Καλώς Ήλθατε!

Ο τίτλος αυτού του ιστολογίου είναι επίτηδες διαλεγμένος! Ξέρω πως ακούγεται σαν ‘’Η οδύσσεια ενός ξενιτεμένου’’! Αλλά η πρόθεση μου είναι διαφορετική, από τον προφανώς σατυρικό χαρακτήρα του. Εδώ πρόκειται να δημοσιευθούν διάφορες σκέψεις μου, που δημοσίευσα σχετικά με τα γεγονότα από την 25η Μαΐου και μετά, σε διάφορες ηλεκτρονικές σελίδες.

Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

Η προπαγάνδα υπέρ του ΝΑΙ


Αρκάς: Το δικαίωμα να λές ΌΧΙ!

ΟΧΙ!!! (Βίντεο στο FaceBook)

Απίστευτος καβγάς ανάμεσα σε Κωνσταντοπούλου και Κοσιώνη!

Η πουλημένη δημοσιογράφος τα βρίσκει σκούρα ενάντια στην πρόεδρο της βουλής!

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ 1996 6 ΣΥΝΕΔ ΠΑΣΟΚ


Πριν από 19 χρόνια αυτός ο πολιτικός, ένας από τους καθαρότερους πολιτικούς της Ελλάδας, ασχέτως από το κόμμα το οποίο προερχόταν, περιέγραψε την σημερινή οικονομική κατάσταση της χώρας μας! Αυτό είναι μια απόδειξη πως όλοι τους γνώριζαν πολύ καλά τα όσα πρόκειται να συμβούν.

ΖΩΗ ΟΧΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗ! Δεν είμαστε ανθρωπάκια!


Δεν είμαστε ανθρωπάκια! Είμαστε Άνθρωποι που Διεκδικούν, Ρισκάρουν και τελικά Καταφέρνουν το απροσδόκητο!

ΖΩΗ ΟΧΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗ!

Ιρλανδία: Ψήφισαν ΝΑΙ και έχουν τριπλάσιο χρέος

Όπως μας επεσήμανε αναγνώστρια ένα από τα επιχειρήματα που προωθούν τα τελευταία 24ωρα τα ΜΜΕ και κομματικά στελέχη των μνημονιακών κομμάτων είναι ότι η Ιρλανδία ψήφισε ΝΑΙ σε δημοψήφισμα για την επιβολή μνημονίου και τώρα όλα είναι ρόδινα.
Σχετικές πληροφορίες διακινεί ο πρόεδρος της Νεολαίας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος

Η αλήθεια
Καταρχήν κανείς δεν επισημαίνει πως όταν ανακοινώθηκε το δημοψήφισμα της Ιρλανδίας η ΕΚΤ δεν επιχείρησε ένα οικονομικό πραξικόπημα μέσω της διακοπής ρευστότητας. Ίσως το δικαίωμα των ιρλανδών να εκφράσουν την άποψή του σε μια από τις κορυφαίες στιγμές της δημοκρατίας είναι υψηλότερο από αυτό των Ελλήνων.
Πόσο ρόδινη είναι όμως η κατάσταση στην Ιρλανδία; Αντιγράφουμε από το Έθνος
«Πρόκειται για τον υποτιθέμενο… «τον πιο καλό τον μαθητή» των μνημονίων και της γερμανικής ευρωλιτότητας, που μας έχουν ζαλίσει τα αυτιά και διαρκώς μας λένε να μοιάσουμε στη χώρα αυτή: είναι η Ιρλανδία! Σχεδόν επτά φορές το ΑΕΠ τους χρωστούν οι «υπέροχοι» Ιρλανδοί! Ούτε τρεις φορές το ΑΕΠ δεν χρωστούν οι Ελληνες, που τους έχουν κάνει οι Γερμανοί «του κλώτσου και του μπάτσου» και μας έχουν ξεφτιλίσει σε όλη την Ευρώπη! Μάλιστα, το 680% του ΑΠΕ τους χρωστούν οι Ιρλανδοί! Τρεις φορές το ΑΕΠ της Ιρλανδίας χρωστάει μόνο ο χρηματοπιστωτικός τομέας της χώρας (291%), ο οποίος φόρτωσε στο κράτος και ένα δημόσιο χρέος ύψους 115% του ΑΕΠ για τη διάσωσή του»!
Επίσης όπως έχει επισημάνει αρκετές φορές ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν η ιρλανδική οικονομία διατήρησε υψηλά επίπεδα ανεργίας (η ανεργία των νέων ξεπρνά το 20%). Ο βασικός λόγος όμως για τον οποίο παρουσιάζει καλύτερη εικόνα από την Ελλάδα είναι ότι ουδέποτε δοκιμάστηκαν τόσο σκληρά μέτρα λιτότητας. Στοιχεία της Κομισιον αποδεικνύουν ότι η μείωση της αγοραστικής δύναμης λόγω της λιτότητας σε χώρες όπως η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Πορτογαλία κτλ, κυμάνθηκε από 6-10% ενώ στην Ελλάδα άγγιξε το 35%.
Η πραγματική σύγκριση όμως πρέπει να γίνει με την Ισλανδία που ψήφισε ΟΧΙ και σήμερα απολαμβάνει ορισμένους από τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρώπη.
Και μόνο το γράφημα για την πορεία της ανεργίας λέει πολλά.
Πηγή:

Τι σημαίνει τελικά το ΝΑΙ και το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος;


Ν. Κοτζιάς: "Το δημοψήφισμα δεν αφορά καθόλου το παραμύθι του Grexit»


Προπαγάνδα υπέρ του ΝΑΙ!

«Ναι στο ευρώ»: Διακήρυξη από 30 Έλληνες οικονομολόγους

«Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα ενδυναμώσει τη ροπή προς τις πελατειακές δομές και θα ενισχύσει τις διαχρονικές παθογένειες της ελληνικής οικονομίας. Αυτό οδηγεί αναπόφευκτα σε μια κλειστή και φτωχή οικονομία με υψηλή διαφθορά»


Το δημοψήφισμα της Κυριακής 5 Ιουλίου δεν είναι υπέρ ή κατά μιας συγκεκριμένης συμφωνίας, αλλά υπέρ ή κατά της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, αναφέρουν τριάντα παγκοσμίως διακριμένοι Έλληνες οικονομολόγοι σε διακήρυξή τους που δημοσιεύεται στην «Καθημερινή».


Αναλυτικά:«Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου ΔΕΝ είναι υπέρ ή κατά μιας συγκεκριμένης συμφωνίας. Είναι υπέρ ή κατά της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας. ΝΑΙ στο δημοψήφισμα σημαίνει ΝΑΙ στην παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ΝΑΙ εγγυάται ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει την προσπάθεια βελτίωσης της οικονομίας και των θεσμών της, ώστε να καλύψει την απόσταση που τη χωρίζει από τις ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες.




Το ΝΑΙ είναι η σωστή επιλογή! Το ΟΧΙ θα έφερνε την Ελλάδα έξω από την Ευρωζώνη και πιθανώς έξω και από την Ε.Ε. Αυτό θα είχε καταστροφικές συνέπειες, τόσο άμεσα όσο και σε βάθος χρόνου.

Οι άμεσες συνέπειες ενός ΟΧΙ έχουν αρχίσει να φαίνονται ήδη με το κλείσιμο των τραπεζών. Έπειτα από ενδεχόμενο ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, η μετατροπή των καταθέσεων σε δραχμές, με μείωση της αξίας τους τουλάχιστον στο μισό, θα είναι ζήτημα λίγου χρόνου. Η αναστάτωση στο τραπεζικό σύστημα θα έχει επίσης ως συνέπεια τη χρεοκοπία πολλών επιχειρήσεων, και η ανεργία θα εκτοξευθεί. Η νέα δραχμή θα είναι έντονα υποτιμημένη σε σχέση με το ευρώ, και μισθοί και συντάξεις θα χάσουν τουλάχιστον το μισό της αξίας τους. Η κυβέρνηση, αδύναμη να ισοσκελίσει έσοδα και δαπάνες, θα τυπώνει πληθωριστικό χρήμα εξαλείφοντας την ανταγωνιστικότητα από το αδύναμο νόμισμα. Τόσο οι εξαγωγές όσο και οι εισαγωγές θα μειωθούν, και χωρίς ανθρωπιστική βοήθεια από την Ευρώπη θα υπάρξουν ελλείψεις σε βασικά αγαθά όπως φάρμακα και καύσιμα. Η λιτότητα θα είναι κατά πολύ χειρότερη από οποιαδήποτε συμφωνία παραμονής στο ευρώ και περισσότερο από όλους θα πληγούν οι ασθενέστεροι.

Οι μακροχρόνιες συνέπειες ενός ΟΧΙ θα είναι εξίσου σημαντικές. Οι σύγχρονες και ευημερούσες οικονομίες, στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, βασίζονται στην αγορά και τον υγιή ανταγωνισμό, χρησιμοποιώντας τον πλούτο που παράγεται για να χρηματοδοτήσουν ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος. Έχουν επίσης έναν αποτελεσματικό δημόσιο τομέα που λειτουργεί ανεξάρτητα από την εκάστοτε κυβέρνηση και, συνεπώς, περιορίζει τις κομματικές επιρροές. Η συμμετοχή της Ελλάδας στον πυρήνα της Ευρώπης ενισχύει τη μακροχρόνια σύγκλισή μας προς τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Αντιθέτως, η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα ενδυναμώσει τη ροπή προς τις πελατειακές δομές και θα ενισχύσει τις διαχρονικές παθογένειες της ελληνικής οικονομίας. Αυτό οδηγεί αναπόφευκτα σε μια κλειστή και φτωχή οικονομία με υψηλή διαφθορά.

Η συμφωνία της τελευταίας στιγμής είναι μέτρια χωρίς ούτε πολλές από τις απαιτούμενες διαρθρωτικές αλλαγές ούτε την αναγκαία ελάφρυνση του χρέους και του φορολογικού βάρους. Διασφαλίζει όμως την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, παρέχοντάς μας επίσης τη δυνατότητα να συνεχίζουμε να διαπραγματευόμαστε με τους Ευρωπαίους εταίρους μας για καλύτερους όρους, για ανάπτυξη, και προσαρμογή του χρέους. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και οι ισχυρές ευρωπαϊκές οικονομίες οφείλουν επίσης να ανταποκριθούν τάχιστα, αναλαμβάνοντας το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί για τη στήριξη της αναπτυξιακής τροχιάς της Ελλάδας.

Ο ελληνικός λαός πρέπει να ψηφίσει ΝΑΙ στο δημοψήφισμα. ΝΑΙ στην Ευρωζώνη και στην Ευρώπη!»

Υπογράφουν οι παρακάτω οικονομολόγοι:
Αγγελέτος Μάριος, MIT. Αζαριάδης Κώστας, Washington University at St Louis. Βαγιανός Δημήτρης, London School of Economics. Βέττας Νίκος, IOBE και Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Γαλενιανός Μανόλης, Royal Holloway, University of London. Γιαννέλης Νίκος, University of Iowa. Ιωαννίδης Γιάννης, Tufts University. Καραμπαρμπούνης Λουκάς, University of Chicago. Κατσουλάκος Γιάννης, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κοτσόγιαννης Χρήστος, University of Exeter. Κωνσταντινίδης Γιώργος, University of Chicago. Μακρής Μίλτος, University of Southampton. Μεγήρ Κώστας, Yale University. Μιχαλόπουλος Στέλιος, Brown University. Ντελής Μάνθος, University of Surrey. Ντέλλας Χάρης, Universitat Bern. Ξεπαπαδέας Τάσος, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Οικονομίδης Νίκος, New York University. Παλυβός Θόδωρος, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παναγέας Σταύρος, University of Chicago. Παπαϊωάννου Ηλίας, London Business School. Παπανικολάου Δημήτρης, Northwestern University. Παππά Εύη, European University Institute. Περράκης Στυλιανός, Concordia University. Πετράκης Μανόλης, Πανεπιστήμιο Κρήτης. Πισσαρίδης Χριστόφορος, London School of Economics και Πανεπιστήμιο Κύπρου, Νομπέλ Οικονομικής Επιστήμης. Σκρέτα Βασιλική, University College London. Στέγγος Θανάσης, University of Guelph. Τραυλός Νίκος, ALBA. Χαλιάσος Μιχάλης, Goethe University Frankfurt.


Πηγή:
Χθες ο εργοδότης μου, πλήρωσε κανονικά το προσωπικό με μετρητά μέχρι και το τελευταίο λεπτό! Μπράβο του που αντιστέκεται ακόμα στις τράπεζες! Εργάζομαι σε Ελληνική εταιρεία Super Market, με τουλάχιστον 12.000 εργαζόμενους, και ήταν μια κίνηση που ακόμη και οι παλιότεροι εργάτες δεν την περίμεναν!

Αυτούς που σιχαίνομαι όμως στον χώρο της εργασίας μου για το δημοψήφισμα της Κυριακής είναι οι δοσίλογοι! Φοβισμένα ανθρωπάκια που γλύφουν τα στελέχη της εταιρίας και η ζωή τους είναι η καλοπέραση εις βάρος των υπολοίπων! Τεμπέληδες που για να πείσουν τους άλλους πως δουλεύουν, κινούνται μονάχα όταν βρίσκονται μπροστά τους ο υποδιευθυντής ή ο διευθυντής του καταστήματος, και πάντα μιλάνε φωναχτά σε οποιαδήποτε δουλειά τους ανατεθεί, για να δείξουν δήθεν υπερβάλλοντα ζήλο!
Φοβισμένα ανθρωπάκια, που αποκαλούν πάντα τον εργοδότη τους αφεντικό, και σου έρχεται να τους στραγγαλίσεις για να απαλλαχτείς από την κακοήθειά τους! Μάλιστα ένας εξ αυτών, μου είπε πως έπρεπε να σεβόμαστε το αφεντικό μας, και να μην ψηφίζαμε ΣΥΡΙΖΑ!!!

Δεν είμαι με την κυβέρνηση, δεν τους ψήφισα, αλλά και το να σκύβεις το κεφάλι είναι ταπεινωτικό! Όποιος έχει τόση αξιοπρέπεια που θεωρεί τον εαυτό του δούλο ας σκύψει για ακόμη μια φορά το κεφάλι. Ίσως το ΟΧΙ την Κυριακή, να κρίνει τις τύχες των λαών του νότου, που βρίσκονται σε επίσης άθλια οικονομική κατάσταση! Ίσως οι δανειστές φοβούνται πως θα ξεσηκωθούν και οι υπόλοιποι, γι’ αυτό θέλουν οπωσδήποτε το ΝΑΙ.

Πρέπει να μας ξεκαθαρίσουν επιτέλους τη σημασία του ΝΑΙ και του ΟΧΙ, για να μπορούμε να ψηφίσουμε σωστά, χωρίς να πέσουμε σε μια παγίδα άθελά μας. 

Τελευταία απόπειρα για συμφωνία από Γιούνκερ - Απερρίφθη από Τσίπρα

Στη νέα πρόταση «δωρίζεται» το ΕΚΑΣ, έθεσε 4 όρους για να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις - Ο Γιούνκερ ζήτησε από Τσίπρα να καλέσει τους πολίτες να ψηφίσουν «ναι» - Ο πρωθυπουργός θα ψηφίσει «όχι», απαντούν κυβερνητικές πηγές κάνοντας λόγο για προσχηματική κίνηση


Επιβεβαιώνουν κυβερνητικές πηγές ότι το Μέγαρο Μαξίμου έλαβε αργά το βράδυ της Δευτέρας νέα πρόταση από τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ για την εξεύρεση λύσης, η οποία όμως, παρότι εξετάστηκε, απορρίφθηκε από τον πρωθυπουργό, ο οποίος επιμένει στη γραμμή του «ΟΧΙ» και την Κυριακή θα ψηφίσει ανάλογα.



Οι κυβερνητικές πηγές αναφέρουν ότι το μήνυμα Γιούνκερ καλούσε την κυβέρνηση να αποδεχθεί την πρόταση των Θεσμών με μία αλλαγή στο κείμενό τους και ο Αλέξης Τσίπρας να ψηφίσει ΝΑΙ την Κυριακή. Παράλληλα η κυβέρνηση να ζητήσει έκτακτο Eurogroup.



«Η ελληνική κυβέρνηση βαδίζει προς την κάλπη, ακούει με ενδιαφέρον ό,τι λέγεται και γράφεται, εργάζεται για την λύση. Ο Αλέξης Τσίπρας την Κυριακή θα ψηφίσει ΟΧΙ» ανέφεραν οι ίδιες πηγές.



Σύμφωνα με πληροφορίες ο κ. Γιούνκερ ζητούσε από τον κ. Τσίπρα να υιοθετήσει την τελευταία, βελτιωμένη ως προς τον ΦΠΑ στα ξενοδοχεία, πρόταση των Θεσμών, με μία ακόμη μικρή βελτιωτική προσθήκη, που αφορά στο ΕΚΑΣ. Συγκεκριμένα, όπως γράφει η «Αυγή» ο κ. Γιούνκερ «δωρίζει» το ΕΚΑΣ. Ο κ. Γιούνκερ πρότεινε να υπάρξει ρύθμιση για το χρέος, με την εξής πρόβλεψη: Στη νέα συμφωνία θα υπάρχει η δέσμευση ότι οι δανειστές θα υλοποιήσουν την απόφαση του Eurogroup  του 2012, τον ερχόμενο Νοέμβριο – αυτή την τελευταία πληροφορία για το χρέος δεν την επιβεβαίωναν από το Μαξίμου. 

Σύμφωνα με πληροφορίες, η πρωτοβουλία του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ για επίτευξη συμφωνίας μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών, περιλαμβάνει τους εξής όρους:

1.να γίνει αποδεκτό το κείμενο των Θεσμών
2. Ο Τσίπρας να ζητήσει από τον κόσμο να ψηφίσει «Ναι» στο δημοψήφισμα
3. Οι Θεσμοί να αποδεχτούν μια αλλαγή στο κείμενό τους
4. Η κυβέρνηση να ζητήσει έκτακτο Eurogroup


Πηγή:
http://www.protothema.gr/politics/article/488965/giounker/

Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015


Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΟ

Ο λαός σπάνια αντιλαμβάνεται τι ακριβώς συμβαίνει στο επίπεδο της παγκόσμιας οικονομίας γιατί σχεδόν ποτέ κανείς πολιτικός, ιδιαίτερα οικονομολόγος, δεν εξηγεί με απλά λόγια τι ακριβώς συμβαίνει.
Το 2009, πριν η Ελλάδα μπει στο ΔΝΤ, το χρέος της ανερχόταν στα 329  δισεκατομμύρια, στο 129% του ΑΕΠ. Αυτό το χρέος προερχόταν αποκλειστικά από ιδιώτες δανειστές (ιδιωτικές τράπεζες με τα παρακλάδια τους, ασφαλιστικά ταμεία και funds). Στο σημείο αυτό αποφασιστηκε ξαφνικά από τους δανειστές (σύμφωνα με τη θεωρία σοκ και δέος) ότι το χρέος δεν ήταν βιώσιμο και θα πρέπει να σταματήσουν την χρηματοδότηση! (δείτε το καταπληκτικό video του Σοκ και Δέος https://www.youtube.com/watch?v=wpJZM-2LroE ).
Κάτω από αυτές τις επίπλαστες συνθήκες πανικού, ο Γ. Παπανδρέου το 2010 έφερε στην Ελλάδα την Τρόικα για να συνεχίσει την… χρηματοδότηση δηλαδή την πλήρη οικονομική παράδοση της χώρας.
Παρακολουθήστε τώρα πως όλο αυτό το σκηνικό ήταν προσχεδιασμένο και πως εξελίχθηκε.
Τα χρήματα που μας έδινε η Τρόικα πήγαιναν αποκλειστικά στην αποπληρωμή των ιδιωτικών τραπεζών, επομένως τα ποσά αυτά φορτώνονταν στις πλάτες των πολιτών της Ε.Ε.!!
Ενώ λοιπόν εξοφλούνταν το χρέος προς τους ιδιώτες δανειστές, μεγάλωνε ανάλογα το χρέος μας προς τα κράτη της ευρωζώνης όπως δείχνει το διάγραμμα http://www.analyst.gr/2015/02/07/riksi-i-argos-thanatos/ Και μέσα σε τρία χρόνια είχαμε δανειστεί τόσα χρήματα από τα κράτη της ευρωζώνης ώστε να έχουμε εξοφλήσει το 80% του χρέους προς τις ιδιωτικές τράπεζες.
Μετά από αυτή την τεράστια απάτη σε βάρος των λαών της Ευρώπης (εφόσον μετέθεσαν το χρέος στις πλάτες των πολιτών εν αγνοία τους), εμείς σήμερα  χρωστάμε στα κράτη της Ε.Ε. 349 δις. Το 2014 το χρέος έφτασε στο 188,9% του ΑΕΠ ! και παρ’ όλα αυτά ακόμα προσπαθούν να μας πείσουν ότι το χρέος είναι βιώσιμο και ότι θα βρουν τρόπους να το αντιμετωπίσουν!
Τι ακριβώς μάς λένε όμως στην πραγματικότητα: θα εξακολουθησουμε να σάς δανείζουμε για να ολοκληρώσετε τις υποχρεώσεις σας και να εξοφλήσετε τους δανειστές σας και μην σας νοιάζει, εσείς θα μάς δίνετε ό,τι έχετε και δεν έχετε, αεροδρόμια, σιδηροδρόμους, κρατικά κτίρια, κερδοφόρες κρατικές επιχειρήσεις, ελληνικά μονοπώλια, λιμάνια, πετρέλαιο, άνθρακα, τουριστικά θέρετρα, περιοχές με χρυσό, με μεταλλεύματα, τα πάντα, μέχρι να σας… γδύσουμε τελείως και μετά θα σας αφήσουμε να πτωχεύσετε. Αυτό όμως το λένε τώρα τα κράτη της ΕΕ και όχι οι δανειστές ! Μας το λένε τα κράτη που έχουν την δύναμη να μας το επιβάλουν και όχι οι ιδιωτικές τράπεζες που έκοβαν το αεριτζίδικο χρήμα και οργάνωσαν το όλο εγχείρημα.
Πως έγινε η μετάθεση του χρέους
Αυτή η μετάθεση του χρέους από τις «ιδιωτικές τράπεζες» στα κράτη-μέλη της Ε.Ε. έγινε με απόφαση της Γερμανίας και της Γαλλίας το 2010. Τα υπόλοιπα κράτη-μέλη σχεδόν δεν πήραν χαμπάρι τι σήμαινε αυτό, αλλά ούτε και ο λαός της Γερμανίας και της Γαλλίας κατάλαβε τι παιχνίδι παίχτηκε στις πλάτες τους και στις πλάτες όλων των άλλων κρατών, (όπως βλέπετε κατά σύμπτωση το 2010 μας φέρνει ο ΓΑΠ και την τρόικα για να μας σώσει).
Είχαν καταφέρει, με άλλα λόγια, οι τράπεζες -που στην πραγματικότητα κυβερνούν όχι μόνο την Ελλάδα αλλά ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο- σε συνεννόηση με τους «δικούς» τους κυβερνητικούς αξιωματούχους των δύο χωρών, Γερμανίας και Γαλλίας, με αυτή την απλή απόφαση, να μεταθέσουν το χρέος στις πλάτες των πολιτών τους, παίρνοντας το ρίσκο να δώσουν πίσω στους δανειστές τα χρήματα χρεώνοντας έτσι τους πολίτες των χωρών τους!!
Από αυτό και μόνο το γεγονός αντιλαμβάνεται κάποιος την πίεση που μπορούν να  ασκούν οι τράπεζες στις κυβερνήσεις.
Πολύ γρήγορα, από το 2010 έως το 2014, οι ιδιώτες δανειστές είχαν πάρει πίσω τα χρήματα τους, σε ποσοστό μεγαλύτερο από 80%.
Ας σημειωθεί ότι το συνολικό ποσό που έχει πληρώσει η Ελλάδα μέχρι σήμερα σε εγχώριους και ξένους τοκογλύφους και κερδοσκόπους φτάνει το αστρονομικό ποσό των είναι 772,9 δισεκατομμύρια ευρώ. Επίσης, μόνο από το 2000 και μετά, δηλαδή από την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει για τόκους και χρεολύσια μακροπρόθεσμων δανείων το ποσό των 400,5 δις ευρώ. Την ίδια περίοδο για εξοφλήσεις έντοκων και βραχυπρόθεσμων τίτλων έχει πληρώσει πάνω από 240 δις ευρώ. Αθροισμα 640,5 δις ευρώ! http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=12883:mpogio-viosimo-xreos-viosimos-laos&catid=81:kivernisi&Itemid=198
Και παρ’ όλα αυτά το συνολικό χρέος όχι μόνο δεν μειώθηκε αλλά αυξήθηκε! Σήμερα η χώρα μας χρωστά ακόμα, κατά τους μετριότερους υπολογισμούς, 467 δις. ευρώhttp://kostasxan.blogspot.gr/2014/06/750.html Συνολικά δηλαδή θα πρέπει να πληρώσουμε πάνω από ένα τρισεκατομμύριο για αρχικά χρήματα που δανειστήκαμε, τα οποία ήταν λιγότερα από 100 δις.
Αυτό ήταν το μεγάλο κόλπο των τοκογλύφων, αφού εισέπραξαν αυτά το τεράστια ποσά, στο τέλος, αντιλαμβανόμενοι ότι το χρέος είναι τέτοιο που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί, δεν είναι επομένως βιώσιμο και οπωσδήποτε θα υπάρξει αναγκαστικά είτε κούρεμα είτε χρεωκοπία και επομένως θα χάσουν τα λεφτά τους, δημιούργησαν την κρίση και συγχρόνως μετέθεσαν το πρόβλημα στις οικονομίες των χώρων της Ε.Ε. και στις κυβερνήσεις τους.
Γι’ αυτό ακούτε τελευταία τα παπαγαλάκια του συστήματος να φωνάζουν, με αρχηγό τον ΛΑΟ-φιλή Άδωνι, «δεν είναι σωστό να φάμε τα χρήματα των.. λαών της Ευρώπης!» Αυτή είναι η τέλεια παραπληροφόρηση. Καταλαβαίνει άραγε τι λέει και τι συνέπειες έχει αυτό που λέει;
Αυτό που είναι σημαντικό να καταλάβουμε είναι πόσο σωστά προέβλεψαν τα think tank των τραπεζών τι έπρεπε να κάνουν εγκαίρως ώστε να μην χάσουν οι τράπεζες   ούτε ένα ευρώ από μια πιθανή χρεωκοπία της Ελλάδος. Και δεν χρειάστηκε παρά να κινητοποιήσουν τους δικούς τους, «στρατευμένους» αξιωματούχους των δύο μεγάλων χωρών Γερμανίας-Γαλλιας για να λύσουν το πρόβλημά τους!! http://www.analyst.gr/2015/02/07/riksi-i-argos-thanatos/ (δείτε το διάγραμμα).
Ποιο ήταν το πρόβλημα;
Βλέποντας οι τράπεζες ότι το χρέος της Ελλάδος δεν ήταν πλέον βιώσιμο, ήδη από το 2010, που ήταν στο 130% του ΑΕΠ, αποφάσισαν να γίνει αυτή η «μετακύλιση» του χρέους από τις τράπεζες στους λαούς της ΕΕ ! Καταλάβαιναν όμως ότι αν πίεζαν την Ελλάδα να πληρώσει τα χρέη της μέχρι εκείνη τη στιγμή, θα χρεωκοπούσε και θα έχαναν τα χρήματά τους, επομένως έπρεπε να βρουν κάποια λύση και την βρήκαν πράγματι!
Με αυτό τον «ιδιοφυή» τρόπο μετάθεσης του χρέους κατάφεραν:
  1. να πάρουν τα λεφτά τους πίσω αφορολόγητα και το 2015 οπως φαίνεται θα τα έχουν πάρει πίσω κατά 100%.
  2. εάν συνέχιζαν οι τράπεζες να μάς πιέζουν, θα χρεωκοπούσαμε, επομένως θα έχαναν τα χρήματα τους. Με την μετακύλιση όμως, τα χρήματα θα τα χάσουν τα κράτη της ΕΕ, δηλαδή οι πολίτες και όχι οι τράπεζες.
  3. απέφυγαν τουλάχιστον προσωρινά να «ελκύσουν» πάνω τους το θυμό των λαών  που θα ξεσπούσε οπωσδήποτε κάποια στιγμή σε ολόκληρη την Ευρώπη μετά από αυτά τα οικονομικά τεχνάσματα που εξαθλιώνουν τους λαούς.
  4. απέφυγαν το μεγάλο ερώτημα που θα γεννιόταν αναγκαστικά στη συνείδηση όχι μόνο των Ελλήνων αλλά όλων των λαών: που στο διάβολο βρήκαν τόσα χρήματα οι συγκεκριμένες τράπεζες για να μπορούν να δανείζουν όλα αυτά τα κράτη του κόσμου, με τέτοια μυθικά ποσά, που ξεπερνούν σήμερα στο σύνολο τους σε παγκόσμιο επιπεδο τα 60 τρισεκατομμύρια ? !!!
Και τότε θα αποκαλύπτονταν το μεγάλο μυστικό, ότι ποτέ οι τράπεζες αυτές δεν πλήρωσαν τους φόρους που τους αναλογούσαν παρά τα αμύθητα κέρδη τους.
(Δείτε απόσπασμα της εκπληκτικής ομιλίας του Προέδρου Obama: https://www.youtube.com/watch?v=VbV-1L5JMA4 ).
Έτσι συσσώρευσαν έναν αμύθητο πλούτο με τον οποίο μπόρεσαν να εκμαυλίζουν συνειδήσεις και να έχουν σήμερα τους «δικούς» τους ανθρώπους σε όλα σχεδόν τα   πόστα, πολιτικά, δημοσιογραφικά, ΜΜΕ, κοινωνικά, οικονομικά και ακόμα σε ιδρύματα και κέντρα διεθνών αποφάσεων κλπ.
Να γιατί μερικές φορές ακούτε ότι ο τάδε η ο δείνα πολιτικός είναι…προδότης, διότι βοηθά είτε συνειδητά είτε ακόμα και ασυνείδητα στην εκτέλεση αυτού του σχεδιου της… παγκοσμιοποίησης.
Η ειρωνεία είναι ότι αυτοί οι μεγάλοι φοροφυγάδες είναι ακριβώς αυτοί που φωνάζουν σήμερα πιο δυνατά από κάθε άλλον ότι πρέπει όλοι εμείς να πληρώνουμε τους φόρους μας για να μπορεί το κράτος να…ξοφλήσει τους δανειστές μας ! https://www.youtube.com/watch?v=2ZScf_8Goa8
Αναμφίβολα και οι δικές μας κυβερνήσεις αλλά και οι πολίτες δεν κάναμε την καλύτερη χρήση των χρημάτων που εισέρρευσαν σαν πακτωλός και που κανείς από τους πολιτικούς είτε της συμπολίτευσης είτε της αντιπολίτευσης δεν ενδιαφερόταν να ρωτήσει από που έρχονταν τόσα χρήματα. Όλοι θυμόμαστε την ιστορική φραση του Ανδρέα Παπανδρέου «Τσοβόλα δώστα όλα», μόνο που δεν είπε βέβαια ότι… μετά θα ερχόταν ο λογαριασμός! Ήταν άγνοια ή πρόθεση; Ο καθένας ας βγάλει τα συμπέρασματά του γι’ αυτόν τον «χαρισματικό» ηγέτη που χάριζε χρήματα στους ημετέρους για να τον ψηφίζουν… χρεώνοντας το κράτος!
Αλλά και οι μετέπειτα κυβερνήσεις δεν τα πήγαν καλύτερα από τον πρώτο διδάξαντα, συνέχισαν την ίδια τακτική της κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος χωρίς κανένα προγραμματισμό, χωρίς σκέψη για ανάπτυξη, χωρίς σκέψη για νοικοκύρεμα. Και το όλο σκηνικό συμπληρώθηκε με την άλλη ιστορική φράση του απαράδεκτου Πάγκαλου «Μαζί τα φάγαμε!».
Σε αυτό το «γδύσιμο» αντέδρασε τώρα ο Σύριζα με το δίδυμο Τσίπρα-Βαρουφάκη και ξεσηκώθηκε θεομηνία από τους εγκάθετους-στρατευμένους του εσωτερικού αλλά και του εξωτερικού.
Την ίδια στιγμή όμως σύσσωμος ο λαός στάθηκε στο πλάι τους να τους στηρίξει σε ποσοστό που έφτασε στο απίθανο 80%.
Λίγα λόγια για το πως έγινε η μεγάλη εξαπάτηση των λαών
Πως μαζεύτηκε τόσο χρήμα σε τόσο λίγα χέρια;    
Το εγχείρημα ξεκίνησε όταν η κυβέρνηση των ΗΠΑ παραχώρησε το δικαίωμα σε ιδιωτική τράπεζα (Federal Reserve Βank) να τυπώνει δολάρια για λογαριασμό της,   όπως και η Ε.Ε. έδωσε αργότερα το δικαίωμα στην ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) να τυπώσει το κοινό νόμισμα του ευρώ.
Αντικειμενικός σκοπός των λίγων αλλα συγκεκριμένων αυτών τραπεζών με τα παρακλάδια τους ήταν να πάψουν τα κράτη να κόβουν εθνικά νομίσματα και να υπαχθούν σε μεγάλα γκρουπ κρατών όπως η Ε.Ε. και επομένως να αναλάβουν αυτές οι λίγες τράπεζες την κοπή κοινού χρήματος.
Αυτή την ώρα οι δύο αυτές ιδιωτικές τράπεζες κόβουν όσο χρήμα θέλουν και το διαχειρίζονται με όποιο τρόπο θέλουν χωρίς τα κράτη να μπορούν να τους επιβάλλουν κανόνες.
Εφόσον το χρήμα κατέληξε να κόβεται και να διακινείται μέσω αυτών των τραπεζών, μπορούσαν πλέον να χρησιμοποιούν χρήμα-μαϊμού, χρήμα που δεν είχε αντίκρυσμα σε χρυσό και επομένως ήταν αέρας κοπανιστός. Δάνειζαν δηλαδή ποσά που ήταν δέκα φορές ή και περισσότερα από τα αποθέματά τους σε χρυσό. Με αυτό το αεριτζίδικο χρήμα άρχισαν να δανείζουν τεράστια ποσά σε κράτη και ιδιώτες με μεγάλο επιτόκιο και εν συνεχεία, μετά από πάροδο αρκετών ετών, και αφού έχουν δανείσει δισεκατομμύρια σε κάποια χώρα, να δημιουργούν οι ίδιοι οικονομικές κρίσεις λέγοντας ξαφνικά: Κύριοι το χρέος σας έχει μεγαλώσει τόσο πολύ που θα πρέπει να το πληρώσετε τώρα αλλιώς σταματάμε τη χρηματοδότηση!
Σε μια τέτοια περίπτωση το χρηματιστήριο καταρρέει, οι τράπεζες σταματούν να δανείζουν, οι επιχειρήσεις κλείνουν, οι πολίτες χάνουν τις δουλειές τους και κανείς πια δεν μπορεί να ξεπληρώσει τα δάνεια, το κράτος παύει να εισπράττει φόρους και τελικά πτωχεύει. Με αυτό τον τρόπο οι δανειστές παίρνουν πίσω, έναντι του αεριτζίδικου χρήματος που δάνεισαν αρχικά, τον πραγματικό πλούτο των κρατών και των πολιτών.
Από τα κράτη παίρνουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και από τους πολίτες τις περιουσίες τους και μάλιστα σε εξευτελιστικές τιμές. Στην πραγματικότητα αντάλλαξαν τυπωμένα χαρτιά που δεν είχαν καμία αξία αρχικά με τον πραγματικό υλικό πλούτο που κατέχουν τα κράτη και οι πολίτες.
Η συμμετοχή των κυβερνώντων στο σχέδιο
Για να πετύχει όμως αυτό το σχέδιο της συλλογής του πλούτου όλου του κόσμου και να καταλήξει σε μια μικρή ομάδα ελίτ ώστε να υλοποιηθεί και να εγκατασταθεί η παγκοσμιοποίηση θα έπρεπε να πεισθούν οι κυβερνώντες των διαφόρων κρατών να δεχθούν μεγάλα δάνεια και να τα «προσφέρουν» στο λαό χωρίς κανέναν έλεγχο   έτσι ώστε αντί να πάνε σε επενδύσεις, να πάνε στις τσέπες των ημετέρων για να στηρίξουν την επανεκλογή τους. Με αυτό τον τρόπο λαοί και κυβερνήσεις έπεσαν στα νύχια των ασυνείδητων διεθνών τοκογλύφων.
Σίγουρα δεν φταίνε μόνο οι τοκογλύφοι, φταίνε πρωτίστως οι κυβερνώντες που δεν χειρίστηκαν σωστά αυτό το χρήμα, έστω και αν προέρχονταν από απάτη. Εάν οι  κυβερνήσεις ήσαν σωστές, θα χειρίζονταν έξυπνα τα δάνεια που πήραν, θα έκαναν κερδοφόρες επενδύσεις και θα μπορούσαν ακόμα και να εξοφλήσουν τους τοκογλύφους. Αυτό βέβαια θα συνέβαινε εάν δεν ήσαν απλώς δημαγωγοί και ενδιαφέρονταν έστω και λίγο για το λαό. Την ανάπτυξη όμως δεν την ήθελε το «σύστημα» της παγκοσμιοποίησης, ο αντικειμενικός τους σκοπός ήταν να δανείζουν χρήματα που δεν θα μπορούσαν να αποπληρωθούν, αντίθετα έπρεπε να δίνονται στο λαό για να τα σκορπά άσκοπα και να τα τρώει χωρίς να παράγει τίποτα. Όλες οι παραγωγικές δυναμεις του τόπου έπρεπε να σιγήσουν, να κλείσουν ή να χρεωκοπήσουν. Έτσι έκλεισαν οι περισσότερες  βιομηχανίες και σταμάτησαν ακόμα    και οι αγροτικές και κτηνοτροφικές μονάδες. Τώρα ο Ελληνικός λαός τρέφεται με εισαγωγές ακόμα και για λεμόνια και ντομάτες !
Πως έγινε η κατάρρευση της οικονομίας στην πράξη
Με το σχέδιο αφειδούς δανειοδότησης: αρχικά οι τοπικές τράπεζες προσφέρουν  αφειδώς χρήμα (όλοι θα θυμούνται με πόση ευκολία οι τράπεζες έδιναν δάνεια, σχεδόν μάς παρακαλούσαν να πάρουμε δάνειο) και με αυτό τον τρόπο «ενισχύουν» αρχικά την οικονομία του τόπου, δημιουργώντας έτσι την αίσθηση μίας οικονομικής ευφορίας, μίας επίπλαστης ευημερίας. Αυτή η οικονομική ευφορία σε καμία περίπτωση δεν στηρίζεται σε στέρεα πόδια, δηλαδή σε επενδύσεις που θα φέρουν έσοδα.
Μετά από κάποια χρόνια επίπλαστης ευημερίας και αφού οι πολίτες και τα κράτη έχουν καταχρεωθεί, -οι πολίτες έχουν πάρει ακόμα και δάνεια για διακοπές – οι τοκογλύφοι δημιουργούν απότομα τη μεγάλη οικονομική κρίση, απαιτώντας ξαφνικά να πληρωθεί το χρέος, που εν τω μεταξύ έχει γίνει απίστευτα μεγάλο και με   τεράστια επιτόκια.
Αυτό το σενάριο μπόρεσε να γίνει πραγματικότητα γιατί οι πολιτικοί δεν προώθησαν ή ακόμα και δεν επέτρεψαν τα αρχικά χρήματα να πάνε στην ανάπτυξη αλλά αντίθετα σκορπίστηκαν στους ημετέρους, οι δε συνετοί αλλά αθώοι πολιτες βρήκαν την ευκαιρία παίρνοντας ένα δάνειο να επενδύσουν σε ένα σπίτι για να στεγάσουν την οικογένεια τους πιστεύοντας ότι η οικονομική ευφορία θα κρατήσει για πάντα. Η επένδυση στην οικοδομή ήταν η μόνη σε μεγάλη κλίμακα. Όταν όμως έχασαν την δουλειά τους με την κρίση, το μισοεξοφλημένο σπίτι έχασε την αξία του και υπάρχει ο φόβος ότι θα ξαναγυρίσει στις τράπεζες. Έτσι μερικοί επιτήδειοι που ήσαν γύρω από τους πολιτικούς και έπαιρναν τις μίζες και τα δημόσια έργα έγιναν πάμπλουτοι, ενώ οι νοικοκυραίοι που αποτελούν κυρίως τη μεσαία τάξη και την πλειοψηφία, έχασαν τους κόπους μιας ζωής.
Πως βρέθηκε αυτό το χρήμα που δανείζουν;
Το χρήμα που έχουν δανείσει οι ιδιωτικές τράπεζες στην παγκόσμια αγορά ξεπερνά αυτή τη στιγμή τα 60 τρισεκατομμύρια δολλάρια! Γι’ αυτά τα ποσά, θα έπρεπε οι τραπεζες να έχουν αντίστοιχο χρυσό, τον οποίο βεβαίως δεν έχουν. Αυτός είναι ο λόγος που αυτή την στιγμή μαζεύουν οι τράπεζες με μανία όσο περισσότερο χρυσό μπορούν και γι’ αυτό η τιμή του αυξήθηκε τα τελευταία 5 χρόνια, λόγω της ζήτησης από τις τράπεζες. Έχετε ακούσει πόσα νεοσύστατα καταστήματα στην Ελλάδα διαφημίζουν την αγορά χρυσού από τους πολίτες; Ξέρετε πόσος χρυσός φεύγει από την Ελλάδα κάθε χρόνο; Οι Έλληνες αλλά και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης πωλούν τα χρυσαφικά τους για να επιβιώσουν.
Οι τράπεζες έχουν καταλάβει ότι σε κάποια στιγμή όλο αυτό το οικοδόμημα που έχτισαν θα καταρρεύσει και τότε ο χρυσός θα αποκτήσει τεράστια και καθοριστική αξία για τις οικονομίες των κρατών. Εάν τον χρυσό τον έχουν μαζέψει σε μεγάλο ποσοστό αυτές οι συγκεκριμένες τράπεζες-ιδιώτες, τότε, κατά πάσα πιθανότητα, ξαφνικά θα επιβάλουν διεθνείς κανόνες στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, ώστε κανένα νομισματοκοπείο, καμίας χώρας, να μην μπορεί να κόβει χρήματα πέρα από εκείνα που του επιτρέπουν τα αποθέματα του σε χρυσό.
Αλλά τι χρυσός θα υπάρχει όταν θα έχει κυριολεκτικά λεηλατηθεί; Έτσι ελπίζουν ότι ακόμα και τότε θα έχουν το πάνω χέρι και θα καθορίζουν τις τύχες του κόσμου. http://www.aegeantimes.gr/article.asp?id=49793&type=1&kata=0
Εάν κάποιος θελήσει να κάνει μια αξιολόγηση αυτής της κατάστασης ίσως μπορούσε να πει, όπως λέει συχνά ο ΛΑΟ-φιλής Αδωνις, ότι η ευθύνη βαρύνει τις κυβερνήσεις και τους λαούς και εφόσον δεχθήκαμε δανεικά πρέπει να τα επιστρέψουμε. Πόσο όμως, αυτή η άποψη, είναι σωστή ή ηθική κάτω από το πρίσμα των αληθινών γεγονότων και συγκυριών;
Στην πραγματικότητα όλοι ξέρουν ότι οι πολιτικοί στην πλειονότητα τους δεν εξαπατήθηκαν, αντιθέτως ωφελήθηκαν, οι λαοί όμως σίγουρα εξαπατήθηκαν αφού κανένας ποτέ δεν τους εξήγησε τι ακριβώς συμβαίνει.
Το σχέδιο ήταν ιδιοφυές αλλά όχι τέλειο, η παγκοσμιοποίηση στην οποία αποσκοπούν και προσπαθούν να την επιβάλλουν με αυτό τον άγριο και βιαστικό τρόπο στους λαούς που εξαθλίωσαν, αντί για την ευημερία και την ειρήνη που υπόσχονται, θα οδηγήσει σε ένα τρίτο παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο που θα καταπιεί τους πάντες και τα πάντα, ακόμα, και τους εμπνευστές αυτού του σχεδίου και όσοι επιζήσουν σίγουρα δεν θα έχουν πια την διάθεση να υπηρετήσουν ένα σύστημα τόσο απάνθρωπο όπου άνθρωποι θα εξοντώνουν συνανθρώπους τους με αυτό τον εγκληματικό τρόπο.
Θα υπάρξει μια πολύ οδυνηρή κάθαρση εάν αυτοί που κυβερνούν τον πλανήτη δεν αντιληφθούν σύντομα τι πρέπει να κάνουν.
Σε επόμενο άρθρο μας θα καταγράψουμε τις πιθανές λύσεις που σκεπτόμαστε.
Πηγή:

Η απάντηση Tusk στο νέο αίτημα Τσίπρα (μεταφρασμένη)

Αυτή είναι η απάντηση του Ντόναλντ Τούσκ στο νέο αίτημα του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, για επέκταση του τρέχοντος προγράμματος οικονομικής βοήθειας μέχρι την 30η Ιουλίου.

Αγαπητέ πρωθυπουργέ,

Στο γράμμα σας της 28ης Ιουνίου ζητήσατε από τις χώρες της Ευρωζώνης να επανεξετάσουν την θέση τους σχετικά με την επέκταση του τρέχοντος προγράμματος οικονομικής βοήθειας για ένα μήνα από την ημερομηνία ολοκλήρωσής του (30 Ιουνίου).

Θα πρέπει να τονίσω ότι κατά την διάρκεια της Συνόδου Κορυφής στις 22 Ιουνίου συμφωνήσαμε να προχωρήσουμε στις διαπραγματεύσεις μεταξύ των ελληνικών αρχών και των Θεσμών. Επιβεβαιώθηκε ότι η συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησής σας και των Θεσμών, εντός του πλαισίου όπως περιγράφεται στο κοινό ανακοινωθέν του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου, ήταν προαπαιτούμενο προκειμένου το Eurogroup να φτάσει σε μια συμφωνία με ένα ολοκληρωμένο πακέτο, που θα παρείχε επιπλέον χρηματοδότηση και μέτρα ελάφρυνσης του χρέους. Η προσέγγιση αυτή επανεπιβεβαιώθηκε στις 25 και 26 Ιουνίου κατά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Ζητήσατε η επέκταση του τρέχοντος προγράμματος του EFSF θα πρέπει να γίνει στο προαναφερθέν πλαίσιο.

Δυστυχώς, πριν από την έκτακτη συνεδρίαση του Eurogroup της 27ης Ιουνίου, η κυβέρνησή σας διέκοψε τις διαπραγματεύσεις για μια ολοκληρωμένη συμφωνία. Κατά συνέπεια το Eurogroup δεν ήταν σε θέση να επεκτείνει το πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας πέραν της 30ης Ιουνίου. Αφού συμβουλεύτηκα τους ηγέτες, υπό την απουσία νέων στοιχείων, δεν βλέπω διάθεση να πάμε πέραν των θέσεων που εξέφρασαν οι υπουργοί οικονομικών στην συνεδρίαση της 27ης Ιουνίου.

Θέλω, τέλος, να υπενθυμίσω ότι μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος, ως μέλος της Ευρζώνης, η Ελλάδα μπορεί πάντα να ζητήσει οικονομική βοήθεια από τους εταίρους της, σύμφωνα με τους κοινά συμφωνημένους κανόνες. Στην Ευρώπη οι πόρτες για τη διαπραγμάτευση παραμένουν πάντα ανοιχτές στο πνεύμα της αλληλεγγύης και της υπευθυνότητας.

Στη διάθεσή σας,

Donald Tusk

Το πρωτότυπο έγγραφο:




Πηγή:

Iδού τα δυο ντοκουμέντα που αποδεικνύουν την προσπάθεια Γιούνκερ να εξαπατήσει τον ελληνικό λαό

Του Παύλου Κιρκασίδη

Σε ψέματα που φλερτάρουν πλέον με το επίπεδο της κοινής πεζοδρομιακής απάτης εκπίπτουν οι ισχυρισμοί του προέδρου της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, σύμφωνα με τους οποίους, ο έλληνας πρωθυπουργός, «προκειμένου να πείσει τον ελληνικό λαό για τη σκληρότητα των μέτρων και να τον οδηγήσει στο δημοψήφισμα, παραπλάνησε την κοινή γνώμη λέγοντας ψευδώς και μεταξύ άλλων πως, η πρόταση των Θεσμών απαιτούσε την υπαγωγή των ξενοδοχείων στον συντελεστή ΦΠΑ 23% κάτι που φυσικά δεν συνέβαινε».
Μάλιστα αναμένεται σήμερα Δευτέρα να παραχωρήσει συνέντευξη Τύπου προκειμένου να ενημερώσει τους έλληνες πολίτες σε «πνεύμα… διαφάνειας» και να… αποκαταστήσει την αλήθεια !
juncker_5
Σύμφωνα λοιπόν με τον ίδιο, ανάμεσα στις δύο προτάσεις που κατατέθηκαν στις 25 Ιουνίου και στις 26 Ιουνίου οι βασικές διαφορές είναι δύο:

– Τα ξενοδοχεία θα υπάγονται στο 13% («και όχι στο 23% όπως ανέφερε ο Αλέξης Τσίπρας»)
– Ζητείται άμεση αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 έτη ή στα 62 έτη με 40 έτη εργασίας

Το ereportaz κατάφερε να εξασφαλίσει την επίμαχη σελίδα και των δυο κειμένων και σας αποκαλύπτει την απάτη του προέδρου της Κομισιόν και των συν αυτώ «Θεσμών»…
Στο πρώτο κείμενο φαίνεται ξεκάθαρα πως τα ξενοδοχεία περιλαμβάνονται ανάμεσα στα εστιατόρια και τα catering με 23% ΦΠΑ, ενώ σε αυτή που εμφανίζει τώρα ο Γιούνκερ, «ως δια μαγείας» η λέξη «hotels» εξαφανίστηκε, κάτι που φυσικά δικαιώνει πλήρως τους ισχυρισμούς του έλληνα πρωθυπουργού και αφήνει άπειρα ερωτήματα για την ποιότητα του πολιτικού ήθους των ανθρώπων με τους οποίους μέχρι χθες η χώρα επιχειρούσε να έρθει σε… «συμφωνία» και μάλιστα… «έντιμη».
Doc01

Στο έγγραφο που ακολουθεί και το οποίο εμφανίζει τώρα ο πρόεδρος της Κομισιόν, η λέξη «hotel» απλά… δεν υπάρχει !!!
doc02
 

Πηγή:

Βαρουφάκης: «Μου ζητάνε να πάρω τα χρήματα, να επεκτείνω την κρίση στο μέλλον και να προσποιηθώ ότι έχει... ξεπεραστεί. Όχι, ευχαριστούμε!»

«Τη Δευτέρα η Γερμανίδα Καγκελάριος θα έρθει αντιμέτωπη με το εξής δίλημμα: Έντιμη συμφωνία με μια κυβέρνηση που ήταν ενάντια στις «διασώσεις» και τα μη βιώσιμα Μνημονιακά δάνεια, και που προτείνει λύση η οποία θα θέσει τέλος στην ελληνική κρίση μια για πάντα ή  να υποκύψει στις σειρήνες στο εσωτερικό της κυβέρνησής της που την ενθαρρύνουν να ανατρέψει την μόνη ελληνική κυβέρνηση που έχει αρχές και την δυνατότητα να πείσει τον ελληνικό λαό πως πρέπει να αγκαλιάσει μια γνήσια μεταρρυθμιστική ατζέντα», αναφέρει σε άρθρο του στην Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης και καταλήγει: «Η επιλογή, πολύ φοβάμαι, είναι δική της».


Το άρθρο του κ. Βαρουφάκη στην Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung:
«Στις αρχές του 2010 απογοήτευσα κάμποσα μέλη της ελληνικής κυβέρνησης με τα οποία προηγουμένως είχα εγκάρδιες σχέσεις. Ο λόγος ήταν επειδή ήμουν ανίθετος στην απόφασή τους να ζητήσουν ένα μεγάλο δάνειο από τους Γερμανούς φορολογούμενους.
Παρόλο που δεν είναι από μόνο του κακό να δανείζεται κάποιος, είναι απαράδεκτο να ψάχνει δάνεια με σκοπό να αποκρύψει το γεγονός ότι έχει γίνει αφερέγγυος. Ο αφερέγγυος επιτρέπεται να ξαναδανειστεί, αλλά μόνο αφού έχει «μεταρρυθμιστεί» και το χρέος του έχει αναδιαρθρωθεί.
Τον Μάιο του 2010, η τότε κυβέρνηση με θεώρησε «εθνοπροδότη» επειδή αντιτέθηκα στην πρώτη «διάσωση», η οποία προσπάθησε να καλύψει το πρόβλημα της χρεοκοπίας του ελληνικού κράτους μετεμφιέοντάς το σε πρόβλημα έλλειψης ρευστότητας. Το σκεπτικό μου ήταν απλό: για πολλά χρόνια, ένα καταναλωτικό ξεφάντωμα που χρηματοδοτούνταν από τους ίδιους τους πωλητές, μετέτρεπε δάνεια από την βόρεια Ευρώπη σε BMW ελληνικής ιδιοκτησίας, και άλλα τέτοια αγαθά, στο πλαίσιο γενικευμένης πυραμιδικής δήθεν ανάπτυξης. Αλλά όταν η Lehman Brothers κατέρρευσε, και οι ροές κεφαλαίων σταμάτησαν, η οικονομία μας μπήκε σε ύφεση, το εθνικό εισόδημα έφθινε, και το βουνό του χρέους έπαψε να είναι εξυπηρετήσιμο.
Το 2010 η Ελλάδα δεν χρωστούσε ούτε ένα ευρώ στους Γερμανούς φορολογούμενους! Θα έπρεπε αυτό να το διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού. Οι ανεύθυνοι Έλληνες δανειζόμενοι και οι ανεύθυνοι Γερμανοί δανειστές θα έπρεπε να είχαν υποστεί τις συνέπειες. Όχι να πληρώσουν τα σπασμένα οι φτωχότεροι Έλληνες και οι ανυποψίαστοι Γερμανοί φορολογούμενοι. Αντί για αυτό, οι κυβερνήσεις μας, Ελλάδας και Γερμανίας, στο όνομα της ευρωπαϊκής... «αλληλεγγύης» επέτρεψαν τη μεταβίβαση των ιδιωτικών ζημιών από τα βιβλία των ιδιωτικών τραπεζών στους ώμους των ασθενέστερων Ελλήνων και, κατά συνέπεια, των Γερμανών φορολογούμενων.
Αυτά τα νέα δάνεια, τα μεγαλύτερα στην ιστορία, δόθηκαν υπό τους όρους μεγάλης δημοσιονομικής προσαρμογής. Κάτω από το άγρυπνο μάτι της τρόικας, το κρατικό δομικό έλλειμμα μετατράπηκε σε πλεόνασμα κατά ένα εντυπωσιακό 20% του εθνικού εισοδήματος, οι μισθοί μειώθηκαν 37%, οι συντάξεις έως και 48%, η απασχόληση στο δημόσιο 30%, η κατανάλωση 33%, ακόμα και το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μειώθηκε κατά 16%.
Πέντε χρόνια μετά, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου, μετακόμιζα στοΥπουργείο Οικονομικών. Γιατί εκλεγήκαμε; Διότι, εν τω μεταξύ, ως αποτέλεσμα της προαναφερθείσας «προσαρμογής», η οικονομική δραστηριότητα ασφυκτιούσε, το συνολικό εισόδημα μειώθηκε κατά 27%, η ανεργία πήγε στα ύψη του 27%, η αδήλωτη εργασία έφτασε στο 34%, οι επενδύσεις και οι πιστώσεις εξανεμίστηκαν, και οι νέοι Έλληνες έφυγαν για άλλες χώρες – πολλοί από αυτούς στη Γερμανία – εξάγοντας πολύτιμο ανθρώπινο κεφάλαιο στο οποίο είχε επενδύσει το Ελληνικό κράτος. Εν τω μεταξύ το δημόσιο χρέος έχει ανέλθει σε €312 δισ. (παρά το μεγάλο κούρεμα το 2012), ενώ το εθνικό εισόδημα έχει κατρακυλήσει από το επίπεδο των €250 δισ. σε λιγότερα από €179 δισ..
Στην πρώτη μου επίσκεψη ως Υπουργός Οικονομικών στο Βερολίνο, θυμάμαι μια συνάντηση με Γερμανό αξιωματούχο, καθώς πήγαινα να συναντήσω τον Δρα Schäuble. Μισοαστεία με ρώτησε: «Πότε θα πάρω πίσω τα χρήματά μου;». Μπήκα στον πειρασμό να του θυμίσω ότι πέντε χρόνια τραγικών πολιτικών έχει συρρικνώσει τα εισοδήματα από τα οποία «τα χρήματά του» θα μπορούσαν να αποπληρωθούν. Ή ότι 90% από τα δάνεια στο ελληνικό κράτος πήγαν στις τράπεζες, και μεγάλο μέρος από αυτά σε Γερμανικές τράπεζες. Αλλά δάγκωσα τη γλώσσα μου. Εξάλλου, το 2010 είχα εκφραστεί ενάντια στον Μνημονιακό δανεισμό επειδή ήξερα ότι θα δηλητηρίαζε τις σχέσεις μεταξύ των λαών μας. Το να δώσω συνέχεια σε τέτοιες κουβέντες δεν θα βοηθούσε στον σκοπό να μειωθεί η ενδο-ευρωπαϊκή διχόνοια.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο, αρκετά πριν αποφασίσω να πολιτευτώ, έγραψα ένα άρθρο ως απάντηση στο πρόγραμμα της Θεσσαλονικής του ΣΥΡΙΖΑ. Είχε τίτλο «Δάκρυα και Αίμα», και δυσαρέστησε πολλούς από τους συντρόφους μου. Σε αυτό ισχυριζόμουν ότι, παρόλο που είχαμε δίκιο να υποσχόμαστε έναν νέο δρόμο που θα έσπαγε τον αυτοτροφοδοτούμενο κύκλο της λιτότητας και της ύφεσης, ο δρόμος αυτός δεν θα ήταν εύκολος. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και οι θεσμοί δεν θα παραδέχονταν εύκολα ότι το πενταετές πρόγραμμά τους για την Ελλάδα είχε αποτύχει. Τα «δάκρυα» και το «αίμα», έγραφα, ήταν οι μόνες προεκλογικές υποσχέσεις που θα ήταν συνεπείς με το γιγαντιαίο έργο του να σπάσει ο φαύλος κύκλος και να αρνηθούμε νέα δάνεια μέχρι να έχουμε μια βιώσιμη συμφωνία.
Την ημέρα που μπήκα για πρώτη φορά στο Υπουργείο Οικονομικών υποσχέθηκα να μην παραδοθώ στν συνήθεια των προκατόχων μου να αποδέχονται μη βιώσιμα δάνεια από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους ως βραχυπρόθεσμη «λύση» στα προβλήματά μας. Σήμερα, η «επίσημη Ευρώπη» μας ωθεί να «υπογράψουμε τη συμφωνία»∙ να «κάνουμε το σωστό και να αποδεχτούμε την τελική προσφορά των θεσμών για να αποφύγουμε τη χρεωκοπία». Αυτό είναι που έγινε και το 2010! Μου ζητάνε να πράξω όπως οι προκάτοχοί μου είχαν πράξει τότε – να πάρω τα χρήματα, να επεκτείνω την κρίση στο μέλλον, και να προσποιηθώ ότι έχει… ξεπεραστεί. Όχι, ευχαριστούμε! Δεν εκλεγήκαμε για να κάνουμε τα ίδια.
Την περασμένη Πέμπτη, στη συνάντηση του Eurogroup, παρουσίασα μια εμπεριστατωμένη πρόταση που θα έδινε τέλος στην κρίση και θα έδινε στην Ελλάδα τη δυνατότητα να αποπληρώσει το χρέος της. Περιλάμβανε βαθιές μεταρρυθμίσεις, έναν μηχανισμό αυτόματου φρεναρίσματος του ελλείμματος που εξασφαλίζει ότι δεν θα ξαναϋπάρξουν πρωτογενή ελλείμματα, και μια ιδέα για ανταλλαγή μέρους του ελληνικού χρέους μεταξύ των θεσμών που δεν απαιτεί ούτε ένα ευρώ νέας χρηματοδότησης για το κράτος μας. Πιστεύουμε ότι αυτή η συμφωνία θα έσπαγε τον φαύλο κύκλο που ξεκίνησε το 2010.
Δυστυχώς το Eurogroup αρνήθηκε να συζητήσει την πρότασή μας. Ωστόσο, τη Δευτέρα η Γερμανίδα Καγκελάριος θα έρθει αντιμέτωπη με το εξής δίλημμα:
· Έντιμη συμφωνία με μια κυβέρνηση που ήταν ενάντια στις «διασώσεις» και τα μη βιώσιμα Μνημονιακά δάνεια, και που προτείνει λύση η οποία θα θέσει τέλος στην ελληνική κρίση μια για πάντα;
· Ή να υποκύψει στις σειρήνες στο εσωτερικό της κυβέρνησής της που την ενθαρρύνουν να ανατρέψει την μόνη ελληνική κυβέρνηση που έχει αρχές και την δυνατότητα να πείσει τον Ελληνικό λαό πως πρέπει να αγκαλιάσει μια γνήσια μεταρρυθμιστική ατζέντα;
Η επιλογή, πολύ φοβάμαι, είναι δική της.»

Πηγή:

Ένταση με μητροπολίτη Άνθιμο για το δημοψήφισμα



Δυναμική παρέμβαση των ΗΠΑ για Ελλάδα

Λιου: Πρέπει να μπει στο τραπέζι και το ζήτημα του χρέους 
Τελευταία ενημέρωση 28/06/2015, 21:45 
Παρέμβαση των ΗΠΑ για το θέμα της Ελλάδας μετά και τις τελευταίες εξελίξεις με το λουκέτο στις τράπεζες και την επιβολή capital controls. Ο Αμερικανός υπουργός των Οικονομικών, Τζακ Λιου τηλεφώνησε στην επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, αλλά και τους ομολόγους του σε Γερμανία και Γαλλία, Β. Σόιμπλε και Μ. Σαπέν.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση που διέθεσε το αμερικανικό υπουργείο σε Αμερικανούς δημοσιογράφους, ο Αμερικανός ΥΠΟΙΚ ζήτησε να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις για την εξεύρεση βιώσιμης λύσης στο ελληνικό ζήτημα. Μάλιστα έβαλε στο τραπέζι το θέμα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, ενόψει του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου, όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση.

Τόνισε την ανάγκη των απαραίτητων κινήσεων που θα διασφαλίσουν την οικονομική και δημοσιονομική σταθερότητα στην Ελλάδα μέχρι τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος.

Ο κ. Λιου υπογράμμισε στους αξιωματούχους ότι η λύση θα πρέπει να είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας, της Ευρώπης αλλά και της παγκόσμιας οικονομίας.

Ενώ επανέλαβε πως θα παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις και τις διαπραγματεύσεις των ερχόμενων ημερών. 

Πηγή:
http://www.sport-fm.gr/article/dunamiki-parembasi-twn-ipa-gia-ellada/3094741


Αλήθειες και ψέματα για τη χρεοκοπία της Αργεντινής

Αυτές τις ώρες η Αργεντινή βρίσκεται στην κορύφωση ενός δράματος που ξεκίνησε από το μονομερές κούρεμα του χρέους της το 2001. Μετά την κατάρρευση και της τελευταίας προσπάθειας συμβιβασμού με τους κερδοσκόπους η Αργεντινή αναγκάζεται για 2η φορά σε μια δεκαετία να κηρύξει στάση πληρωμών (αν και η ίδια δεν το δέχεται χαρακτηρίζοντας την «επιλεκτική, προσωρινή και ιδιότυπη»).

Η υπόθεση λαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις στην Ελλάδα από ότι αλλού κυρίως επειδή ο Αλέξης Τσίπρας είχε στο παρελθόν χρησιμοποιήσει το παράδειγμα της Αργεντινής  και τώρα οι επικριτές του βρίσκουν μια μοναδική ευκαιρία για να καταφερθούν εναντίον του. Τι συνέβη όμως στα αλήθεια στην λατινική χώρα;

Σύντομο ιστορικό

Η Αργεντινή το 2001 βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση. Η πολύχρονη «βοήθεια» του ΔΝΤ είχε οδηγήσει σε συνεχόμενη ύφεση με το Εθνικό Ακαθάριστο της Προϊόν να βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων δεκαετιών ενώ και η ανεργία είχε εκτοξευτεί στο 25%. Τα Χριστούγεννα του 2001 και ενώ η κυβέρνηση της Αργεντινής αδυνατούσε να πληρώσει τα δάνεια που είχε συνάψει το ΔΝΤ αρνήθηκε να εκταμιεύσει την δόση του 1,3 δισ. επειδή η κυβέρνηση της χώρας δεν είχε εκπληρώσει όλα τα προαπαιτούμενα.

Η κυβέρνηση βρισκόμενη μπροστά σε μια μαζική φυγή κεφαλαίων επέβαλε περιορισμούς στις συναλλαγές (το γνωστό «Κοραλίτο») προκαλώντας μια πρωτοφανή κοινωνική αναστάτωση που μέτρησε στο δρόμο δεκάδες νεκρούς. Μετά από το Κοραλίτο και την κατάρρευση των συνομιλιών με το ΔΝΤ η κυβέρνηση της χώρας οδηγήθηκε στην κήρυξη στάσης πληρωμών και προχώρησε στο μονομερές κούρεμα χρέους αξίας 93 δισ. ευρώ. Το πρώτο πράγμα που έκανε φυσικά ήταν να ξεπληρώσει το ΔΝΤ του οποίου τα δάνεια καταστατικά δεν μπορούν να κουρευτούν.

Η Αργεντινή πρότεινε την ανταλλαγή των ομολόγων που είχαν εκδοθεί πριν το 2001 με νέα κουρεμένα κατά 70% με καλύτερους όρους αποπληρωμής και πέτυχε τελικά την συμφωνία με τους κατόχους σε ποσοστό πάνω από 91%. Ανάμεσα σε αυτούς που δεν δέχτηκαν το κούρεμα υπάρχουν και τα γνωστά vulture funds (κεφάλαια γύπες), κερδοσκοπικά funds δηλαδή που αγοράζουν ομόλογα σε εξευτελιστικές τιμές αποσκοπώντας να πιέσουν στην αποπληρωμή τους στην ονομαστική τους αξία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι για να πετύχει το κούρεμα και να γίνει πιο ελκυστικό στους κατόχους ομολόγων η Αργεντινή πρότεινε τα νέα ομόλογα να διέπονται από αμερικανικό δίκαιο. Έτσι μια σύμπραξη κερδοσκοπικών funds (NML Capital και EM Ltd των δισεκατομμυριούχων Paul Singer και Kenneth Dart) απευθύνθηκε στα δικαστήρια των ΗΠΑ απαιτώντας την αποπληρωμή των ομολόγων της πετυχαίνοντας μια πρωτόγνωρη απόφαση του δικαστή Griesa
σύμφωνα με την οποία όχι μόνο η Αργεντινή θα πρέπει να πληρώσει στην ονομαστική αξία τα συγκεκριμένα ομόλογα αλλά αν δεν το κάνει δεν μπορεί να πληρώσει και τους ομολογιούχους που έχουν δεχτεί εθελοντικά το κούρεμα.

Αυτό ήταν το πικρό μάθημα για τις χώρες που εκδίδουν ομόλογα που ελέγχονται από ξένο δικαιακό σύστημα.

Η κυβέρνηση της Αργεντινής αναγκάστηκε σήμερα να προχωρήσει για δεύτερη φορά σε στάση πληρωμών αφού δεν κατάφερε να έρθει σε συμφωνία με τους δικηγόρους των κερδοσκόπων. Ο συμβιβασμός άλλωστε ήταν σχεδόν αδύνατος γιατί αφενός αν πλήρωνε τα περίπου 1,5 δις ευρώ που έχει επιδικάσει ο Griesa αυτόματα θα ξεκινούσαν νομικές διαδικασίες από τους υπόλοιπους ομολογιούχους με ομόλογα παλαιότερα του 2001 (αξίας περίπου 15 δισ. ευρώ), ενώ ακόμα πιο σημαντικό ρόλο έπαιξε ένας όρος των νέων ομολόγων (γνωστός ως RUFO) σύμφωνα με τον οποίο η Αργεντινή σε περίπτωση που μέχρι το Δεκέμβριο του 2014 αποζημίωνε με καλύτερους όρους κάποιους ομολογιούχους θα έπρεπε να προσφέρει την ίδια συμφωνία και σε όλους όσους κατείχαν τα νέα κουρεμένα ομόλογα.

Η αλήθεια και το διαζύγιο με την  ελληνική δημοσιογραφία

Διαβάζοντας τα ρεπορτάζ σχετικά με τη χρεοκοπία της Αργεντινής εδώ και περίπου ένα μήνα δεν μπορείς να μην επισημάνεις την απίστευτη χαιρεκακία για όσα συμβαίνουν στο λαό της Αργεντινής.

Τα ΜΜΕ (αλλά και οι βουλευτές ) που έχουν δώσει «τα ρέστα τους» για να υποστηρίξουν τον μονόδρομο  του μνημονίου καλύπτουν την επίθεση κάποιων δισεκατομμυριούχων κερδοσκόπων σε ένα ολόκληρο λαό ως αφορμή για να επιτεθούν σε όσους επεσήμαναν ότι η Αργεντινή είχε αποδείξει ότι η σωτηρία μέσω της Τρόικας δεν είναι μονόδρομος.

Υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ της Αργεντινής και της Ελλάδας που κάνουν δύσκολη τη σύγκριση αλλά ωστόσο αξίζει να δούμε μερικά στοιχεία.

Η πρώτη και σημαντικότερη διαφορά μεταξύ της περίπτωσης της Ελλάδας και της Αργεντινής είναι ότι η τελευταία έχει περίπου υποχρεωτικά οδηγηθεί σε όλες τις κινήσεις της από το 2001 μέχρι σήμερα. Η Ελλάδα της ευρωζώνης μπορούσε να διαλέξει μεταξύ της αναδιάρθρωσης ή της προσπάθειας σωτηρίας μέσω του μηχανισμού στήριξης και είναι σχεδόν φυσικό οι πολιτικοί ηγέτες της να επιθυμούσαν την επιλογή με το μικρότερο πολιτικό κόστος.

Τα ρεπορτάζ στην Ελλάδα παραβλέπουν συχνά τα πραγματικά οικονομικά στοιχεία. Η οικονομία της Αργεντινής μετά την αναδιάρθρωση του 2001 είναι σήμερα η 3η μεγαλύτερη στη Λατινική Αμερική. Το Εθνικό Ακαθάριστο Προϊόν της αυξήθηκε κατά 60% μέσα σε μια δεκαετία και ο ρυθμός ανάπτυξής της είναι χειρότερος μόνο από αυτόν της Κίνας.
Το δημόσιο χρέος της μειώθηκε από το 169% στο 49% και συνεχίζει μειούμενο εξαιτίας του πρωτογενούς και εμπορικού της πλεονάσματος. Ακόμα πιο εντυπωσιακό (και σημαντικό για τους πολίτες) είναι η αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος που διπλασιάστηκε σε λιγότερο από 8 χρόνια μετά τη χρεοκοπία.

Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι η αναδιάρθρωση του χρέους δημιούργησε συνθήκες παραδείσου στην Αργεντινή. Ο πληθωρισμός (επίσημος και ανεπίσημος) εκτινάχθηκε μετά την αποσύνδεση του πέσος με το αμερικανικό δολάριο και τα εισαγόμενα προϊόντα έγιναν ακριβά, προκαλώντας προβλήματα στη μεσαία τάξη, ωστόσο η μεγαλύτερη εικόνα παρουσιάζει μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία:

Η ανεργία έπεσε από το 25% το 2001 στο 7,2% ήδη από το 2013 ενώ το ποσοστό των πολιτών της χώρας που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας έπεσε από το 36% στο 22% (αφού πρώτα όμως έφτασε στο 48% τα δύο πρώτα χρόνια μετά την χρεοκοπία), ενώ το 2010 είχε πέσει στο ιστορικό χαμηλό του 12%.

Μπορεί η Αργεντινή ως αποτέλεσμα της μονομερούς διαγραφής του χρέους να βρέθηκε εκτός αγορών αλλά αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στα στοιχεία του ίδιου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Οι επενδύσεις στη χώρα από την στιγμή που η κυβέρνηση της Αργεντινής δέχτηκε τη βοήθεια του ΔΝΤ έπεσαν από το 21% στο 10% επί του ΑΕΠ ενώ από την στιγμή που οι εκπρόσωποί της έφυγαν από την Αργεντινή οι επενδύσεις ανέκαμψαν και ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο μέχρι και στο 27% επί του ΑΕΠ (το οποίο όπως είπαμε είχε σχεδόν διπλασιαστεί) το 2010.

Ακόμα και αν ανατρέξουμε σε στοιχεία πραγματικής οικονομίας όμως, όπως οι μισθοί, βλέπουμε ότι η συνολική μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων στα πρώτα χρόνια μετά την αναδιάρθρωση ήταν της τάξης του 13,4% (και όχι του 48% όπως στην Ελλάδα).

Είναι η Αργεντινή παράδεισος; Όχι. Ο πληθωρισμός της χώρας είναι υψηλός και η κυβέρνηση δεν επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και προϊόντων. Επιβάλλει ισχυρούς δασμούς στις εισαγωγές προκειμένου να καταστήσει τα εγχώρια προϊόντα ανταγωνιστικά. Επιπλέον η χώρα παραμένει εκτός των αγορών και συνάπτει δανειακές συμβάσεις με διμερείς συμφωνίες (πρόσφατα ανακοινώθηκε δάνειο 8 δισ. από την Ρωσία).

Ωστόσο είναι αστείο να χρησιμοποιούμε τη σημερινή στάση πληρωμών ως απόδειξη ότι η Ελλάδα ακολούθησε το σωστό δρόμο. Στο σπίτι του κρεμασμένου, λέει ο λαός μας, δεν μιλάνε για σκοινί.

Οι έλληνες δημοσιογράφοι φαίνεται να χαίρονται πάρα πολύ με την χρεοκοπία της Αργεντινής επειδή ο Αλέξης Τσίπρας είχε προτείνει παλιότερα το παράδειγμα της. Η αλήθεια είναι ότι ορθότερη θα ήταν η σύγκριση με την  Ισλανδία κυρίως επειδή η Αργεντινή ξεκινούσε από χειρότερο σημείο εκκίνησης εξαιτίας των πολλών δεκαετιών Χούντας και του ΔΝΤ. Άλλωστε όπως επισημαίνει ο οικονομολόγος Ρικάρντο Χάουσμαν «η Αργεντινή όταν χρεοκοπεί δεν το κάνει ευγενικά και με συγνώμες αλλά ζητάει και τα ρέστα, για αυτό την μισούν τα funds».

Τι θα μπορούσε να κάνει η Αργεντινή

Πολλά γράφονται τις τελευταίες ημέρες για τις κινήσεις της αργεντίνικης κυβέρνησης. Κι όμως η πορεία των πραγμάτων δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Εξαιτίας του όρου RUFO όπως αναφέραμε προηγουμένως η Αργεντινή είναι υποχρεωμένη να περιμένει τουλάχιστον μέχρι την 1η Ιανουαρίου του 2015 προκειμένου να συζητήσει με τους κερδοσκόπους μια πραγματική συμφωνία. Άλλωστε η αξία των ομολόγων που κρατούν οι «γύπες» (περίπου 1,5 δισ.) είναι πραγματικά μικρή για μια χώρα με ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από 8% ετησίως. Θυμίζουμε μόνο ότι τα ομόλογα που πλήρωσε η Ελληνική κυβέρνηση σε κερδοσκοπικά κεφάλαια μετά το PSI υπολογίζονται σε περίπου 6 δισεκατομμύρια ευρώ. Τότε μάλιστα εκτός από τους Ανεξάρτητους Έλληνες που απαιτούσαν από τον Στουρνάρα να μάθουν λεπτομέρειες για τα ομόλογα που πληρώνονται στους κερδοσκόπους και ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σιωπηλά συμφωνήσει με την πληρωμή τους.

Η ουσία ωστόσο είναι αλλού. Όπως επισημαίνει ο οικονομολόγος και καθηγητής Κώστας Λαπαβίτσας «οι επιπτώσεις της σημερινής στάσης πληρωμών της Αργεντινής είναι εκτεταμένες. Το νομικό σύστημα των ΗΠΑ μέσω του δικαστή Griesa εξέδωσε μια πρωτοφανή απόφαση η οποία θα έκανε τους ομολογιούχους να αρνούνται οποιαδήποτε αναδιάρθρωση χρέους. Οι χώρες όμως πρέπει να μπορούν να αναδιαρθρώνουν τα χρέη τους όπως οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες. Η απόφαση της Αργεντινής να μην δεχτεί κανένα συμβιβασμό εκτός από την υποστήριξη των συμφερόντων της ταυτόχρονα είναι και μια γενναία πράξη που πρέπει να υποστηριχτεί από όλους, ιδιαίτερα από τις υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης».

Ο Κώστας Λαπαβίτσας θα πάρει μέρος σήμερα σε ένα πάνελ του France 24 για την χρεωκοπία της Αργεντινής που θα μεταδωθεί ζωντανά από το TPP στις 20:10