Κάθαρσις! Ένα πολιτικό κείμενο, γραμμένο σε μια μακρινή, και επίσης θλιβερή εποχή, από τον ποιητή και πεζογράφο Κωνσταντίνο Καρυωτάκη:

“Βέβαια. Έπρεπε να σκύψω μπροστά στον ένα και, χαϊδεύοντας ηδονικά το μαύρο σεβιότ – παφ, παφ, παφ -, «έχετε λίγη σκόνη» να ειπώ «κύριε Άλφα».

Ύστερα έπρεπε να περιμένω στη γωνία, κι όταν αντίκριζα την κοιλιά του άλλου, αφού θα’χα επί τόσα χρόνια παρακολουθήσει τα αισθήματα και το σφυγμό της, να σκύψω άλλη μια φορά και να ψιθυρίσω εμπιστευτικά : «Αχ, αυτός ο Άλφα, κύριε Βήτα…»

Έπρεπε, πίσω από τα γυαλιά του Γάμμα, να καραδοκώ την ιλαρή ματιά του. Αν μου την εχάριζε, να ξεδιπλώσω το καλύτερο χαμόγελό μου και να τη δεχτώ όπως σε μανδύα ιππότου ένα βασιλικό βρέφος. Αν όμως αργούσε, να σκύψω για τρίτη φορά γεμάτος συντριβή και ν’αρθρώσω «Δούλος σας, κύριέ μου».

Αλλά πρώτα πρώτα έπρεπε να μείνω στη σπείρα του Δέλτα. Εκεί η ληστεία γινόταν από λαμπρούς, διεθνείς οιωνούς, μέσα σε πολυτελή γραφεία. Στην αρχή, δε θα υπήρχα. Κρυμμένος πίσω από τον κοντόπαχο τμηματάρχη μου, θα οσφραινόμουν. Θα είχα τρόπους λεπτούς, αέρινους. Θα εμάθαινα τη συνθηματική τους γλώσσα. Η ψαύσις του αριστερού μέρους της χωρίστρας θα εσήμαινε: «πεντακόσιες χιλιάδες». Ένα επίμονο τίναγμα της στάχτης του πούρου θα έλεγε: «σύμφωνος». Θα εκέρδιζα την εμπιστοσύνη όλων. Και, μια μέρα, ακουμπώντας στο κρύσταλλο του τραπεζιού μου, θα έγραφα εγώ την απάντηση: «Ο αυτόνομος οργανισμός μας, κύριε Εισαγγελεύ…»

Έπρεπε να σκύψω, να σκύψω, να σκύψω. Τόσο που η μύτη μου να ενωθεί με τη φτέρνα μου. Έτσι βολικά κουλουριασμένος, να κυλώ και να φθάσω.

Κανάγιες!

Το ψωμί της εξορίας με τρέφει. Κουρούνες χτυπούν τα τζάμια της κάμαράς μου. Και σε βασανισμένα στήθη χωρικών βλέπω να δυναμώνει η πνοή που θα σας σαρώσει.

Σήμερα επήρα τα κλειδιά κι ανέβηκα στο ενετικό φρούριο. Επέρασα τρεις πόρτες, τρία πανύψηλα, κιτρινωπά τείχη, με ριγμένες επάλξεις. Όταν βρέθηκα μέσα στον εσωτερικό, τρίτο κύκλο, έχασαν τα ίχνη σας. Κοιτάζοντας από τις πολεμίστρες, χαμηλά, τη θάλασσα, την πεδιάδα, τα βουνά, ένιωθα τον εαυτό μου ασφαλή. Εμπήκα σ’ερειπωμένους στρατώνες, σε κρύπτες όπου είχαν φυτρώσει συκιές και ροδιές. Εφώναζα στην ερημία. Επερπάτησα ολόκληρες ώρες σπάζοντας μεγάλα, ξερά χόρτα. Αγκάθια κι αέρας δυνατός κολλούσαν στα ρούχα μου. Με ήβρε η νύχτα…”

Κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν!

Αυτοί λοιπόν είμαστε! Εαυτούληδες, εγωκεντρικοί, μίζεροι και τεμπέληδες! Είχαμε ενάμιση σχεδόν μήνα, στη διάθεση μας, για να αλλάξουμε τα αποτελέσματα των εκλογών της 6ης Μαΐου, και τελικά ο φόβος για το αύριο, οδήγησε το χέρι μας, ξανά στους κοινούς κλέφτες του λαού! Στην κάλπη επιλέξαμε, μόνο υπό τις απειλές, για την επιστροφή στη δραχμή! Οι μεγαλύτερες ηλικίες, δείχνουν να νοιάζονται μόνο για τα γεράματα τους! Τα παιδιά και τα εγγόνια τους, δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου! Το απέδειξαν ψηφίζοντας ξανά, εκείνους που μας πρόδωσαν! Είμαστε ίσως το χειρότερο γέννημα της Ευρώπης, συναγωνιζόμαστε σε επίπεδο βιωσιμότητας, και επίσημα πλέον, τους λαούς των Βαλκανίων. Ντρέπομαι που μεγάλωσα εδώ, για ακόμη μια φορά! Όπως πέρυσι με το κίνημα των αγανακτισμένων, όπου συμμετείχα ενεργά, διότι ήλπιζα πως ο λαός μας, ξύπνησε επιτέλους.
          Και αυτή τη φορά, ένα από τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν και ρήμαξαν τον τόπο, θα ηγηθεί της βουλής των Ελλήνων, για να μας φθάσει ακόμα πιο κάτω! Πόσο πιο κάτω όμως, μπορεί να αντέξει ένας λαός, που οι νέοι δεν έχουν καμία ελπίδα για το μέλλον τους, που οι αυτοκτονίες εξαιτίας της οικονομικής εξαθλίωσης, αυξάνονται δραματικά, που τα παιδιά στα σχολεία συνεχίζουν να λιποθυμούν, από την αδυναμία τους, επειδή οι οικογένειες τους, αδυνατούν να τα θρέψουν σωστά; Πόσο πιο κάτω μπορεί να φθάσει ένας λαός, που τον εκμεταλλεύονται στους χώρους της σύγχρονης δουλείας του, και μάλιστα του γεννούν το αίσθημα της ικανοποίησης, από τα συνεχώς αυξανόμενα ποσοστά των ανέργων; Πόσο πιο κάτω, μπορεί να φθάσει ένας λαός, όταν μέσα στον πανικό του, νοιάζεται μόνο για τα αποτελέσματα του Euro; Μόλις προχθές διάβαζα μια είδηση, πως ένα παιδί λιποθύμησε, επειδή το τελευταίο διάστημα, τρεφόταν μόνο με μακαρόνια! Αν και έχω δηλώσει παλιότερα, την αρνητική μου θέση για τις εκλογές, σήμερα πήγα να ψηφίσω, σκεπτόμενος πως αν δεν πήγαινα, θα έβλεπα ξανά τα ίδια ζώα να μας κυβερνούν. Πόσο λάθος έκανα! Βάλαμε ξανά την Ν.Δ. να κυβερνήσει τον τόπο, επιτρέψαμε στους φασίστες Χρυσαυγήτες, να μπουν ξανά στη βουλή, και μάλιστα με τα ίδια ποσοστά, που είχαν λάβει, στις εκλογές του Μαΐου! Δεν σκεφτήκαμε τα παιδιά μας, παρά μόνο τους μικρούς και ασήμαντους εαυτούς μας!

Περαστικά μας!

Περί λαθρομετανάστευσης και λοιπών πολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων.

Η Ελλάς πεθαίνει. Και σε αυτό το οικονομικό μακελειό της εποχής μας, υπάρχουν οργανώσεις και κόμματα, τα οποία υπόσχονται πολλά… ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ! Τουλάχιστον στις τελευταίες εκλογές, ο λαός εξέφρασε παρά το μεγάλο ποσοστό αποχής, τη δυσαρέσκεια του, σε όλους τους δήθεν σωτήρες του. Ο λαός πεθαίνει! Αλλά ο οικονομικός θάνατος, και η εξαθλίωση που προκαλεί η φτώχεια, και ο κάθε εξευτελισμός των όσων έχουν δουλειά, είναι μόνο η κορυφή της πυραμίδας. Στη βάση της, που δεν είναι τόσο εύκολα ορατή, υπάρχουν μονάχα τάφοι! Οι τάφοι των πρόσφατα εκλειπόμενων, μας προϊδεάζουν για τις αιτίες που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση. Το πολιτισμικό έργο που άφησαν πίσω τους, σπάει την βουβή διαμαρτυρία τους, και γίνεται οδηγητής για το μέλλον μας.
          Θα ήθελα να διευκρινίσω πως δεν είμαι πατριώτης! Δεν νοιώθω σχεδόν καθόλου συγκίνηση όποτε αντικρίζω την Ελληνική σημαία, δεν υπερασπίζω με σθένος την Ελληνική φυλή, δεν αγαπώ από συνήθεια, τα όσα διδάχθηκα από τα σχολικά μου χρόνια, που αφορούσαν αυτό το κράτος. Διότι πιστεύω πως ο πατριωτισμός, είναι κυριότερη αιτία της σταθεροποίησης του ανθρώπου, σε μια κατάσταση που επιτρέπει στο σύστημα, να τον χειραγωγεί, με επιχειρήματα τα οποία οφείλουν την ύπαρξη τους, στο ζωώδες κομμάτι της διττής μας φύσης. Αυτό δε σημαίνει όμως, πως δεν δείχνω τον πρέποντα σεβασμό, στους ανθρώπους που δίδαξαν πολιτισμό, όταν η υπόλοιπη Ευρώπη ζούσε σε σκηνές και σπηλιές! Νοιώθω υποχρέωση μου το να σέβομαι, όποιον άνθρωπο γεννήθηκε εδώ, και πρόσφερε έργο! Νοιώθω τυχερός που γεννήθηκα σε μεσογειακό κλίμα, πως σε αυτά τα χώματα, έλαμψε η δικαιοσύνη του δημοκρατικού πολιτεύματος, του οποίου δυστυχώς η ανθρωπότητα δεν αξιοποίησε για το καλό της, παρά μονάχα μια σκιά του, κι αυτή γεμάτη παρερμηνείες! Ο πατριωτισμός για μένα, αφορά την ιδιαίτερη πατρίδα μου! Την περιοχή που μεγάλωσα, που έπαιξα, που ερωτεύτηκα, που έκανα φιλίες, που μάζεψα εμπειρίες από τη ζωή, και που απόκτησα όμορφες αναμνήσεις!
          Το να υποστηρίζει κάποιος, εξαιτίας της κοινωνικής και πολιτικής μας κατάντιας, κόμματα όπως η χρυσή αυγή, είναι τουλάχιστον λυπηρό, αν όχι εξευτελιστικό! Η εισαγωγή λαθρομεταναστών, που δεν σέβονται τα χώματα αυτά, εξαιτίας της ανύπαρκτης παιδείας τους, δημιουργεί μόνο προβλήματα. Η Ελλάς υποφέρει, περισσότερο από την υπόλοιπη Ευρώπη, εξαιτίας του πολυπολιτισμού, που δεν είναι εφικτός, λόγω της ωμότητας του ιμπεριαλισμού, που δεν είναι παρά ακραίος καπιταλισμός!
         Από την μια πλευρά η οικονομική κρίση, τείνει να αυξήσει τα αισθήματα αλληλεγγύης, ανάμεσα σε έναν λαό που υποφέρει, και από την άλλη πλευρά, η ανεξέλεγκτη κατάσταση της εισαγωγής λαθρομεταναστών, από ισοπεδωμένες χώρες, δημιουργεί αισθήματα μίσους, και φυλετικού ρατσισμού. Αυτά είναι τα δύο κυρίαρχα αίτια, για την ξαφνική αύξηση του ποσοστού, ενός αγνώστου στους περισσότερους από εμάς κόμματος, που είναι επικίνδυνο για όλους μας, και δεν πρόκειται να κάνει εξαιρέσεις σε κανέναν, από τη στιγμή που σιγούρεψε την είσοδο του, στη βουλή των Ελλήνων! Αντί όμως να κάτσουμε και να σκεφτούμε, πως ο καπιταλισμός, δημιουργεί στην πραγματικότητα όλα τα δεινά, και πως απαιτεί στη σκληρότερη μορφή του, την κατάργηση του δημοκρατικού πολιτεύματος, αφήνουμε τον εαυτό μας εκτεθειμένο σε έντονα πάθη, ενώ με την απουσία λογικής, πράττουμε μονάχα με το αίσθημα της επιβίωσης! Ο νόμος της ζούγκλας, γίνεται ο άγραφος εκείνος νόμος, που υπερισχύει των γραμμένων νόμων, και καθοδηγεί τα πλήθη, με γνώμονα τις αδυναμίες του! Το σύστημα για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται ισχυρό, ενώ τα μεγάλα κεφάλια, τρίβουν τα χέρια τους, βλέποντας εμάς να κάνουμε την δουλειά που υποσυνείδητα μας ανέθεσαν. Την αλληλοεξόντωση μας!
         Αντί να ψάχνουμε τη ρίζα του κακού, μας αρκεί η εύκολη λύση! <<Θα σε φάω, πριν να με φας!>> αυτό είναι και το σκεπτικό του λαού μας, που το γεννά η απελπισία, η ανασφάλεια, και η μιζέρια! Μπορεί κάλλιστα να με ρωτήσει κάποιος, αν σύμφωνα με τα λεγόμενα μου, υποστηρίζω τελικά τους λαθρομετανάστες. Η απάντηση μου δεν είναι επηρεασμένη, από κομματικά συμφέροντα. Πιστεύω πως κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να λέει την γνώμη του ελεύθερα, αλλά να πράττει σύμφωνα με τους νόμους του κράτους, του οποίου έχει παράνομα εισέλθει. Όποιος δεν μπορεί να σεβαστεί τους νόμους, πρέπει να επιστρέφει το γρηγορότερο δυνατόν, στη χώρα όπου ανήκει! Δεν πρέπει να υπάρχουν λαθρομετανάστες, αλλά μετανάστες με τα απαραίτητα χαρτιά παραμονής τους σε μια χώρα, η οποία έχει φροντίσει από πριν, να γνωρίζει εκτός από τη χώρα προέλευσης τους, το ποινικό τους μητρώο, τον σκοπό παραμονής τους, και την κατάσταση της υγείας τους. Δεν μπορεί μια χώρα να επιτρέπει την είσοδο σε κανέναν, που δεν διαθέτει τα απαραίτητα νόμιμα χαρτιά, για την είσοδο του σε αυτήν. Όπως και η κάθε χώρα, που δέχεται κυρίως λαθρομετανάστες, δεν της επιτρέπεται να τους σκοτώνει, αλλά να τους επιστρέφει στις χώρες τους, διατηρώντας έτσι τον ανθρωπιστικό χαρακτήρα της δημοκρατίας, ο οποίος θα έπρεπε να καταδιώκει όλους τους σύγχρονους δουλεμπόρους.
        Βρισκόμαστε σε μια ακραία κατάσταση, η οποία γεννά ακραίες απόψεις. Η λογική έχει πετάξει από το παράθυρο της άγνοιας, και μας κυβερνά η απελπισία. Δεν μπορώ να δεχτώ τους αλλοδαπούς, που βιάζουν, σκοτώνουν, ληστεύουν, και μετατρέπουν σε γκέτο ολόκληρες συνοικίες, όλοι τους πρέπει να απελαθούν! Δεν πρέπει επίσης να επιτρέπω, στον έμπορα εκμεταλλευτή, να τους παρέχει εργασία, στον έμπορο ναρκωτικών, να τους χρησιμοποιεί ως βαποράκια, και στον αστυνομικό να κάνει τα στραβά μάτια, επειδή παίρνει τα ποσοστά του! Για τους ίδιους ακριβώς λόγους, που δεν θα έπρεπε το κράτος να επιτρέπει στους αστυνομικούς, την χρήση ψυχολογικής και σωματικής βίας, στους μεγαλοεπιχειρηματίες, την εκμετάλλευση του εργάτη, και στα κόμματα, την παρέμβαση τους στις απεργίες, για την απόκτηση των δικαιωμάτων τους. Μιλώ σαφώς, για την ύπαρξη κατ εμένα, της ιδανικής κοινωνίας. Αλλά αντί να κυνηγάμε τα άφταστα όνειρα, ας γίνουμε ρεαλιστές. Το σύνταγμα του κράτους, είναι δίκαιο, και θα έπρεπε να εφαρμόζεται. Είναι η καλύτερη απόδειξη, πως τα λόγια δεν έχουν σχέση με τα έργα!
         Με όσους αριστερούς ή κομμουνιστές, προσπάθησα να κάνω συζήτηση περί του σοβαρού θέματος της λαθρομετανάστευσης, το λιγότερο που με αποκάλεσαν ήταν ρατσιστή! Αν όμως μπει κάποιος στο σπίτι τους, θα ήθελα την επόμενη ημέρα να ακούσω από τα στόματα τους, τα ίδια λόγια υποστήριξης τους προς αυτούς! Η προσωπική μου άποψη, δεν στηρίζεται σε κάποια πολιτική αντίληψη, διότι τότε θα έβλεπα τα πράματα μόνο από την δική μου πλευρά, στενόμυαλα και με μια χειραγωγημένη ηθική. Δεν πρέπει ποτέ να βλέπουμε τα πράματα όπως μας βολεύουν, αλλά να αντικρίζουμε την αλήθεια, με θάρρος και αποφασιστικότητα, για την οποιαδήποτε αλλαγή χρειάζεται να στηρίξουμε, για την βελτίωση της κοινωνίας μας. Η διαφορά που δεν αφήνει περιθώρια κοινωνικής συγκρότησης, ανάμεσα στις διάφορες φυλές που αποτελούν μια κοινωνία, είναι καθαρά πολιτισμική! Η κουλτούρα και οι παραδώσεις ανάμεσα στους λαούς, καθώς και η θρησκευτική και πολιτικοκοινωνική τους παιδεία, διαφέρουν τόσο, ώστε οι ελπίδες για μια ενωμένη, πολιτισμική ανθρωπότητα, μοιάζουν με τρελό άπιαστο όνειρο! Η παγκοσμιοποίηση γίνεται σύμφωνα με τους καπιταλιστικούς όρους, που βολεύουν το σύστημα των μεγάλων κεφαλών της οικονομίας, των εταιριών, που είναι ο μεγαλύτερος θεσμός, όπως κάποτε ήταν η θρησκεία, κάτι που διχάζει την ανθρωπότητα, και δημιουργεί μίση, τα οποία θα έπρεπε στην εποχή μας να έχουν ήδη αποδυναμωθεί. Η διαφορά της άμεσης και της έμμεσης παιδείας, ανάμεσα στους λαούς, ακόμη και της ίδιας ηπείρου, είναι ο μόνος πραγματικός λόγος, που δεν επιτρέπει την ύπαρξη φιλίας, ανάμεσα σε διαφορετικούς λαούς.
            Από την άλλη μεριά, όσοι δεξιοί ή ακροδεξιοί, υποστηρίζουν την άμεση απέλαση των λαθρομεταναστών, με βίαιο ή δολοφονικό τρόπο, αυτό φανερώνει πως η οργή τους, εξαιτίας όλων των δεινών της κοινωνίας μας, παίρνει τη θέση της λογικής, και μας κάνει μισάνθρωπους!
       Τέλος, χθες στον χώρο που δουλεύω, κάποιος από τους πολλούς συναδέλφους μου, υποστήριζε και αυτός, πως οι Χρυσαυγήτες, χρειάζονται μέσα στη βουλή, με το ‘’σοβαρό’’ και ‘’ώριμο’’ επιχείρημα, πως κάποιοι εκεί μέσα, πρέπει να φάνε ξύλο!!! Όχι δεν χρειάζονται ξύλο! Δεν θέλω να γίνουμε περισσότερο ρεζίλι στην Ευρώπη. Χρειάζεται να μπουν στη φυλακή, όπως μπήκαν και οι χουντικοί τότε! Αλλά και να επιστρέψουν τα όσα μας έκλεψαν! Ανώριμοι, οικογενειάρχες άνθρωποι, παίζουν με το μέλλον των παιδιών τους, επιλέγοντας την οργισμένη τους απόφαση, από την σύνεση, φανερώνοντας με τον πιο επικίνδυνο τρόπο, την ανυπαρξία της σοβαροφάνειας και της παιδείας τους! Λυπάμαι τις νέες γενιές, που θα μεγαλώσουν, έχοντας μεγάλη πιθανότητα να επαναλάβουν, τις ανώριμες αποφάσεις των γονιών τους!