Καλώς Ήλθατε!

Ο τίτλος αυτού του ιστολογίου είναι επίτηδες διαλεγμένος! Ξέρω πως ακούγεται σαν ‘’Η οδύσσεια ενός ξενιτεμένου’’! Αλλά η πρόθεση μου είναι διαφορετική, από τον προφανώς σατυρικό χαρακτήρα του. Εδώ πρόκειται να δημοσιευθούν διάφορες σκέψεις μου, που δημοσίευσα σχετικά με τα γεγονότα από την 25η Μαΐου και μετά, σε διάφορες ηλεκτρονικές σελίδες.

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

ΤΑ ΜΑΘΕΣ; ΠΕΘΑΝΕΣ!



Ίσως το συγκλονιστικότερο κείμενο που διάβασα τελευταία, χωρίς υπερβολή! Και πώς να μην είναι, αφού στο υστερόγραφο αναφέρεται πως: <<H υπογράφουσα είναι άνεργη εδώ και 2,5 χρόνια, μητέρα δύο ανήλικων παιδιών, χρεωμένη μέχρι το λαιμό>>.

Παραθέτω για ευνόητους λόγους, και τη διεύθυνση στην οποία υπάρχει το κείμενο:

Διαβάστε το, μήπως και ξυπνήσουμε επιτέλους! Ο πόνος ενός αγνώστου, ας γίνει αφορμή για να μοιραστούμε, όχι τη μιζέρια μας, αλλά την οργή μας, σε αυτό που συμβαίνει! Χωρίς να ξεχνάμε πως η οργή χωρίς μίσος, είναι ίσως το κλειδί για να αλλάξουμε ακόμη και τον κόσμο!

ΤΑ ΜΑΘΕΣ; ΠΕΘΑΝΕΣ!
Δεν ζεις φίλε μου, απλά δεν το ξέρεις. Δεν ζεις, ακούς; Είσαι πεθαμένος εσύ κι όλο σου το σόι. Εσύ κι η οικογένεια σου, οι φίλοι σου, οι γνωστοί σου, αυτοί που αγαπάς. Μόνο αυτοί που μισείς, αυτοί που σε θυμώνουν είναι ζωντανοί. Όλοι οι άλλοι, όλοι εμείς είμαστε πεθαμένοι. Απλά δεν το ξέρεις, όχι για άλλο λόγο, απλά γιατί δεν το είπαν στις ειδήσεις, δεν το συζήτησε η Τρέμη και η παρέα της , ούτε έγινε πρωτοσέλιδο. Κι έτσι εσύ, εγώ, οι περισσότεροι από εμάς ζούμε και ουσιαστικά δεν ζούμε. Είμαστε πεθαμένοι. Γιατί; Άκου λοιπόν…
Το μεγαλύτερο έγκλημα που έχουν κάνει σε βάρος του ελληνικού λαού είναι να τον μετατρέψουν σε ζωντανό –νεκρό. Είμαστε η χώρα με τα περισσότερα ζόμπι παγκοσμίως. Αλήθεια σου λέω. Εάν δε με πιστεύεις κοίταξε γύρω σου. Κοίταξε προσεχτικά κι άφησε την καχυποψία στην άκρη κι επέτρεψε στις αισθήσεις σου να λειτουργήσουν. Πες μου τώρα, πόσους ανθρώπους είδες σήμερα να γελάνε; Πόσους έστω να χαμογελάνε; Πόσους να λένε αστεία στο δρόμο; Πόσους να απλώνουν το χέρι σε κάποιον άγνωστο; Πόσους να ονειρεύονται; Πόσους να κάνουν χαβαλέ μεταξύ τους; πόσους να «πετάνε» στα ουράνια κοιτώντας το ταίρι τους; πόσους να χαίρονται με τον ήλιο; Πόσους να κρατάνε λουλούδια στο χέρι; Πόσους να σου λένε μια ζεστή καλημέρα χωρίς να σε γνωρίζουν; Πόσους να σε πλησιάζουν λέγοντας σου μια πετυχημένη ατάκα; Πόσους να σου σφίγγουν το χέρι νιώθοντας ότι δεν έχεις κέφι; Πόσους να σου χτυπούν την πλάτη βλέποντας ότι πονάς; Πόσους τέλος πάντων βλέπεις δίπλα σου που ζουν την στιγμή τους; σκέψου το λίγο…

Εγώ δεν βλέπω κανέναν. Είναι όλοι κατηφείς, εκνευρισμένοι, χωρίς χιούμορ, χωρίς ξεγνοιασιά, χωρίς χαμόγελο. Λες κι όλοι ζουν στην αγέλαστη χώρα. Στην χώρα που το χαμόγελο φορολογείται. Κι όλοι σφίγγουν τα χείλια μην και τους μπει κανένας καινούργιος φόρος στη πλάτη. Εμένα αυτή η παγωμάρα- μουγγαμάρα ένα πράγμα μου λέει : ότι όλοι έχασαν την ελπίδα τους.
Κανείς δεν περιμένει κάτι, κανείς δεν παλεύει για κάτι, κανείς δεν νοιώθει κάτι. Όλοι μουτρωμένοι, βαρεμένοι, χωρίς αύριο. Εκεί έφτασαν ένα ολόκληρο λαό. Ή μάλλον την πλειοψηφία του λαού. Γιατί είναι κι οι άλλοι. Οι λίγοι, αυτοί που ότι και να γίνει την έχουν κάνει την δουλειά τους, τα έχουν φάει τα λεφτά μας, κι έτσι καρφάκι δεν τους καίγεται. Είναι στην δική τους φάση- αφασίας όπου το μόνο που τους νοιάζει είναι να αυγατίσουν αυτά που έχουν στις ξένες, πάντα, τράπεζες και κάθονται. Αλλά δεν είναι αυτοί το θέμα μου σήμερα. Θα έρθει κι εκείνων η σειρά.
Το θέμα μου είσαι εσύ κι εγώ. Εσύ κι εγώ που ζούμε και δεν ζούμε. Εσύ κι εγώ που δεν ελπίζουμε σε τίποτε. Λες και μας νάρκωσαν τον εγκέφαλο, λες και μας σκότωσαν την σκέψη φερόμαστε σαν να μην έχουμε αύριο. Σαν να μην έχουμε τίποτε. Και δεν είναι έτσι που να πάρει η ευχή.
Οκ. Η προπαγάνδα είναι τεράστια, είναι πολύπλοκη, συνεχής, αδιάκοπη. Εδώ και δύο χρόνια μας άλλαξαν τα φώτα. Η κρίση, οι φόροι, τα μνημόνια, οι δόσεις, η φτώχεια, η έξοδος από το ευρώ, η επιστροφή στην δραχμή, η ανεργία, η πείνα και, και, και, και,…. Δεν έχει τέλος η προπαγάνδα. Όχι ότι είναι ρόδινα τα πράγματα. Σίγουρα δεν είναι. Σίγουρα υπάρχει φτώχεια, σίγουρα η ανεργία έχει χτυπήσει κάθε ελληνικό σπίτι.
Αλλά ρε φίλε στάσου λίγο και σκέψου. Κι ας έχεις άδειο στομάχι, κι ας πεινάς.
Αξίζει τον κόπο να μην ζεις την ζωή σου; Αξίζει τον κόπο να μην παλεύεις για τίποτε; Αξίζει τον κόπο να σηκώνεις τα χέρια ψηλά και να παραδίνεσαι; Αξίζει τον κόπο να παραχωρείς όλα σου τα δικαιώματα εν μια νυκτί; Αξίζει τον κόπο να δέχεσαι να σου πετσοκόψουν τον μισθό προκειμένου να μην σε απολύσουν; Αξίζει τον κόπο να μην έχεις δεκάρα, ή μάλλον ευρώ , να βγεις μια βόλτα κι ας δουλεύεις σαν τον σκύλο; Αξίζει τον κόπο να βλέπεις τους γονιούς σου, γέροντες κι οι δυο να περιμένουν στην ουρά για να πάρουν τα τελειώματα στη λαϊκή; Αξίζει να μην έχεις να αγοράσεις ένα παιχνιδάκι στο πιτσιρίκι σου; Αξίζει να ξεγελάς την πείνα της οικογένειας σου με παξιμάδια; Αξίζει τον κόπο να τρέμει το φυλλοκάρδι σου για το τι θα σου φέρει το αύριο; Αξίζει τον κόπο να κρύβεσαι από όλους και να έχεις μόνο σύντροφο τον φόβο;
Τον φόβο που άλλοι σου φύτεψαν στο μυαλό.
Αξίζει τέτοια ζωή; Για να ζήσεις έτσι ήρθες σε αυτό τον πλανήτη; Για να μην αφήσεις τίποτε, καμία σκέψη, καμία πράξη την οποία θα μνημονεύουν οι άνθρωποι που σε έχουν αγαπήσει όταν εσύ θα έχεις φύγει;
Όχι ρε φίλε. Δεν είναι αυτή η ζωή σου. Δεν είναι αυτοί οι στόχοι σου. Δεν είναι αυτό το όνειρο σου. Δεν είναι αυτό που εσύ φαντάστηκες. Ζεις αυτό που οι άλλοι θέλουν να ζεις.
Για αυτό σου λέω. Ξύπνα. Μίλα. Βρες την δύναμη και χτύπα τον φόβο που σε έχει κάνει μια χαψιά, στάσου στα πόδια σου, στο ανάστημα σου και ΖΗΣΕ. Έρχονται εκλογές φίλε μου, αυτοί οι γελοίοι τύποι που μας κυβερνάνε κάνουν ήδη τους συσχετισμούς τους , τις ίντριγκες τους, τα μοιράσματα τους, και βασίζονται στην δική σου κατάσταση.
Σε θέλουν ζόμπι για να ψηφίσεις αυτό που τους εξυπηρετεί. Ή καλύτερα να μην ψηφίσεις καθόλου. Να απέχεις. Η γνώμη σου, η αντίδραση σου να μην φανεί πουθενά. Ξύπνα λοιπόν κι όταν θα έρθουν οι εκλογές δώσε τους να καταλάβουν. Ψήφισε και ψόφησε τους όλους αυτούς που σε έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Δείξε τους εσύ τι είναι φόβος. Κάνε το έγκλημα τους μπούμερανγκ και ρίξτο στα μούτρα τους. Κι αναστήσου φίλε μου. Σου έχει δοθεί το μεγαλύτερο δώρο, να είσαι ζωντανός μην το φτύνεις έτσι.

Υ.Γ. H υπογράφουσα είναι άνεργη εδώ και 2,5 χρόνια, μητέρα δύο ανήλικων παιδιών, χρεωμένη μέχρι το λαιμό και έχει βρεθεί πολλές φορές σε απελπισία γιατί δεν υπήρχε φαγητό για τα παιδιά. Αλλά η μαγεία είναι και την φτώχεια να την περιγελάς.
Νάντια Τριανταφύλλου για τα ΑΛΗΘΙΝΑ ΨΕΜΑΤΑ
 

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

Αλληλεγγύη; Tι είναι αυτό;

Ο μεγαλύτερος φόβος των συνετών ανθρώπων, στις δύσκολες εποχές, ήταν η έλλειψη αγάπης προς τον συνάνθρωπο. Στην καλύτερη περίπτωση, η αγάπη μεταμορφώνονταν σε λύπη, κάτι που αφαιρεί την αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια, από το είδος μας. Η λύπη δεν είναι αγάπη! Το να κάνεις το χρέος σου στην κοινωνία, το να βοηθήσεις κάποιον που έχει ανάγκη, επειδή θέλεις με αυτόν τον τρόπο να προβάλεις το Εγώ σου, αυτό δεν είναι συμπόνια! Είναι η πιο εγωιστική καλοσύνη, που στην πραγματικότητα, είναι μια κρυφή φιλοδοξία, η οποία κινεί τα νήματα της πράξης αυτής. Αλλά πίσω από αυτούς τους λόγους, υπάρχει στα βάθη της ύπαρξης μας, η πραγματική αιτία, που μας οδηγεί σε αυτούς τους τύπους αισχρής αλληλοβοήθειας. Δεν είναι άλλος παρά ο φόβος του θανάτου! Είναι μια απόδειξη, πως οι άνθρωποι που επιλέγουν αυτές τις απλές πρακτικές, βοήθειας προς τον ‘’πλησίον’’ τους, ενδιαφέρονται περισσότερο για τη δική τους υστεροφημία, εξαιτίας του εγωιστικού, μονόπλευρου φόβου τους, για την αναπόφευκτη μελλοντική τους απώλεια.
Για ένα μικρό διάστημα, πίστεψα πως η οικονομική κρίση, θα δημιουργούσε ανάμεσα στους ανθρώπους, πραγματική αγάπη χωρίς οφειλές. Πόσο λάθος έκανα όμως! Το ένστικτο της επιβίωσης, κατάφερε να αποδειχθεί ισχυρότερο από την αγάπη, διότι δρα απολύτως εγωιστικά, κάνοντας κακό στην κοινωνία μας. Αντί να προχωρήσουμε, έχοντας αγάπη μέσα μας, για την αξιοπρεπή επιβίωση μας, αρκεστήκαμε στο να αμπαρωθούμε, στους ήδη κατασκευασμένους, μικρόκοσμους μας, επειδή φοβηθήκαμε την προσπάθεια απαγκίστρωσης μας, από το ζωώδες Εγώ μας!
Η αγάπη προϋποθέτει θυσίες, κι εμείς είμαστε γεμάτοι βάσανα. Ποιο το δυσάρεστο αποτέλεσμα; Αρκετά από τα μαγαζιά που έκλεισαν, μετατράπηκαν σε στέκια τοκογλύφων! Κάνω λόγο για τα καταστήματα ‘’Αγοράς Χρυσού’’, που τιτλοφορούνται διαφορετικά, και ως ‘’Ενεχυροδανειστήρια’’. <<Ο θάνατος σου, η ζωή μου>> δηλαδή, υπό την αιγίδα της πολιτισμικής μας ‘’Ανάπτυξης’’.  (Συνεχίζεται)

Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Κάθαρσις! Ένα πολιτικό κείμενο, γραμμένο σε μια μακρινή, και επίσης θλιβερή εποχή, από τον ποιητή και πεζογράφο Κωνσταντίνο Καρυωτάκη:

“Βέβαια. Έπρεπε να σκύψω μπροστά στον ένα και, χαϊδεύοντας ηδονικά το μαύρο σεβιότ – παφ, παφ, παφ -, «έχετε λίγη σκόνη» να ειπώ «κύριε Άλφα».
Ύστερα έπρεπε να περιμένω στη γωνία, κι όταν αντίκριζα την κοιλιά του άλλου, αφού θα’χα επί τόσα χρόνια παρακολουθήσει τα αισθήματα και το σφυγμό της, να σκύψω άλλη μια φορά και να ψιθυρίσω εμπιστευτικά : «Αχ, αυτός ο Άλφα, κύριε Βήτα…»
Έπρεπε, πίσω από τα γυαλιά του Γάμμα, να καραδοκώ την ιλαρή ματιά του. Αν μου την εχάριζε, να ξεδιπλώσω το καλύτερο χαμόγελό μου και να τη δεχτώ όπως σε μανδύα ιππότου ένα βασιλικό βρέφος. Αν όμως αργούσε, να σκύψω για τρίτη φορά γεμάτος συντριβή και ν’αρθρώσω «Δούλος σας, κύριέ μου».
Αλλά πρώτα πρώτα έπρεπε να μείνω στη σπείρα του Δέλτα. Εκεί η ληστεία γινόταν από λαμπρούς, διεθνείς οιωνούς, μέσα σε πολυτελή γραφεία. Στην αρχή, δε θα υπήρχα. Κρυμμένος πίσω από τον κοντόπαχο τμηματάρχη μου, θα οσφραινόμουν. Θα είχα τρόπους λεπτούς, αέρινους. Θα εμάθαινα τη συνθηματική τους γλώσσα. Η ψαύσις του αριστερού μέρους της χωρίστρας θα εσήμαινε: «πεντακόσιες χιλιάδες». Ένα επίμονο τίναγμα της στάχτης του πούρου θα έλεγε: «σύμφωνος». Θα εκέρδιζα την εμπιστοσύνη όλων. Και, μια μέρα, ακουμπώντας στο κρύσταλλο του τραπεζιού μου, θα έγραφα εγώ την απάντηση: «Ο αυτόνομος οργανισμός μας, κύριε Εισαγγελεύ…»
Έπρεπε να σκύψω, να σκύψω, να σκύψω. Τόσο που η μύτη μου να ενωθεί με τη φτέρνα μου. Έτσι βολικά κουλουριασμένος, να κυλώ και να φθάσω.
Κανάγιες!
Το ψωμί της εξορίας με τρέφει. Κουρούνες χτυπούν τα τζάμια της κάμαράς μου. Και σε βασανισμένα στήθη χωρικών βλέπω να δυναμώνει η πνοή που θα σας σαρώσει.
Σήμερα επήρα τα κλειδιά κι ανέβηκα στο ενετικό φρούριο. Επέρασα τρεις πόρτες, τρία πανύψηλα, κιτρινωπά τείχη, με ριγμένες επάλξεις. Όταν βρέθηκα μέσα στον εσωτερικό, τρίτο κύκλο, έχασαν τα ίχνη σας. Κοιτάζοντας από τις πολεμίστρες, χαμηλά, τη θάλασσα, την πεδιάδα, τα βουνά, ένιωθα τον εαυτό μου ασφαλή. Εμπήκα σ’ερειπωμένους στρατώνες, σε κρύπτες όπου είχαν φυτρώσει συκιές και ροδιές. Εφώναζα στην ερημία. Επερπάτησα ολόκληρες ώρες σπάζοντας μεγάλα, ξερά χόρτα. Αγκάθια κι αέρας δυνατός κολλούσαν στα ρούχα μου. Με ήβρε η νύχτα…”

Κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν!

Αυτοί λοιπόν είμαστε! Εαυτούληδες, εγωκεντρικοί, μίζεροι και τεμπέληδες! Είχαμε ενάμιση σχεδόν μήνα, στη διάθεση μας, για να αλλάξουμε τα αποτελέσματα των εκλογών της 6ης Μαΐου, και τελικά ο φόβος για το αύριο, οδήγησε το χέρι μας, ξανά στους κοινούς κλέφτες του λαού! Στην κάλπη επιλέξαμε, μόνο υπό τις απειλές, για την επιστροφή στη δραχμή! Οι μεγαλύτερες ηλικίες, δείχνουν να νοιάζονται μόνο για τα γεράματα τους! Τα παιδιά και τα εγγόνια τους, δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου! Το απέδειξαν ψηφίζοντας ξανά, εκείνους που μας πρόδωσαν! Είμαστε ίσως το χειρότερο γέννημα της Ευρώπης, συναγωνιζόμαστε σε επίπεδο βιωσιμότητας, και επίσημα πλέον, τους λαούς των Βαλκανίων. Ντρέπομαι που μεγάλωσα εδώ, για ακόμη μια φορά! Όπως πέρυσι με το κίνημα των αγανακτισμένων, όπου συμμετείχα ενεργά, διότι ήλπιζα πως ο λαός μας, ξύπνησε επιτέλους.
          Και αυτή τη φορά, ένα από τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν και ρήμαξαν τον τόπο, θα ηγηθεί της βουλής των Ελλήνων, για να μας φθάσει ακόμα πιο κάτω! Πόσο πιο κάτω όμως, μπορεί να αντέξει ένας λαός, που οι νέοι δεν έχουν καμία ελπίδα για το μέλλον τους, που οι αυτοκτονίες εξαιτίας της οικονομικής εξαθλίωσης, αυξάνονται δραματικά, που τα παιδιά στα σχολεία συνεχίζουν να λιποθυμούν, από την αδυναμία τους, επειδή οι οικογένειες τους, αδυνατούν να τα θρέψουν σωστά; Πόσο πιο κάτω μπορεί να φθάσει ένας λαός, που τον εκμεταλλεύονται στους χώρους της σύγχρονης δουλείας του, και μάλιστα του γεννούν το αίσθημα της ικανοποίησης, από τα συνεχώς αυξανόμενα ποσοστά των ανέργων; Πόσο πιο κάτω, μπορεί να φθάσει ένας λαός, όταν μέσα στον πανικό του, νοιάζεται μόνο για τα αποτελέσματα του Euro; Μόλις προχθές διάβαζα μια είδηση, πως ένα παιδί λιποθύμησε, επειδή το τελευταίο διάστημα, τρεφόταν μόνο με μακαρόνια! Αν και έχω δηλώσει παλιότερα, την αρνητική μου θέση για τις εκλογές, σήμερα πήγα να ψηφίσω, σκεπτόμενος πως αν δεν πήγαινα, θα έβλεπα ξανά τα ίδια ζώα να μας κυβερνούν. Πόσο λάθος έκανα! Βάλαμε ξανά την Ν.Δ. να κυβερνήσει τον τόπο, επιτρέψαμε στους φασίστες Χρυσαυγήτες, να μπουν ξανά στη βουλή, και μάλιστα με τα ίδια ποσοστά, που είχαν λάβει, στις εκλογές του Μαΐου! Δεν σκεφτήκαμε τα παιδιά μας, παρά μόνο τους μικρούς και ασήμαντους εαυτούς μας!

Περαστικά μας!

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Περί λαθρομετανάστευσης και λοιπών πολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων.

Η Ελλάς πεθαίνει. Και σε αυτό το οικονομικό μακελειό της εποχής μας, υπάρχουν οργανώσεις και κόμματα, τα οποία υπόσχονται πολλά… ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ! Τουλάχιστον στις τελευταίες εκλογές, ο λαός εξέφρασε παρά το μεγάλο ποσοστό αποχής, τη δυσαρέσκεια του, σε όλους τους δήθεν σωτήρες του. Ο λαός πεθαίνει! Αλλά ο οικονομικός θάνατος, και η εξαθλίωση που προκαλεί η φτώχεια, και ο κάθε εξευτελισμός των όσων έχουν δουλειά, είναι μόνο η κορυφή της πυραμίδας. Στη βάση της, που δεν είναι τόσο εύκολα ορατή, υπάρχουν μονάχα τάφοι! Οι τάφοι των πρόσφατα εκλειπόμενων, μας προϊδεάζουν για τις αιτίες που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση. Το πολιτισμικό έργο που άφησαν πίσω τους, σπάει την βουβή διαμαρτυρία τους, και γίνεται οδηγητής για το μέλλον μας.
          Θα ήθελα να διευκρινίσω πως δεν είμαι πατριώτης! Δεν νοιώθω σχεδόν καθόλου συγκίνηση όποτε αντικρίζω την Ελληνική σημαία, δεν υπερασπίζω με σθένος την Ελληνική φυλή, δεν αγαπώ από συνήθεια, τα όσα διδάχθηκα από τα σχολικά μου χρόνια, που αφορούσαν αυτό το κράτος. Διότι πιστεύω πως ο πατριωτισμός, είναι κ
υριότερη αιτία της σταθεροποίησης του ανθρώπου, σε μια κατάσταση που επιτρέπει στο σύστημα, να τον χειραγωγεί, με επιχειρήματα τα οποία οφείλουν την ύπαρξη τους, στο ζωώδες κομμάτι της διττής μας φύσης. Αυτό δε σημαίνει όμως, πως δεν δείχνω τον πρέποντα σεβασμό, στους ανθρώπους που δίδαξαν πολιτισμό, όταν η υπόλοιπη Ευρώπη ζούσε σε σκηνές και σπηλιές! Νοιώθω υποχρέωση μου το να σέβομαι, όποιον άνθρωπο γεννήθηκε εδώ, και πρόσφερε έργο! Νοιώθω τυχερός που γεννήθηκα σε μεσογειακό κλίμα, πως σε αυτά τα χώματα, έλαμψε η δικαιοσύνη του δημοκρατικού πολιτεύματος, του οποίου δυστυχώς η ανθρωπότητα δεν αξιοποίησε για το καλό της, παρά μονάχα μια σκιά του, κι αυτή γεμάτη παρερμηνείες! Ο πατριωτισμός για μένα, αφορά την ιδιαίτερη πατρίδα μου! Την περιοχή που μεγάλωσα, που έπαιξα, που ερωτεύτηκα, που έκανα φιλίες, που μάζεψα εμπειρίες από τη ζωή, και που απόκτησα όμορφες αναμνήσεις!
          Το να υποστηρίζει κάποιος, εξαιτίας της κοινωνικής και πολιτικής μας κατάντιας, κόμματα όπως η χρυσή αυγή, είναι τουλάχιστον λυπηρό, αν όχι εξευτελιστικό! Η εισαγωγή λαθρομεταναστών, που δεν σέβονται τα χώματα αυτά, εξαιτίας της ανύπαρκτης παιδείας τους, δημιουργεί μόνο προβλήματα. Η Ελλάς υποφέρει, περισσότερο από την υπόλοιπη Ευρώπη, εξαιτίας του πολυπολιτισμού, που δεν είναι εφικτός, λόγω της ωμότητας του ιμπεριαλισμού, που δεν είναι παρά ακραίος καπιταλισμός!
         Από την μια πλευρά η οικονομική κρίση, τείνει να αυξήσει τα αισθήματα αλληλεγγύης, ανάμεσα σε έναν λαό που υποφέρει, και από την άλλη πλευρά, η ανεξέλεγκτη κατάσταση της εισαγωγής λαθρομεταναστών, από ισοπεδωμένες χώρες, δημιουργεί αισθήματα μίσους, και φυλετικού ρατσισμού. Αυτά είναι τα δύο κυρίαρχα αίτια, για την ξαφνική αύξηση του ποσοστού, ενός αγνώστου στους περισσότερους από εμάς κόμματος, που είναι επικίνδυνο για όλους μας, και δεν πρόκειται να κάνει εξαιρέσεις σε κανέναν, από τη στιγμή που σιγούρεψε την είσοδο του, στη βουλή των Ελλήνων! Αντί όμως να κάτσουμε και να σκεφτούμε, πως ο καπιταλισμός, δημιουργεί στην πραγματικότητα όλα τα δεινά, και πως απαιτεί στη σκληρότερη μορφή του, την κατάργηση του δημοκρατικού πολιτεύματος, αφήνουμε τον εαυτό μας εκτεθειμένο σε έντονα πάθη, ενώ με την απουσία λογικής, πράττουμε μονάχα με το αίσθημα της επιβίωσης! Ο νόμος της ζούγκλας, γίνεται ο άγραφος εκείνος νόμος, που υπερισχύει των γραμμένων νόμων, και καθοδηγεί τα πλήθη, με γνώμονα τις αδυναμίες του! Το σύστημα για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται ισχυρό, ενώ τα μεγάλα κεφάλια, τρίβουν τα χέρια τους, βλέποντας εμάς να κάνουμε την δουλειά που υποσυνείδητα μας ανέθεσαν. Την αλληλοεξόντωση μας!
         Αντί να ψάχνουμε τη ρίζα του κακού, μας αρκεί η εύκολη λύση! <<Θα σε φάω, πριν να με φας!>> αυτό είναι και το σκεπτικό του λαού μας, που το γεννά η απελπισία, η ανασφάλεια, και η μιζέρια! Μπορεί κάλλιστα να με ρωτήσει κάποιος, αν σύμφωνα με τα λεγόμενα μου, υποστηρίζω τελικά τους λαθρομετανάστες. Η απάντηση μου δεν είναι επηρεασμένη, από κομματικά συμφέροντα. Πιστεύω πως κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να λέει την γνώμη του ελεύθερα, αλλά να πράττει σύμφωνα με τους νόμους του κράτους, του οποίου έχει παράνομα εισέλθει. Όποιος δεν μπορεί να σεβαστεί τους νόμους, πρέπει να επιστρέφει το γρηγορότερο δυνατόν, στη χώρα όπου ανήκει! Δεν πρέπει να υπάρχουν λαθρομετανάστες, αλλά μετανάστες με τα απαραίτητα χαρτιά παραμονής τους σε μια χώρα, η οποία έχει φροντίσει από πριν, να γνωρίζει εκτός από τη χώρα προέλευσης τους, το ποινικό τους μητρώο, τον σκοπό παραμονής τους, και την κατάσταση της υγείας τους. Δεν μπορεί μια χώρα να επιτρέπει την είσοδο σε κανέναν, που δεν διαθέτει τα απαραίτητα νόμιμα χαρτιά, για την είσοδο του σε αυτήν. Όπως και η κάθε χώρα, που δέχεται κυρίως λαθρομετανάστες, δεν της επιτρέπεται να τους σκοτώνει, αλλά να τους επιστρέφει στις χώρες τους, διατηρώντας έτσι τον ανθρωπιστικό χαρακτήρα της δημοκρατίας, ο οποίος θα έπρεπε να καταδιώκει όλους τους σύγχρονους δουλεμπόρους.
        Βρισκόμαστε σε μια ακραία κατάσταση, η οποία γεννά ακραίες απόψεις. Η λογική έχει πετάξει από το παράθυρο της άγνοιας, και μας κυβερνά η απελπισία. Δεν μπορώ να δεχτώ τους αλλοδαπούς, που βιάζουν, σκοτώνουν, ληστεύουν, και μετατρέπουν σε γκέτο ολόκληρες συνοικίες, όλοι τους πρέπει να απελαθούν! Δεν πρέπει επίσης να επιτρέπω, στον έμπορα εκμεταλλευτή, να τους παρέχει εργασία, στον έμπορο ναρκωτικών, να τους χρησιμοποιεί ως βαποράκια, και στον αστυνομικό να κάνει τα στραβά μάτια, επειδή παίρνει τα ποσοστά του! Για τους ίδιους ακριβώς λόγους, που δεν θα έπρεπε το κράτος να επιτρέπει στους αστυνομικούς, την χρήση ψυχολογικής και σωματικής βίας, στους μεγαλοεπιχειρηματίες, την εκμετάλλευση του εργάτη, και στα κόμματα, την παρέμβαση τους στις απεργίες, για την απόκτηση των δικαιωμάτων τους. Μιλώ σαφώς, για την ύπαρξη κατ εμένα, της ιδανικής κοινωνίας. Αλλά αντί να κυνηγάμε τα άφταστα όνειρα, ας γίνουμε ρεαλιστές. Το σύνταγμα του κράτους, είναι δίκαιο, και θα έπρεπε να εφαρμόζεται. Είναι η καλύτερη απόδειξη, πως τα λόγια δεν έχουν σχέση με τα έργα!
         Με όσους αριστερούς ή κομμουνιστές, προσπάθησα να κάνω συζήτηση περί του σοβαρού θέματος της λαθρομετανάστευσης, το λιγότερο που με αποκάλεσαν ήταν ρατσιστή! Αν όμως μπει κάποιος στο σπίτι τους, θα ήθελα την επόμενη ημέρα να ακούσω από τα στόματα τους, τα ίδια λόγια υποστήριξης τους προς αυτούς! Η προσωπική μου άποψη, δεν στηρίζεται σε κάποια πολιτική αντίληψη, διότι τότε θα έβλεπα τα πράματα μόνο από την δική μου πλευρά, στενόμυαλα και με μια χειραγωγημένη ηθική. Δεν πρέπει ποτέ να βλέπουμε τα πράματα όπως μας βολεύουν, αλλά να αντικρίζουμε την αλήθεια, με θάρρος και αποφασιστικότητα, για την οποιαδήποτε αλλαγή χρειάζεται να στηρίξουμε, για την βελτίωση της κοινωνίας μας. Η διαφορά που δεν αφήνει περιθώρια κοινωνικής συγκρότησης, ανάμεσα στις διάφορες φυλές που αποτελούν μια κοινωνία, είναι καθαρά πολιτισμική! Η κουλτούρα και οι παραδώσεις ανάμεσα στους λαούς, καθώς και η θρησκευτική και πολιτικοκοινωνική τους παιδεία, διαφέρουν τόσο, ώστε οι ελπίδες για μια ενωμένη, πολιτισμική ανθρωπότητα, μοιάζουν με τρελό άπιαστο όνειρο! Η παγκοσμιοποίηση γίνεται σύμφωνα με τους καπιταλιστικούς όρους, που βολεύουν το σύστημα των μεγάλων κεφαλών της οικονομίας, των εταιριών, που είναι ο μεγαλύτερος θεσμός, όπως κάποτε ήταν η θρησκεία, κάτι που διχάζει την ανθρωπότητα, και δημιουργεί μίση, τα οποία θα έπρεπε στην εποχή μας να έχουν ήδη αποδυναμωθεί. Η διαφορά της άμεσης και της έμμεσης παιδείας, ανάμεσα στους λαούς, ακόμη και της ίδιας ηπείρου, είναι ο μόνος πραγματικός λόγος, που δεν επιτρέπει την ύπαρξη φιλίας, ανάμεσα σε διαφορετικούς λαούς.
            Από την άλλη μεριά, όσοι δεξιοί ή ακροδεξιοί, υποστηρίζουν την άμεση απέλαση των λαθρομεταναστών, με βίαιο ή δολοφονικό τρόπο, αυτό φανερώνει πως η οργή τους, εξαιτίας όλων των δεινών της κοινωνίας μας, παίρνει τη θέση της λογικής, και μας κάνει μισάνθρωπους!
       Τέλος, χθες στον χώρο που δουλεύω, κάποιος από τους πολλούς συναδέλφους μου, υποστήριζε και αυτός, πως οι Χρυσαυγήτες, χρειάζονται μέσα στη βουλή, με το ‘’σοβαρό’’ και ‘’ώριμο’’ επιχείρημα, πως κάποιοι εκεί μέσα, πρέπει να φάνε ξύλο!!! Όχι δεν χρειάζονται ξύλο! Δεν θέλω να γίνουμε περισσότερο ρεζίλι στην Ευρώπη. Χρειάζεται να μπουν στη φυλακή, όπως μπήκαν και οι χουντικοί τότε! Αλλά και να επιστρέψουν τα όσα μας έκλεψαν! Ανώριμοι, οικογενειάρχες άνθρωποι, παίζουν με το μέλλον των παιδιών τους, επιλέγοντας την οργισμένη τους απόφαση, από την σύνεση, φανερώνοντας με τον πιο επικίνδυνο τρόπο, την ανυπαρξία της σοβαροφάνειας και της παιδείας τους! Λυπάμαι τις νέες γενιές, που θα μεγαλώσουν, έχοντας μεγάλη πιθανότητα να επαναλάβουν, τις ανώριμες αποφάσεις των γονιών τους!


Τρίτη 15 Μαΐου 2012

Canción para Dimitris

Σήμερα μόλις ανακάλυψα στο youtube, αυτό το τραγούδι που είναι αφιερωμένο στον αυτόχειρα Δημήτρη Χριστούλα. Είναι μια ακόμη απόδειξη, πως στους λαούς που υποφέρουν, αυξάνεται το αίσθημα αλληλεγγύης, με συγκινητικά αποτελέσματα! Από τους φίλους μας τους Ισπανούς λοιπόν, είναι δημιουργημένο αυτό το τραγούδι, ως ένδειξη συμπαράστασης στον εκλιπόντα, και στο λαό μας!

Οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να ενωθούν, κατά των κοινών δυναστών τους!

Ορίστε το βίντεο:



Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

Η επόμενη ημέρα των εκλογών δημιουργεί αγανάκτηση!

Με αποχή τουλάχιστον 40%, οι βουλευτικές εκλογές έδωσαν τα αποτελέσματα που όλοι γνωρίζουμε, τα οποία μπορεί μεν να είναι ικανοποιητικά ως προς την πτώση του δικομματισμού, αλλά τα ευτράπελα δεν μπορούσαν να λείπουν. Το βίντεο με τις πρώτες δηλώσεις του Μιχαλολιάκου, γενικού γραμματέα (κάτι μου θυμίζει!) της χρυσής αυγής, για το εκλογικό αποτέλεσμα, είναι απολύτως φασιστικό, και θυμίζει έντονα άλλες εποχές που θα έπρεπε να ξεχαστούν, μήπως και η ανθρωπότητα πάει επιτέλους μπροστά. Ήθελα να ήξερα, πως θα αντιδρούσε, αν έβγαινε κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης!!! Ορισμένοι βέβαια χαίρονται με αυτόν τον ανεκδιήγητο τρόπο, που αντιμετώπισε αυτός και η φατρία του, τους δημοσιογράφους, αλλά θέλω να τους επισημάνω, πως αυτή η στάση του, είναι προσβλητική για το ανθρώπινο είδος! Ξέρω, τα ΜΜΕ θέλησαν να φιμώσουν το κόμμα του, για ευνόητους λόγους, οι οποίοι ουδεμία σχέση έχουν με τα όσα υποστηρίζει ο ίδιος και οι νεοναζί οπαδοί του. Γνωρίζω καλά πως αυτό που ζούμε πλέον δεν είναι δημοκρατία, αλλά το να επιβαρύνεις περισσότερο το πολιτικό σύστημα, βγαίνοντας εκτός εαυτού (στην περίπτωση που υπάρχει εαυτός!) όχι μόνο δεν βοηθάς την κατάσταση, αλλά υπηρετείς το σύστημα περισσότερο από όσο νομίζεις! Δηλαδή οι πολίτες αποσυντονίζονται από τα πραγματικά τους, πάμπολλα προβλήματα, και δίνουν σημασία σε ανθρώπους όπως αυτόν! Ακόμη και που γράφω για αυτόν, απλώς σπαταλάω το χρόνο μου! Αλλά όπως ήδη γνωρίζετε, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, είναι οι πραγματικοί υπεύθυνοι, για την άνοδο ενός ρατσιστικού κινήματος! Αν το κράτος προστάτευε τους πολίτες του, από τους λαθρομετανάστες, και δεν ήταν ένα ξέφραγο αμπέλι, δεν υπήρχε περίπτωση, ένα κόμμα όπως αυτό, να έμπαινε στη βουλή!
          Ακόμη ένα ευτράπελο της σημερινής ημέρας, είναι η ‘’δυσκολία’’ των πολιτικών αρχηγών, να συνεννοηθούν, ώστε να προκύψει μια κυβέρνηση συνεργασίας, για να μην μείνει η χώρα ακυβέρνητη, στο έλεος των τοκογλύφων της. Είμαι πλέον σίγουρος, πως κανείς τους, δεν θέλει να πάρει την ευθύνη, για τα προσυμφωνημένα μέτρα του Ιουνίου! Πως κανείς δεν επιθυμεί πραγματικά, να σωθεί η χώρα και οι πολίτες της! Και από αυτές τις εκλογές, τα αφτιά μας βουίζουν, μόνο λόγια, λόγια, λόγια…

Σάββατο 5 Μαΐου 2012

Το σύνταγμα του κράτους είναι δίκαιο, και όποιος το παραβαίνει, πρέπει να έχει τις επιπτώσεις που αναγράφονται σε αυτό!!!

Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:

και εδώ:

Επίσης μπορείτε να το κατεβάσετε απο εδώ:

Ορίστε ορισμένα άρθρα του Ελληνικού συντάγματος, που θα μπορούσαν κάλλιστα οι πολίτες, να εκφέρουν για την προστασία τους, από εκείνους που το παρανομούν.

Άρθρο 1 - (Μορφή του πολιτεύματος)  
1. Tο πολίτευμα της Eλλάδας είναι Προεδρευόμενη Kοινοβουλευτική Δημοκρατία.
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Άρθρο 2 - (Πρωταρχικές υποχρεώσεις της πολιτείας)  
1. O σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας.
2. HΕλλάδα, ακολουθώντας τους γενικά αναγνωρισμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου, επιδιώκει την εμπέδωση της ειρήνης, της δικαιοσύνης, καθώς και την ανάπτυξη των φιλικών σχέσεων μεταξύ των λαών και των κρατών.

Ορίστε και το σημείο που έχει σημαντικό ρόλο, για την εποχή που διανύουμε:

Άρθρο 106 - (Κράτος και εθνική οικονομία) 
1. Για την εδραίωση της κοινωνικής ειρήνης και την προστασία του γενικού συμφέροντος το Kράτος προγραμματίζει και συντονίζει την οικονομική δραστηριότητα στη Xώρα, επιδιώκοντας να εξασφαλίσει την οικονομική ανάπτυξη όλων των τομέων της εθνικής οικονομίας. Λαμβάνει τα επιβαλλόμενα μέτρα για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου, από την ατμόσφαιρα και τα υπόγεια ή υποθαλάσσια κοιτάσματα, για την προώθηση της περιφερειακής ανάπτυξης και την προαγωγή ιδίως της οικονομίας των ορεινών, νησιωτικών και παραμεθόριων περιοχών.
2. H ιδιωτική οικονομική πρωτοβουλία δεν επιτρέπεται να αναπτύσσεται σε βάρος της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ή προς βλάβη της εθνικής οικονομίας.
3. Mε την επιφύλαξη της προστασίας που παρέχεται από το άρθρο 107 ως προς την επανεξαγωγή κεφαλαίων εξωτερικού, μπορεί να ρυθμίζονται με νόμο τα σχετικά με την εξαγορά επιχειρήσεων ή την αναγκαστική συμμετοχή σ' αυτές του Kράτους ή άλλων δημόσιων φορέων, εφόσον οι επιχειρήσεις αυτές έχουν χαρακτήρα μονοπωλίου ή ζωτική σημασία για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου, ή έχουν ως κύριο σκοπό την παροχή υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο.
4. Tο τίμημα της εξαγοράς ή το αντάλλαγμα της αναγκαστικής συμμετοχής του Kράτους ή άλλων δημόσιων φορέων καθορίζεται απαραιτήτως δικαστικώς και πρέπει να είναι πλήρες, ώστε να ανταποκρίνεται στην αξία της επιχείρησης που εξαγοράζεται ή της συμμετοχής σ' αυτή.
5. Mέτοχος, εταίρος ή κύριος επιχείρησης, της οποίας ο έλεγχος περιέρχεται στο Kράτος ή σε φορέα που ελέγχεται απ' αυτό εξαιτίας αναγκαστικής συμμετοχής, κατά την παράγραφο 3, δικαιούται να ζητήσει την εξαγορά της συμμετοχής του στην επιχείρηση, όπως νόμος ορίζει.
6. Nόμος μπορεί να ορίσει τα σχετικά με τη συμμετοχή στη δαπάνη του Δημοσίου αυτών που ωφελούνται από την εκτέλεση έργων κοινής ωφέλειας ή γενικότερης σημασίας για την οικονομική ανάπτυξη της Xώρας.

Μίστερ Σόιμπλε, ΆΝΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ ΕΣΥ ΚΑΙ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΟΥ!

Η Ελλάδα θα «υποστεί τις συνέπειες» αν δεν τηρήσει τις δεσμεύσεις.
 

Εχθες λοιπόν, ο τρομοκράτης Σόιμπλε, χρησιμοποίησε αυτά τα λόγια, για να μας εκφοβίσει, ώστε να πάμε τρομοκρατημένοι στις κάλπες, και να επιλέξουμε τους κλασικούς μαφιόζους της χώρας, για να μην υποστούμε τα χειρότερα. Τα χειρότερα τα ζούμε από το 2009, που οι ηλίθιοι Έλληνες (και μετανάστες) επέλεξαν  ξανά το ΜΠΑΤΣΟΚ, πιστεύοντας στα παραμύθια του ΓΑΠ!
Η λύση είναι μία, για όσους ψηφίσουν. Να ψηφίσουν τουλάχιστον μικρά κόμματα, τα οποία δεν βρίσκονται στη βουλή, με καθαρή τη συνείδηση. Αυτές οι εκλογές, θα πρέπει να είναι εκλογές διαμαρτυρίας!

Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

Τι σημαίνει ψηφίζω, στην Ελλάδα του σήμερα;

Ψηφίζω σημαίνει πως υποστηρίζω το καθεστώς! Υποστηρίζω έστω και εν αγνοία μου, την ΕΠΙΒΙΩΣΗ των δοσίλογων και των ραγιάδων! Σημαίνει πως η ΟΡΓΗ μου, με κατευθύνει σε λάθος αποφάσεις, για οποιοδήποτε αντισυνταγματικό κόμμα, πρόκειται να υποστηρίξω. Σημαίνει πως είμαι ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ, διότι υποστηρίζω ένα σύστημα που βασίζεται αποκλειστικά στην ελίτ, και τα οικονομικά της συμφέροντα. Σημαίνει πως δέχομαι την ΗΤΤΑ μου, επειδή αποδέχομαι τους νόμους τους. Σημαίνει πως δεν θέλω πραγματικά να ΠΑΨΟΥΝ να υπάρχουν, κάμερες παρακολούθησης, κανάλια που συνεχώς προπαγανδίζουν τα πλήθη, ΑΧΡΗΣΤΟΙ άνθρωποι, που βολεύουν το κατεστημένο. Σημαίνει πως επιμένω σε μια ΟΥΤΟΠΙΚΗ δημοκρατική κοινωνία, ενώ γύρω μου όλα καταρρέουν. Σημαίνει πως ΦΟΒΑΜΑΙ να αλλάξω το καθετί, και πως αρκούμαι σε μια μίζερη ζωή, γεμάτη ανούσιες έννοιες. Σημαίνει πως δεν γνωρίζω και πως δειλιάζω ΜΠΡΟΣΤΑ στη γνώση του πραγματικού μου εαυτού, πως ΥΙΟΘΕΤΩ ταμπέλες, ονόματα, συμφέροντα. Σημαίνει πως έχουμε ακόμα ΠΙΣΤΗ σε ψεύτικες αξίες και δουλικά ιδανικά, τα οποία χρησιμοποιεί το ΣΥΣΤΗΜΑ, για να χειραγωγεί αποτελεσματικότερα τα πλήθη, για να διαχωρίζει τις συνειδήσεις τους, και να τους φέρνει όλους, εναντίων όλων!
          Το σύστημα ξέρει πώς να διαχωρίζει τα πλήθη! Του βάζει τόσες πολλές ιδέες στο μυαλό του (π.χ. πολιτικές, θρησκευτικές) ώστε να του προκαλεί σύγχυση, και να μην του επιτρέπει να σκεφτεί καθαρά. ΟΧΙ στην ανθρωπότητα που επιμένει να μένει πίσω! ΟΧΙ στον εξευτελιστικό αποπροσανατολισμό, εξαιτίας της απαίδευτης κουλτούρας μας, της αμορφωσιάς μας, και της ταπεινής κοινότυπης ζωούλας μας! ΟΧΙ στην ταπείνωση των ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ δικαιωμάτων! ΟΧΙ στην παραζάλη του υπερκαταναλωτικού μας τρόπου ζωής, που συμβάλει στη γιγάντωση του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ τέρατος, και συνεπώς στην ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του δημοκρατικού πολιτεύματος!

Τρίτη 1 Μαΐου 2012

Η εργατική πρωτομαγιά και ο Νίτσε!

Ημέρα μνήμης σήμερα, για τους εργάτες του Σικάγο, που σκοτώθηκαν τον Μάη του 1886, στην προσπάθεια τους να διεκδικήσουν το πλέον καθιερωμένο 8ωρο, όπως και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Δυστυχώς στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, όσα δικαιώματα κερδήθηκαν τότε, τείνουν να καταργηθούν, και ίσως κάποτε πρέπει να επαναδιεκδικηθούν, με τις ίδιες συνέπειες όπως τότε.
      Βρισκόμαστε όμως στο 2012, και ο κόσμος πρέπει πλέον να κατανοήσει, πως η εργατική πρωτομαγιά, δεν είναι αποκλειστική απεργία των κομμουνιστών, σοσιαλιστών, και αναρχικών πολιτικών ιδεολόγων, αλλά κάθε ανθρώπου που ανήκει στην εργατική τάξη, η οποία είναι αναμφίβολα η ραχοκοκαλιά της κάθε επιχείρησης, όπως και άλλων τομέων της εργασίας.
          Υπάρχει όμως και ο φιλοσοφικός αντίλογος, ο οποίος όταν δεν είναι επηρεασμένος από πολιτικές σκοπιμότητες, τείνει να αντιλαμβάνεται τα πράματα καθαρότερα, διότι μοναδικό της πρόσχημα είναι η αντικειμενικότητα, για την αναζήτηση της αλήθειας. Ο πραγματικός φιλόσοφος, έχει μοναδικό σκοπό να αφυπνίσει τα πλήθη, επαναπροσδιορίζοντας τις όποιες πολιτικές αντιλήψεις, που μοιάζουν δίκαιες στο λαό που υποφέρει. Με βίαιες κινήσεις, εισχωρεί στη ρίζα του αναρριχητικού φυτού της άγνοιας, που στηρίζεται σε πρόχειρα επιστήλια, προπαγανδιστικής αναζωπύρωσης. Όπως κατά την αρχαιότητα, ο κυνικός Διογένης αντιλήφτηκε τις αδυναμίες της τότε άμεσης δημοκρατίας, και την χλεύασε με κυνική αδιαφορία, και ο Πλάτωνας πρότεινε ένα διαφορετικό πολιτικό σύστημα, όπου ο Φιλόσοφος στη θέση του βασιλιά, είναι περισσότερο ικανός για την κατανόηση του γενικού καλού. 2.500 σχεδόν χρόνια μετά, ο Γερμανός φιλόσοφος Νίτσε, αντιλήφθηκε την πονηριά και τις αδυναμίες των σοσιαλιστών, και τις κατέκρινε με αυστηρότητα, ξεγυμνώνοντας τους από τα χάρτινα ρούχα τους:

Ποιόν μισώ περισσότερο από το σκυλολόι της σήμερον; Το σκυλολόι των σοσιαλιστών, τους ‘’τσαντάλα’’ απόστολους, που υποσκάπτουν τη χαρά, το αίσθημα ικανοποίησης που έχει ο εργάτης με τη μικρή του ύπαρξη – που τον κάνουν ζηλόφθονο, που του διδάσκουν την εκδίκηση… Το άδικο δε βρίσκεται ποτέ στα άνισα δικαιώματα, βρίσκεται στην αξίωση για ‘’ίσα’ δικαιώματα… Τι είναι κακό; Το είπα όμως ήδη: καθετί που ξεπηδά από την αδυναμία, από τον φθόνο, από την εκδίκηση. Ο αναρχικός και ο χριστιανός είναι της ίδιας καταγωγής.