Σκέψεις για το αυριανό δημοψήφισμα

Η πιο κρίσιμη εβδομάδα της περιόδου της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα τελειώνει. Αύριο θα πρέπει να αποφασίσουμε οι πολίτες της χώρας αυτής, με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ στην λιτότητα, των προηγούμενων κυβερνήσεων, ιδιαίτερα των τελευταίων 5 ετών, που μας οδήγησαν στην οικονομική καταστροφή, και στην ταπεινωτική οπισθοδρόμηση, της μεταπολεμικής Ελλάδας της δεκαετίας του 1950. Είναι όμως το ερώτημα που τίθεται στον Ελληνικό λαό ξεκάθαρό και φερέγγυο; Αμφιβάλω για την ειλικρίνεια και αυτής της κυβέρνησης, παρόλη την στάση που έχει κρατήσει, αυτούς τους μόλις 5 μήνες της διακυβέρνησης της χώρας, διότι πολλά έχουν δει τα μάτια μου, και πολλά έχουν ακούσει τα αυτιά μου, από όλους τους πολιτικάντηδες που ψήφιζε ο λαός, για το προσωπικό του βόλεμα και μόνο! Είναι τόσο επικίνδυνοι όσο μας τους παρουσιάζει η ανήθικη προπαγάνδα της τελευταίας εβδομάδας από τα κανάλια, ώστε να καταφέρουν να μας οδηγήσουν στην ψήφιση του ΝΑΙ με το κόστος που γνωρίσαμε οι περισσότεροι από εμάς, από τους δανειστές μας; Ή μήπως θέλουν να αναγκάσουν με αυτή την απαράδεκτη στάση τους, στην υπερίσχυση του ΟΧΙ του κόσμου, στοχεύοντας στο συναίσθημα και όχι στη λογική, όπως συνέβη και στις τελευταίες εκλογές, που η προπαγάνδα τρομοκρατίας της προηγούμενης κυβέρνησης, όπως και των άλλων κομμάτων, τελικά κατάφερε να αποτύχει, με το αποτέλεσμα που όλοι γνωρίζουμε; Οι περισσότεροι είμαστε ανίκανοι να υποψιαστούμε, μια τέτοια πιθανότητα, όχι βέβαια εξαιτίας του βαθμού ευφυΐας του καθένα από εμάς, αλλά εξαιτίας της ισχυροποίησης του συναισθήματος, έναντι της λογικής!

         Προσωπικά τάσσομαι υπέρ του ΟΧΙ, αλλά με μεγάλη δυσπιστία και με αρκετή σκέψη, που δεν με έχει οδηγήσει πουθενά! Ερωτώμαι: Είναι δυνατόν για έναν λαό, να γλύψει τελικά το χέρι που του ρίχνει χαστούκια αλύπητα, τα τελευταία 5 χρόνια; Για εμένα προσωπικά είναι τουλάχιστον ταπεινωτικό! Πρέπει να ορθώσουμε επιτέλους το ανάστημά μας, και να αντιδράσουμε επιτέλους, στον τόπο που κατοικούμε και γέννησε τη δημοκρατία! Γνωρίζω όμως πολύ καλά πως όταν κάποιος ενεργεί με το συναίσθημα, πάντοτε βγαίνει χαμένος, από οτιδήποτε! Πόσο μάλλον όταν σε αυτή την τόσο κρίσιμη στιγμή, παίζεται στην τύχη το μέλλον της χώρας και των ανθρώπων της! Το μέλλον των νέων ανθρώπων! Ίσως τελικά να μην ψηφίσω, να απέχω από την αβεβαιότητα και την στρεβλή γνώμη του απλού κόσμου, που εξαιτίας της αφύπνισης του πατριωτικού του αισθήματος, εθελοτυφλεί είτε μπροστά στα κρυφά σχέδια της κυβέρνησης, είτε των μεγάλων κεφαλιών, που βρίσκονται πάντα πίσω από κάθε κυβέρνηση! Και αυτό δεν είναι απλώς μια θεωρία συνομωσίας, έχει σχέση με την σημερινή πραγματικότητα, εφόσον ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης!

Στις τελευταίες εκλογές, προσπάθησα να ψηφίσω μόνο με τη λογική, και κατέληξα να ψηφίσω ένα εξωκοινοβουλευτικό μικρό κόμμα, που δεν είχε πιθανότητες να μπει στη βουλή, μόνο και μόνο για να μειωθούν τα ποσοστά των συνηθισμένων απατεώνων, αλλά και του αντιδημοκρατικού, φασιστικού κόμματος της χρυσής αυγής. Έχω πολιτική ιδεολογία, αλλά περιόρισα το λαϊκό μου συναίσθημα, για χάριν μιας πιο συνετής απόφασης, περισσότερο επιφυλακτικής, ζυγίζοντας τα δεδομένα, των όσων βιβλίων έχω μελετήσει, και όσων πληροφοριών έχω συλλέξει από το διαδίκτυο, όπως επίσης και από διάφορα ντοκιμαντέρ. Αφού κάθισα ολόκληρα λεπτά μέσα στο παραβάν, κάτι το οποίο δεν μου είχε ξανασυμβεί, επέλεξα τελικά το κόμμα, με βάση τη λογική μου, και έριξα το φάκελο στην κάλπη!

Αλλά αυτό το δημοψήφισμα είναι μια διαφορετική περίπτωση! Στις εκλογές έχεις τη δυνατότητα να ρίξεις μια κυβέρνηση, και να βάλεις άλλη στη θέση της, αλλά όταν πρόκειται για μια απόφαση που πρέπει να παρθεί μέσα σε μια μόλις εβδομάδα, και μάλιστα διακυβεύεται και υποθηκεύεται το μέλλον μιας ολόκληρης χώρας, τότε τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα! Ναι, πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι άνθρωποι, και να παίρνουμε το μέλλον στα χέρια μας, ώστε να μας στερείται το δικαίωμα της ρήξης ευθηνών, στον κάθε άνθρωπο που κατέχει μια θέση, την οποία εμείς του είχαμε δώσει, για να μας απαλλάξει από τα καθήκοντα της θέσης του! Αλλά ποιος άνθρωπος αύριο, έχει το δικαίωμα να ψηφίσει, ενώ δεν γνωρίζει πραγματικά τα αποτελέσματα της υπεροχής του ΝΑΙ και του ΟΧΙ; Κανείς! Και πραγματικά λυπάμαι γι’ αυτό, διότι είμαστε εντελώς απροετοίμαστοι, και προπαγανδιστικά ενήμεροι, για τις πραγματικές επιπτώσεις, των δύο επιλογών που έχουμε! Ποιος συνετός άνθρωπος θα καλούταν να ψηφίσει, δύο τόσο αδιευκρίνιστες επιλογές; Και αν το δημοκρατικό πολίτευμα, υποθέσουμε πως είναι σε ισχύ, δίνοντας μας την επιλογή να επιλέξουμε οι ίδιοι οι πολίτες το μέλλον τους, τότε γιατί είμαστε τόσο διχασμένοι και ανημέρωτοι, με ισότιμη περιορισμένη παιδεία και άνισα κοινωνικά στρώματα; Μπορεί ένας λαός που έχει αυτά τα τόσο αντίθετα χαρακτηριστικά, να είναι αντικειμενικός και ορθά λογικός, στην ψήφο του; Φυσικά και όχι! Άρα συνοψίζοντας τις σκέψεις μου, θα έλεγα πως αύριο, οποιαδήποτε ψήφος είναι το ίδιο επικίνδυνη! Οι πολιτικοί επιμένουν πως το δημοψήφισμα, είναι μια δημοκρατική διαδικασία, όπως και βέβαια είναι, αλλά λαμβάνουν υπόψη τους και τη γνώση των παραπάνω χαρακτηριστικών του λαού μας, ώστε τελικά να κατευθύνουν το πλήθος, την πλέμπα δηλαδή, εκεί που οι ίδιοι θέλουν!

          Επίσης θα ήθελα να σχολιάσω και τη συμπεριφορά όσων ανθρώπων γνωρίζω, αυτές τις κρίσιμες ημέρες. Ο καθένας προσπαθεί να σώσει το τομάρι του, αδιαφορώντας εντελώς για τον διπλανό του! Είναι ξεκάθαρο πλέον, πως ΝΑΙ θα ψηφίσουν όσοι έχουν καταθέσεις, ενώ ΟΧΙ εκείνοι που δεν έχουν τίποτα να χάσουν, σε ενδεχόμενο κούρεμα καταθέσεων! Πόσο αντικειμενική μπορεί να είναι η ψήφος ενός τόσο εγωκεντρικού λαού; Καθόλου! Επίσης έχω παρατηρήσει μια στροφή προς το μίσος όσων δεν έχουν καθόλου χρήματα, προς εκείνους που διαθέτουν ακόμη και μικρά ποσά, λέγοντας πως δεν τους ενδιαφέρει να τα χάσουν όλα! Η απανθρωπιά σε όλο της το μεγαλείο! Τιποτένιοι υπάνθρωποι, που εύχονται το χαμό του άλλου, με τη σκέψη να έρθει κι εκείνος στη θέση τους! Είναι διαφορετικό να σκέφτεσαι να χάσει χρήματα ένας πλούσιος, που δεν κέρδισε με τον κόπο του την περιουσία του, εκμεταλλευόμενος τον κόπο των εργατών, σε αντίθεση με έναν μικρομεσαίο εργάτη, που εργαζόταν μέρα νύχτα, για να αποταμιεύσει χρήματα για μια ώρα ανάγκης, ή εκείνον που πήρε το ΕΦΑΠΑΞ του, και το έχει βάλει στην άκρη για μια δύσκολη στιγμή, ή και στις δύο περιπτώσεις για να αφήσουν κάτι στα παιδιά τους! Είμαι αρκετά απογοητευμένος, διότι στην αρχή της οικονομικής κρίσης, πίστεψα από αφέλεια, πως είναι η κατάλληλη περίοδος να έρθουμε οι άνθρωποι πιο κοντά ο ένας στον άλλον, επειδή υποφέρουν τα δεινά της κρίσης στον ίδιο βαθμό, αλλά δυστυχώς επιβεβαιώθηκε με την πάροδο των χρόνων, ο πιο κυνικός Δαρβινισμός, που φοβόμουν!

          40 χρόνια μεταπολίτευσης, και για πρώτη φορά μας ζητήθηκε να πάρουμε μια απόφαση για το μέλλον μας! Ουδείς μας ρώτησε τόσα χρόνια, να πάρουμε θέση, στα σκάνδαλα που μας έφεραν στη δύσκολη αυτή περίοδο, από τη Βουλή των Ελλήνων! Και τώρα που έφθασε αυτή η ευλογημένη στιγμή, διχαζόμαστε, προπαγανδιζόμαστε, χωριζόμαστε σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα, του ΝΑΙ και του ΟΧΙ, όπως ακριβώς συμβαίνει σε έναν εμφύλιο πόλεμο, και οδεύουμε προς την κάλπη, συναισθηματικά φορτισμένοι, με τεμαχισμένη λογική και εγωκεντρική παιδεία!

          Όσον αφορά την κυβέρνηση, γνώμη μου είναι πως έκανε μια καλή κίνηση, αλλά βιάστηκε, από τον πανικό που της προκάλεσε η αποτυχία των διαπραγματευτικών της μεθόδων! Οι δανειστές μας, είναι αδιάλλακτοι τοκογλύφοι, όπως κάποτε ήντουσαν οι Εβραίοι, που τους είχαν στις χριστιανικές κοινωνίες, για να κάνουν τη βρώμικη δουλειά! Ας ελπίσουμε πως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, θα λειτουργήσει ως διαπραγματευτικό ατού της κυβέρνησης, αν και σε έναν κόσμο, που λειτουργεί με τους καπιταλιστικούς οικονομικούς νόμους, χωρίς να δίνει δεκάρα στον άνθρωπο, διότι τον υπολογίζει μονάχα σαν μονάδα, είναι απίθανη η οποιαδήποτε τροποποίηση του προγράμματος που καλούμαστε να εφαρμόσουμε για ακόμη μια φορά, το οποίο παρεμπιπτόντως δεν είναι βιώσιμο σε καμία περίπτωση!

          Αυτό που φοβάμαι με την υπερίσχυση του ΝΑΙ είναι τον δεκαπλασιασμό των μέτρων που ήδη υπάρχουν, μαζί με ένα χρέος το οποίο σε καμία περίπτωση δεν θα είναι βιώσιμο, αλλά με την υπερίσχυση του ΟΧΙ, το πέρασμα ενός νέου ηπιότερου μνημονίου, ή ακόμη και την χρησιμοποίηση της αριστεράς, από τα μεγάλα κεφάλια, εξαιτίας της διεθνιστικής τους αντίληψης, για το ήπιο πέρασμα στην κοινωνία μας, της κάρτας του πολίτη και τον περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας στα σύνορά μας, με τους Τούρκους, Αλβανούς και Σκοπιανούς να εκμεταλλεύονται κάθε αδυναμία του κράτους, να κρατήσει μακριά τους πολιτικούς εχθρούς του, ακόμη φοβάμαι και την έλευση λαθρομεταναστών, εξαιτίας της ανθρωπιστικής αριστερής αντίληψης, που είναι ριψοκίνδυνη σε μια τόσο εύθραυστη οικονομική περίοδο, όπως και την κατασκευή του πρώτου Τζαμιού στην Αθήνα, και την διεκδίκηση επικίνδυνων δικαιωμάτων σε φανατικούς μουσουλμάνους! Δεν είναι η εποχή κατάλληλη για την αριστερά! Εποχή των Τζιχαντιστών τρομοκρατών, που εισβάλουν στην Ευρώπη, εξαιτίας των όσων έχουν υποστεί από τους αμερικάνους, ή επειδή έχουν συνεργαστεί μαζί τους!
        Σε καμία περίπτωση όμως δεν δέχομαι το ΝΑΙ, την δουλική και ταπεινωτική στάση απέναντι στους κοινούς μας δυνάστες!