Πάντα η πραγματικότητα είναι πιο βαρετή από αυτό που θέλουμε να ακούσουμε. Για αυτό ελκόμαστε από εντυπωσιακούς τίτλους ειδήσεων, και δημιουργούμε μέσα από το κεφάλι μας γεγονότα που δεν έχουν συμβεί, και νιώθουμε την ανάγκη να πούμε την αλήθεια στους άλλους, να τους αφυπνίσουμε! Επιθυμούμε βαθιά μέσα μας δηλαδή, να βρούμε έναν καλό λόγο για να νιώσουμε επιτέλους σημαντικοί, μέσα στην άθλια και πεζή καθημερινότητα που ζούμε, έχουμε ανάγκη να επιβεβαιώσουμε πως κάτι περισσότερο αξίζουμε από την κατηγοριοποίηση μας στους λεγόμενους ''μέσους ανθρώπους''. Αυτός είναι ο λόγος όμως που χάνουμε κάθε αγώνα, και πολλοί καταλήγουν να γίνουν γραφικοί, πιάνουν στο στόμα τους το Θεό, μιλάνε για αποκαλύψεις, για την έλευση του αντίχριστου, για προφητείες αγίων, για συνωμοσίες που δεν υφίσταται, προσπαθώντας να εξηγήσουν την άθλια πραγματικότητα με έναν εύκολο τρόπο, δανειζόμενοι αντιλήψεις άλλων, ενώ γίνονται συναισθηματικοί σκλάβοι ξένων συνειδήσεων, κατευθυνόμενοι από κάθε είδους δογματισμό.
Πρέπει επιτέλους να πάρουμε την κατάσταση στα σοβαρά, αν θέλουμε να μας πάρουν οι έχοντες εξουσία κάθε μορφής στα σοβαρά επίσης, ώστε να διαπιστώσουν ποια είναι η πραγματική δύναμη μας! Όλοι αυτοί ποντάρουν στους φανατικούς ή φοβισμένους ανθρώπους για να πείθουν ευκολότερα τους υπόλοιπους για την ορθότητα των μέτρων που αποφασίζουν για το... ''καλό'' μας όπως πάντα! Δεν πρέπει να τους δίνουμε λοιπόν το δικαίωμα να μας περνάνε αυτά που θέλουν, βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος στην αμορφωσιά που δημιουργεί τον φανατισμό!
Διδαχθήκαμε ολόκληρη τη ζωή μας, την αξία του ανήκειν κάπου, οπουδήποτε, χρησιμοποιώντας ως δεκανίκι την κοινωνική μας φύση και τις αξίες της, ισχυρό πάτημα όσων έχουν κάποια μορφή εξουσίας στα χέρια τους, είτε θρησκευτική, είτε πολιτική, με σκοπό να αφαιρέσουν την αγάπη για τον ίδιο μας τον εαυτό! Χωρίς να μαθαίνουμε να αγαπάμε λοιπόν τον εαυτό μας, είναι ευκολότερο να αγαπήσουμε κάτι άλλο εκτός από εμάς τους ίδιους, οτιδήποτε! Μας προπαγάνδισαν επί σειρά ετών για το πόσο εγωιστικό είναι να αγαπάς τον εαυτό σου, σου αφαίρεσαν με την μέθοδο της ενοχής, την αγάπη για αυτό που είσαι, και με αυτόν τον τρόπο σε έπεισαν πως είναι μεγάλο λάθος να είσαι ο εαυτός σου! Πως αλλιώς θα αγαπούσες ένα κράτος, μια θρησκεία, κάποια κοινωνική ομάδα;
Ας τους αποδείξουμε επιτέλους πως δεν είμαστε δουλικά όντα, αλλά άνθρωποι που έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν οι ίδιοι για τις Ζωές τους! Είμαστε κοινωνικά όντα, και πρέπει να εκμεταλλευτούμε την ίδια μας τη φύση, για να εναντιωθούμε με σωστά επιχειρήματα σε αυτή την απειλή κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων! Ήδη προσπαθούν να περάσουν νόμους για λογοκρισία, ακόμη περισσότερη καταπάτηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, εύκολη κατάσχεση περιουσιών κλπ που εννοείται δεν έχουν σχέση με κάποια πανδημία! Μην τους αφήσουμε!!!
