Οι πεταλούδες της οδού Ποσειδώνος

Όσοι γυρνούν τις νύχτες στην λεωφόρο Ποσειδώνος τις έχουν δει. Προσωπικά έχω δει ακόμη και την ημέρα, μια γυναίκα γύρω στα 35, που περίμενε δήθεν στην στάση του λεωφορείου, και μάλιστα μέρα μεσημέρι! Φορούσε μίνι φούστα και ψηλοτάκουνα. Περίμενε –ποιος ξέρει πόση ώρα- τον επόμενο πελάτη της, για να τον <<εξυπηρετήσει>> έναντι ενός σεβαστού χρηματικού ποσού. Πολλά λέγονται για εκείνες. Όπως για παράδειγμα πως πολλές από τις νεαρές κοπέλες είναι Ελληνίδες, οι οποίες δηλώνουν φοιτήτριες, και προσπαθούν να βγάλουν χρήματα, για να πληρώσουν το νοίκι! Δεν γνωρίζω αν αληθεύει αυτό, μπορεί να πρόκειται απλώς για διαδόσεις, που μάλλον τις χρησιμοποιούν οι αλλοδαπές κοπέλες, για να βγάζουν ευκολότερα μεγαλύτερο κέρδος. Πάντως στα μπαρ με γυναίκες που κάνουν κονσομασιόν, όντως έχουν αυξηθεί οι κοπέλες Ελληνικής καταγωγής. Είναι άλλωστε και περισσότερο ελαφρύ το <<επάγγελμα>> που κάνουν, ενώ αρκετές πρέπει να είναι και ανύπαντρες νεαρές μητέρες, που προσπαθούν να βγάλουν τα προς το ζην. Η πορνεία θα μπορούσε να ελαττωθεί σημαντικά, ώστε να πάρει την κατιούσα το εμπόριο λευκής σαρκός, όπως διαφορετικά το αποκαλούν, και όχι να γνωρίζει συνεχώς άνοδο, αρκεί να μην διαστρέφαμε την σημασία του sex, και κοιτούσαμε μονάχα την προσωπική μας απόλαυση και μόνο. Όπου υπάρχει φτώχια, εκμετάλλευση, αλλά και μοναξιά το επάγγελμα αυτό δεν πρόκειται ποτέ να εκλείψει!

Ορίστε και δύο ενδιαφέροντα άρθρα:

Γέμισε <<πεταλουδίτσες>> η παραλιακή:

http://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/106216/gemise-petaloyditses-i-paraliaki

Η παραλιακή λεωφόρος του πληρωμένου έρωτα..

http://www.apospasma.gr/apospasmablog/Οτι-ενδιαφερει/η-παραλιακη-λεωφορος-του-πληρωμενου-ερωτα

Δόλιοι Δούλοι:

Δύο λέξεις αλληλένδετες, οι οποίες αντικατοπτρίζουν τη σκληρή πραγματικότητα του κόσμου που έχουμε φτιάξει. Πώς είπατε; Δεν τον φτιάξατε εσείς; Δεν βάλατε το λιθαράκι σας στη δημιουργία της κατάντιας του σημερινού ανθρώπου; Είστε λάθος! Απολύτως λάθος! Αναρωτηθείτε απλώς, τα καθημερινά ζητήματα που σας απασχολούν. Να σας βοηθήσω λίγο; Το πότε θα παρακολουθήσετε έναν αγώνα ποδοσφαίρου, το πώς θα γαμήσετε τη νεαρή γειτόνισσα σας, χωρίς να το μάθει η γυναίκα σας βέβαια, που σας γέννησε τους απογόνους σας, τη μοναδική σας ελπίδα και προορισμό της ζωής, το πότε θα διασκεδάσετε, πίνοντας, ξεφαντώνοντας, σε κάποιο night club, διαλέγοντας την επόμενη σεξουαλική σας ντάμα της μιας νύχτας, το πότε θα παρακολουθήσετε την αγαπημένη σας εκπομπή με τους άθλιους υπανθρώπους του star system, το πότε θα καταφέρετε να ξεκουραστείτε και να ξεχαστείτε από τη δουλειά σας, το πώς θα γλύψετε τα αφεντικά σας, και πως θα ρουφιανέψετε τους συναδέλφους σας, το πώς θα εκμεταλλευτείτε τους φίλους σας ή τον ερωτικό σας σύντροφο, με το να τους ασκείτε εξουσία κάνοντας τους ψυχολογικό πόλεμο, το πώς θα προσπαθήσετε να ξεκλέψετε μια στιγμή ζωής, από τον καθημερινό σας θάνατο, το πώς θα προσβάλετε τους εργαζόμενους ενός καταστήματος, επειδή δεν έχετε που αλλού να ξεσπάσετε για την καθημερινή σας μιζέρια, και την θανατική καταδίκη της ‘’αέναης επιστροφής’’ όπως ακριβώς την περιέγραψε ο Νίτσε. Αυτά και άλλα πολλά σας απασχολούν, δίχως να μπείτε στον κόπο να σκεφτείτε την καταστρεπτικότατη φύση των επιλογών σας, που σας καταστρέφει αργά και βασανιστικά, όπως μια ανίατη αρρώστια. Γιατί αυτό ακριβώς σημαίνει ζωή για εσάς! Μια ανέλπιδη αυτοκαταστροφική και αυτοκτονική διαδικασία, υπέρ του θανάτου! Δεν θα έπρεπε όμως ο θάνατος, να είναι μια μεγάλη γιορτή; Η γιορτή της ολοκλήρωσης ενός ανθρώπινου όντος; Αλλά στην κοινωνία μας, τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης, μας έμαθαν να χρησιμοποιούμε τη λέξη ‘’έφυγε΄΄ για κάποιον που έχει πεθάνει, λες και υπάρχει η παραμικρή ελπίδα της επιστροφής του! Ας σοβαρευτούμε επιτέλους! Όταν κάποιος πεθαίνει, σημαίνει πως ΠΕΘΑΙΝΕΙ! Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο! Σημαίνει πως έκανε τον κύκλο του, στη ζωή που του είχε παραχωρήσει η φύση, δηλαδή το DNA του. Αλλά ελάχιστοι από εμάς, έχουν πράγματι κατορθώσει να συμπληρώσουν έναν ολοκληρωμένο κύκλο ζωής. Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται όμως μόνο την αναπαραγωγή, ώστε να καταφέρει να υπάρχει στον κόσμο. Αυτό ισχύει μόνο για τους γήινους νόμους της φύσης. Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό όν, που μπορεί να επιλέγει την επιβίωσή του, σύμφωνα με τα ήθη που έχει δημιουργήσει η πολιτισμική του ανάπτυξη. Και πολιτισμός ή τεχνολογική πρόοδος, δεν σημαίνει μονάχα βόμβα υδρογόνου, έναντι τόξου ή σπαθιού! Οι νόμοι της ζούγκλας καλά κρατούν τη σήμερον ημέρα, απλώς καμουφλαρισμένοι με νέα πολιτισμικά πρότυπα. Για παράδειγμα, δεν χρειάζεται η ύπαρξη βίας ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που μισιούνται. Αρκεί η συκοφαντική δυσφήμιση και τα χρήματα σε κάποιον δικηγόρο! Τόσο απλά! Όσο όμως πολιτισμικές και να μοιάζουν οι συνήθειες του σύγχρονου ανθρώπου, το ίδιο αποτέλεσμα έχουν πάντα! Η βία είναι πάντα βία, και δεν έχει και τόση σημασία η σωματική ή η ψυχική βία, που δέχεται κάποιος άνθρωπος, εφόσον καταφέρνει να τον εξαντλεί και τελικά να τον εξοντώνει. (Συνεχίζεται)

Δεν πέτυχε… Έτυχε!

Ακόμη μια δραματική ιστορία πρόκειται να ξεκινήσει! Ένα ακόμη παιδί θα γεννηθεί από ανώριμους ‘’γονείς’’ οι οποίοι κυρίως εξαιτίας των νιάτων τους, δεν μπορούν να γνωρίζουν τη ζωή, επειδή δεν διαθέτουν την ανάλογη εμπειρία, και θα πρέπει να επιβιώσουν όπως όπως στην σύγχρονη ζούγκλα της παρακμής. Η σωστή ηλικιακά περίοδος της δημιουργίας μιας οικογένειας, είναι τα 30 χρόνια, επειδή από τα 25 και έπειτα αρχίζουμε συνήθως να κατανοούμε τον κόσμο γύρω μας, και να βλέπουμε όσα ως τότε παραβλέπαμε εξαιτίας της νεανικής αφέλειας μας. Σε τι όμως ακριβώς αναφέρομαι; Μόλις σήμερα έμαθα πως θα γεννηθεί ακόμη ένα παιδί, ένα αθώο πλάσμα, εξαιτίας ενός… λάθους! Και αυτό το λάθος θα πρέπει να προσπαθεί να αποδείξει την ανθρώπινή του υπόσταση! Εγκληματίες χωρίς ποινές, οι ανώριμοι γονείς που θα προσπαθήσουν να μεγαλώσουν από υποχρέωση ένα πλάσμα που δεν ήταν στο χέρι του η απόφαση να γεννηθεί. Το παιδί αυτό θα γίνει μια ακόμη συνήθεια που θα πρέπει να μετατρέψουν σε αγάπη. Αυτό το παιδί θα είναι ένας σπόρος που σπείρανε σε λάθος εποχή! Αν είναι δυνατόν! Και ύστερα απορούμε γιατί ο κόσμος πάει κατά διαόλου, όπως λέει και ο λαός! Και αν κρίνετε βιαστικά, πως είμαι κατά της οικογένειας, και κατά της χαράς που δίνει σε αυτή ένα παιδί, κρίνετε λάθος! Είμαι υπέρ της ώριμης οικογένειας! Εκείνης που ξέρει το γιατί έσπειρε τον σπόρο της, ώστε να επιτευχθεί η ανάπτυξη ενός ευτυχισμένου πλάσματος, και η αργή επίτευξη ενός λίγο διαφορετικού κόσμου! Τέτοιες κινήσεις μου θυμίζουν τις αυξήσεις των γεννήσεων σε κάποια χώρα, εξαιτίας ενός πολέμου! Τότε ο άνθρωπος μετατρέπεται σε ζώο, που κάνει οτιδήποτε για να συνεχίσει τον δύσκολο αγώνα της επιβίωσης. Και για να επιβιώσει το είδος, ή η φυλή αν θέλετε, χρειάζεται η αναπαραγωγή! Μια αναπαραγωγή χωρίς σκέψη, που μονάχα το ένστικτο υπερισχύει. Το γέννημα μιας αγωνιώδους δράσης υπό το φόβο του θανάτου! Αν και όπως το σκέφτομαι αυτή τη στιγμή, και τώρα πόλεμο έχουμε! Τον πόλεμο της επιβίωσης με τους νόμους της ζούγκλας, με τον ίδιο τρόπο όπως είχα παρακολουθήσει πρόσφατα σε μια ταινία Γαλλικής παραγωγής, που αυτή τη στιγμή μου διαφεύγει ο τίτλος της.

Ας αφήσουμε όμως και έναν φιλόσοφο, τον Φρειδερίκο Νίτσε, να μας αναλύσει τις δικές του σκέψεις, μέσα από το βιβλίο του ‘’Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα:

Για το παιδί και τον γάμο

‘Έχω μια ερώτηση για σένα μόνο, αδελφέ μου: σαν σκαντάγιο ρίχνω την ερώτηση αυτή στην ψυχή σου, για να μάθω πόσο βαθιά είναι. 

Είσαι νέος και επιθυμείς παιδί και γάμο. Εγώ όμως σε ρωτώ: είσαι ένας άνθρωπος που έχει το δικαίωμα να ποθεί ένα παιδί;

Είσαι ο νικηφόρος, ο κυρίαρχος του εαυτού σου, ο αφέντης των αισθήσεών σου, ο κύριος των αρετών σου; Αυτό σε ρωτώ.

Ή μήπως είναι το ζώο και η ζωική ανάγκη που μιλούν μέσα στην επιθυμία σου; Ή μήπως η μοναξιά ή η διχόνοια με τον εαυτό σου;

Θέλω η νίκη σου και η ελευθερία σου να λαχταρούν ένα παιδί. Ζωντανά μνημεία πρέπει να χτίσεις για τη νίκη και την απελευθέρωσή σου.

Πρέπει να χτίσεις πάνω από τον εαυτό σου. Πρώτα όμως πρέπει να είσαι χτισμένος εσύ ο ίδιος, ορθογωνισμένος σε σώμα και Ψυχή.

Δεν πρέπει μόνο να φυτεύεις τον εαυτό σου, αλλά και να φυτεύεις κάτι ανώτερο από σένα. Ας σε βοηθήσει σ' αυτό ο κήπος του γάμου!

Ένα ανώτερο σώμα πρέπει να δημιουργήσεις, μια πρώτη κίνηση, έναν τροχό που να κυλά μόνος του – έναν δημιουργό πρέπει να δημιουργήσεις.

Γάμος: έτσι ονομάζω εγώ τη θέληση των δύο να δημιουργήσουν το ένα, που είναι περισσότερο απ' αυτούς που το δημιούργησαν. Αμοιβαίο σεβασμό ονομάζω τον γάμο εκείνων που θέλουν μια θέληση. Αυτό ας είναι το νόημα και η αλήθεια του γάμου σου.

Αυτό όμως που οι υπερβολικά πολυάριθμοι, αυτοί οι περιττοί, ονομάζουν γάμο - αχ, πώς το ονομάζω εγώ;

Αχ, αυτή η φτώχεια της Ψυχής για δύο! Αχ, αυτή η βρομιά της ψυχής για δύο! Αχ, αυτό το αξιοδάκρυτο βόλεμα για δύο!

Όλα αυτά τα ονομάζουν γάμο και λένε πως οι γάμοι τους συνάφθηκαν στον ουρανό.

Εμένα όμως δεν μου αρέσει αυτός ο ουρανός των περιττών!

Όχι, δεν μου αρέσουν αυτά τα ζώα που πιάστηκαν στα ουράνια δίχτυα!

Μακριά από μένα ας μείνει κι ο θεός που έρχεται κουτσαίνοντας για να ευλογήσει αυτό που καθόλου δεν ένωσε!

Μη γελάτε με τέτοιους γάμους! Ποιο παιδί δεν θα είχε λόγους να κλαίει για τους γονείς του;

Άξιος μου φάνηκε αυτός ο άντρας και ώριμος για το νόημα της γης: όταν όμως είδα τη γυναίκα του, η γη μου φάνηκε τρελοκομείο.

Ναι, θα ήθελα να κλονίζεται από σπασμούς η γη, όταν ζευγαρώνουν ένας άγιος και ένα κουτορνίθι.

Τούτος εδώ ξεκίνησε σαν ήρωας για να βρει αλήθειες και στο τέλος έπιασε ένα μικρό στολισμένο Ψέμα. Το ονόμασε γάμο του.

Εκείνος ο άλλος ήταν επιφυλακτικός στις συναναστροφές του και προσεκτικός στις επιλογές του. Ξαφνικά όμως χάλασε για πάντα τις παρέες του: το ονόμασε αυτό γάμο του.

Εκείνος εκεί έψαχνε να βρει μια υπηρέτρια με τις αρετές ενός αγγέλου. Ξαφνικά όμως έγινε η υπηρέτρια μιας γυναίκας, και τώρα είναι, κι από πάνω, ανάγκη να γίνει αυτός άγγελος.

Προσεκτικούς βρήκα τώρα όλους τους αγοραστές, και όλοι έχουν πανούργα μάτια. Και ο πιο πανούργος όμως αγοράζει τη γυναίκα του στα τυφλά.

Πολλές βραχύχρονες τρέλες - αυτό ονομάζεται σ' εσάς έρωτας. Και ο γάμος σας βάζει τέλος σε πολλές βραχύχρονες τρέλες, σαν μια μακρόχρονη βλακεία.

Η αγάπη σας για τη γυναίκα και η αγάπη της γυναίκας για τον άντρα: αχ, να μην ήταν συμπόνια για καλυμμένους και υποφέροντες θεούς! Τις περισσότερες φορές όμως, δεν υπάρχουν παρά δύο ζώα που μαντεύουν το ένα το άλλο.

Ακόμη όμως και η καλύτερη αγάπη σας δεν είναι παρά ένα εκστατικό σύμβολο και μια επώδυνη πυράκτωση.

Είναι ένας πυρσός, που πρέπει να σας δείχνει με το φως του υψηλότερους δρόμους.

Πρέπει κάποτε να αγαπήσετε πέρα από τον εαυτό σας! Μάθετε λοιπόν πρώτα να αγαπάτε! Και γι' αυτό πρέπει να πιείτε το πικρό ποτήρι της αγάπης σας.

Πίκρα υπάρχει στο ποτήρι ακόμη και της καλύτερης αγάπης: έτσι φτιάχνει αυτή την λαχτάρα για τον υπεράνθρωπο, έτσι σου προκαλεί δίψα, εσένα δημιουργέ!

Δίψα του δημιουργού, βέλος και λαχτάρα για τον υπεράνθρωπο: μίλα, αδελφέ μου, είναι αυτό η θέλησή σου για γάμο;

Άγια είναι για μένα μια τέτοια θέληση κι ένας τέτοιος γάμος.»

Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα.

Έκκληση ουσιαστικής ελευθερίας

Η δράση είναι η κινητήριος δύναμη της ύπαρξης! Για να υπάρξει ένα αστέρι, πρέπει να έρθει αντιμέτωπο με τους νόμους της φύσης. Με τον ίδιο τρόπο και ο άνθρωπος, αν θέλει πραγματικά να απελευθερωθεί από όσα του δημιουργούν τα κάγκελα της μη ύπαρξης, πρέπει να πάρει τη ζωή στα χέρια του, και να αποτινάξει τα δεσμά της μίζερης και ταχυθάνατης επιβίωσης! Ζούμε χωρίς να κατανοούμε το γιατί. Καταναλώνουμε προϊόντα που δεν μας χρειάζονται, όπως την ίδια μας την ύπαρξη, την οποία την αντιλαμβανόμαστε μονάχα τη στιγμή του θανάτου. Εκείνη τη στιγμή το μόνο που μαθαίνουμε είναι πως δεν ζήσαμε! Αλλά ο θάνατος δεν είναι τίποτε μπροστά στο καθημερινό μαρτύριο του αγώνα, για να κατορθώσουμε να αποκτήσουμε μερικά χρήματα. Το σύστημα, μας έχει δημιουργήσει ανύπαρκτες ανάγκες, τις οποίες πληρώνουμε ακριβά, με μόνο αποτέλεσμα την μακροχρόνια επιβίωσή του. Οι ίδιοι επιτρέπουμε την ύπαρξη της ανοησίας, είμαστε συνένοχοι για το μαρτύριο των επόμενων γενεών. Δεν παίρνουμε καμία ευθύνη, μονάχα κλαψουρίζουμε μπροστά σε εικόνες, και διασκεδάζουμε την ανημποριά μας με βραδινές εξόδους, και άλλους τρόπους οι οποίοι μας αφήνουν στην ίδια τραγική κατάσταση, ανυπαρξίας και ψεύδους. Δημιουργούμε οικογένειες από σωματική ανάγκη και μόνο. Μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, σε ένα σύστημα που δεν επιτρέπει την ανάπτυξη της νοημοσύνης. Αγωνιούμε για πτυχία, εξειδίκευση και κύρος, σε μια διεφθαρμένη και νεκρή κοινωνία, γεμάτη αγωνίες και αρρώστια. Όχι! Δεν επιθυμώ έναν κόσμο ο οποίος να είναι μόνο συνετός και καταρτισμένος, επιθυμώ έναν κόσμο όπου στον καθένα θα έχει αναπτυχθεί η θέληση για την κατανόηση της μοναδικότητας του. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα περιοριστούν σημαντικά οι ακρότητες της ανθρώπινης φύσης. Δεν πιστεύω σε τίποτα πια! Ούτε και ελπίζω στην αλλαγή της συμπεριφοράς των ανθρώπων. Θα εκτιμούσα όμως την προσπάθεια για την δημιουργία μιας καλύτερης πραγματικότητας, σχετικά με της υπάρχουσας, η οποία μας ωθεί στην ονειροπόληση ή στη βία. Πρέπει να πάψουμε πλέον να στηριζόμαστε στις θεωρίες, χρειαζόμαστε πράξεις! Αρκετοί σοφοί υπήρξαν, τους οποίους εκτιμώ, αλλά δεν σημαίνει πως πρέπει να ακολουθήσουμε τη διδασκαλία τους, διότι υπάρχει η παγίδα να γίνουμε φθηνά αντίγραφα τους. Δυστυχώς δίνουμε περισσότερη σημασία στο δάσκαλο, παρά στα λόγια του. Και επαναπαυόμαστε με την θεωρία, ενώ δεν πράττουμε ούτε τα ελάχιστα. Δεν χρειαζόμαστε κανέναν σκοπό, χρειαζόμαστε αγάπη! Αλλά την αγάπη την αντιλαμβανόμαστε, μέσω του Εγώ μας, ως κτήμα μας, ποτέ ως απόδειξη της ολοκλήρωσης μας ως ανθρώπινα όντα! Η τραγική αλήθεια της ζωής, είναι το ξόδεμα του ελάχιστου χρόνου μας, σε ασχολίες οι οποίες μας γεννούν την αρρώστια. Το παιδί που υπήρξαμε κάποτε ήταν ένα παιδί που ποτέ δεν έπαιξε στις αλάνες, παρά μονάχα καθηλώθηκε μπροστά από την τηλεόραση ή στον ηλεκτρονικό υπολογιστή του, άπραγο, ανήμπορο, υπάκουο και εγκλωβισμένο ανάμεσα στην φαντασία και τον θάνατο. Χωρίς δική του βούληση, δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσει εαυτό, παρά μονάχα μια λερή προσωπικότητα, την οποία θα περιποιείται σε όλη του τη ζωή, για να μην ξεχαστεί η υπόσταση του στην κοινωνία.

Σας ανέχομαι… από πάντα!

Σας παρακολουθώ κάθε μέρα! Δίχως να το θέλω, μπαίνετε μπροστά στη ζωή μου, με την πρόφαση πως σας έδωσα το δικαίωμα να παρεμβαίνετε σε αυτή! Σε ότι κάνω, ότι πω, ότι σκεφτώ, σας έχω πάντα δίπλα μου, μαζί μου σαν κακό σπυρί! Όποτε προσπαθώ να σας απομακρύνω από εμένα, εσείς βρίσκετε τον τρόπο να με κάνετε να νοιώθω ενοχές! Πότε πότε, καταφέρνω για λίγο να ζήσω χωρίς εσάς. Αλλά με κάθε αθέλητη επιστροφή μου, σας βρίσκω περισσότερο δυναμωμένους, με επιχειρήματα που πείθουν, με κακοήθεια δήθεν φιλική. Θέλετε να καταστρέψετε ότι πιο πολύτιμο κατάφερα να αποκτήσω στη ζωή μου… Τον εαυτό μου! Θέλετε να με πείσετε πως θα πεθάνω αν δεν ανήκω σε μια ακόμη δουλική ομάδα, που αδυνατεί να πάρει οποιαδήποτε απόφαση, χωρίς πρώτα να ρωτήσει, το κάθε απόβρασμα που έχει μάθει να σέβεται από φόβο και μόνο! Η κοινωνία σας, είναι ένα συνονθύλευμα από πρόσωπα χωρίς χαρακτηριστικά, από κορμιά χωρίς ψυχή! Η μοναδική ικανότητά σας, είναι το μίσος που φωλιάζει με τη βία, μέσα σε κάθε ανθρώπινο κορμί… Κτήνη! Αντιστέκομαι ακόμα… όμως για πόσο χρόνο θα μπορώ να ζω με τον φόβο που μου δημιουργήσατε; Ξέρετε ποιες ενοχές να φορτώνετε, αυτό το αβάσταχτο βάρος, σε εκείνον που θέλει να Υπάρχει! Τον απειλείτε, και τελικά τον συντρίβετε, κάτω από λάσπη γεμάτη από το περιεχόμενο των οχετών σας! Βρίσκεστε παντού! Σε κάθε ανάγκη που δημιούργησε η δουλική σας παιδεία. Στην οικογένεια, στο σχολείο, στη δουλειά… κυριολεκτικά παντού! Θέλετε να πιστέψω στο Θεό σας, να γίνω φίλος με το αφεντικό σας, να περπατάω σαν ζωντανός νεκρός, πιωμένος από τα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης σας, ζαλισμένος από τις άχρηστες πληροφορίες σας, μουδιασμένος από την ανημποριά και το τίποτα, να βυθίζομαι σε σκέψεις που δεν κάνω, να απορροφώμαι από την πεζότητα και την ανυπαρξία των περιστασιακών φιλικών και ερωτικών σας σχέσεων, των τηλεοπτικών προγραμμάτων, των πολιτικών κομμάτων, και των αγώνων ποδοσφαίρου! Ζείτε την εφήμερη ζωή σας, από υποχρέωση και μόνο! Δεν μπορείτε να κατανοήσετε το νόημα που έχει η δημιουργία ενός παιδικού κάστρου πάνω στην καλοκαιρινή άμμο! Χλευάζετε οτιδήποτε δεν καταλαβαίνετε… δηλαδή σχεδόν τα πάντα! Και το αίτιο δεν είναι πως πάσχετε από ηλιθιότητα, αλλά από αδράνεια! Πιείτε τον καφέ σας το πρωί, σας περιμένει ακόμη ένα 24ωρο χρονικό διάστημα, που αποκαλείτε ημέρα, μια ταπεινωτική αποβλάκωση, γεμάτη άγχος και αργό θάνατο! Δεν δέχεστε οποιονδήποτε σας θυμίζει την αχρηστία σας! Ξέρετε πώς να βλασφημείτε ενάντια των δημιουργικών φύσεων! Τους αποκαλείτε κουλτουριάρηδες, φιλόσοφους, απομονωμένους, τρελούς κλπ. Δεν ντρέπεστε να ξεστομίζετε από τα δύσοσμα στόματά σας, τέτοιους χαρακτηρισμούς;! Αλλά ξέρω πολύ καλά την αιτία των σφοδρών επιθέσεων σας. Προέρχεται από τον φόβο της ζωής! Μου λέτε πως δεν είμαι καλός σε τίποτα! Στην ουσία όμως χαίρομαι που δεν είμαι καλός σε όλα! Αξιοποιώ τις δυνατότητες μου, σε αντίθεση με εσάς που δεν είστε σε θέση να γνωρίζετε τον προορισμό σας! Είμαι έτοιμος να δεχθώ ένα τέλος αντάξιο της δικής μου Ζωής! Και όχι, δεν είναι ο εγωκεντρισμός μου που παρεμβαίνει, ώστε να κάνω τέτοιου είδους δηλώσεις, αλλά η τιμιότητά μου και η επιμονή μου για τη δικαίωση της ζωής!

Δηλώσεις του Henry Alfred Kissinger

O κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν!

"Ο λαός των Γκρεκών είναι αναρχικός και δύσκολος να τιθασευθή. Γι' αυτό πρέπει να τον χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως αναγκασθή να συμμορφωθή. Εννοώ να πλήξουμε τη γλώσσα του, την θρησκεία του, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε την δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, ώστε να μην μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή την νευραλγική περιοχή στρατηγικής σημασίας για μας.

Die Welle στη ΝΕΡΙΤ, και η προπαγάνδα συνεχίζεται!

Λίγες μόνο ημέρες από τις τελευταίες εκλογές, και έπειτα από την προβολή της ταινίας ‘’V For Vendetta’’, η ΝΕΡΙΤ πρόβαλε χθες το βράδυ την ταινία γερμανικής παραγωγής ‘’Die Welle’’ στην οποία παρουσιάζεται το πολιτικό σύστημα του φασισμού και οι επιπτώσεις του, σε μια τάξη ενός λυκείου, με ‘’Fuhrer’’ έναν καθηγητή της τάξης, ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι λάτρης της Punk και πρώην αριστερός – αναρχικός ιδεαλιστής! Το κακό της όλης υπόθεσης, δεν είναι η προβολή της συγκεκριμένης ταινίας, η οποία είναι καταπληκτική και περνάει μάλιστα πολλά μηνύματα, ενώ παράλληλα παρουσιάζει με απλοϊκό τρόπο, το σύστημα του φασισμού, το πώς επηρεάζει τις μάζες, και το πόσο εύκολα μπορεί να εισβάλει μέσα σε νεανικά κυρίως μυαλά, αλλά η περίοδος που προβάλλεται! Στην ελληνική πολιτικοκοινωνική πραγματικότητα, που η κυβέρνηση απειλεί τις μάζες, και δια μέσω του φόβου κινεί τα νήματα της χειραγώγησης της, χρησιμοποίησε στην περίοδο της οικονομικής κρίσης, όλα τα μέσα για να καταφέρει τους άθλιους σκοπούς της. Η ίδια χρησιμοποίησε τα ΜΜΕ για την προβολή και την άνοδο της Χρυσής Αυγής, και ύστερα από την δολοφονία του Φύσσα, προσπαθεί να την κρίνει παράνομη, ώστε να βγει εκτός νόμου, και να απομακρυνθεί από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Βέβαια αυτό δεν το κάνει για την προστασία των πολιτών της, κάθε άλλο! Αλλά για να αυξήσει τα ποσοστά της που έχουν αρχίσει να μειώνονται τόσο, ώστε φοβούνται την άνοδο της αριστεράς για πρώτη φορά στην χώρα! Μάταια όμως! Στις τελευταίες εκλογές το φασιστικό κόμμα, αύξησε τα ποσοστά του, αποδεικνύοντας πως η αμορφωσιά του λαού, βρίσκεται σε ανησυχητικά αυξημένο επίπεδο. Η Χρυσή Αυγή όπως φαίνεται ξέφυγε από τον έλεγχο του κράτους, και το κράτος πανικόβλητο προσπαθεί να μαζέψει τα σπασμένα, κάνοντας διαρκώς προπαγάνδα με όλα τα μέσα εναντίον της αυτή τη φορά. Είναι όμως αργά πια! Το μόνο που καταφέρνουν είναι το να αυξάνουν τα ποσοστά της, επειδή οι ανόητοι πολίτες εκλαμβάνουν την εκστρατεία εναντίον της, ως απόδειξη πως η Χρυσή Αυγή είναι όντως κατά του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, που κατέστρεψε τη χώρα, και φτώχυνε τους πολίτες σε ανησυχητικό βαθμό. Με τα ποσοστά που πήρε στις εκλογές, επιβεβαιώνεται η διχόνοια του λαού, που προσπαθεί να επιβιώσει και να αντιδράσει με κάθε μέσο! Εν έτη 2014, ο φασισμός απλώνεται πάνω από την Ευρώπη, ως απειλητικό φάντασμα, που δίνει στον καπιταλισμό το δικαίωμα να εξευτελίζει τον εργαζόμενο, εξαφανίζοντας παράλληλα την μικρομεσαία τάξη. Ο καπιταλισμός χρειάζεται μόνο δύο τάξεις, τους πολλούς φτωχούς, ως έρμαια των ορέξεων των λίγων πλούσιων, όπως και ο φασισμός φυσικά. Ο φασισμός ενώ εμφανίζεται ως υπέρμαχος του λαού, στην πραγματικότητα θέλει να δημιουργήσει όμοιες μάζες, εύκολα εκμεταλλευόμενες με την πρόφαση της ισότητας, από τους επιχειρηματίες, βιομηχάνους και άλλους που πάντα συνεργαζόντουσαν με το κράτος για δικό τους όφελος και μόνο. Είναι λυπηρό να επαναλαμβάνεται η ιστορία, επειδή δεν διδάσκεται όπως θα έπρεπε!

Ο ‘’V’’ και οι εκλογές!

Έφθασε λοιπόν και η τελική αναμέτρηση των πολιτικών κομμάτων. Στη δεύτερη εβδομάδα των εκλογών, καλούνται οι πολίτες της χώρας να δείξουν συνέπεια και ωριμότητα, και να προσέλθουν στην κάλπη, ώστε να ασκήσουν το πολιτικό τους δικαίωμα, και να επαληθεύσουν το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας, επιλέγοντας όσους δημότες ή περιφερειάρχες δεν κατόρθωσαν να εκλεγούν από τον πρώτο γύρο, ενώ έφθασε και η ώρα των Ευρωεκλογών, όπου θα πρέπει να εκλεγούν τα κόμματα και οι βουλευτές, που θα εκπροσωπήσουν την Ελλάδα και τον Ελληνικό λαό στην Ευρωβουλή, αυτή την κρίσιμη εποχή της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας… Αηδίες! Αφιερώνω με ιδιαίτερη αγάπη στο πολιτικό μας σύστημα, το τραγούδι ‘’Propaganda’’ από τους ‘’Theater of Hate’’, ενώ παρακολουθώ μόλις μια ημέρα πριν την τελική αναμέτρηση, την καταπληκτική ταινία ‘’V for Vendetta’’ ύστερα από σύντομο ζάπινγκ στο χαζοκούτι, το οποίο απέδειξε τις τελευταίες δύο εβδομάδες τον πρωταρχικό του ρόλο, μέσα στο υπάρχον πολιτικό σύστημα. Σκεπτόμενος το γιατί προβάλλεται αυτή η ταινία σε περίοδο εκλογών, και μάλιστα το βράδυ της προτελευταίας ημέρας πριν την προσέλευση του λαού στα εκλογικά τμήματα, κατέληξα σε δύο συμπεράσματα. Αν ήμουν αφελής άνθρωπος, θα μπορούσα να πιστέψω πως είναι ένα εντελώς τυχαίο γεγονός, όμως δεν πείθομαι εύκολα για αυτό! Πρόκειται για μία ταινία που προβάλλει δύο πολιτικά συστήματα, τα οποία βρίσκονται σε έξαρση όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ο καγκελάριος της ταινίας, εκφράζει τον φασισμό και την τρομοκρατία, ο παρουσιαζόμενος ως τρομοκράτης, την οργή του κόσμου, και την βίαιη και δικαιολογημένη αντίδρασή του κατά του ολοκληρωτικού καθεστώτος. Στην Ελληνική πραγματικότητα η Χρυσή Αυγή γνωρίζει ακόμη άνθιση, παρά την επιβεβαίωση της άθλιας πραγματικότητας της, και η κυβέρνηση την χειραγώγηση του λαού μέσω της πολιτισμικής τρομοκρατίας, με απειλές περί εξόδου από το ευρώ αν δεν τους ψηφίσουμε, και πως ευθύνονται για την καλή και σταθερή πορεία της χώρας!!! Κι όμως αυτό το πολιτικό σύστημα, ζητά με αναπάντεχη θρασύτητα την στήριξή μας, ταΐζοντας μας με ψίχουλα, και τάζοντας μας τις ίδιες υποσχέσεις με τις εκλογές του 2012, ενώ γίνεται όλο και πιο φανερό, πως θα προκαλέσουν τις βουλευτικές εκλογές, χάρη στις πολιτικές διαφημίσεις που έχουν κατακλίσει τα κανάλια σε απίστευτο ρυθμό συχνότητας, ενώ επιβεβαιώνουν την προπαγάνδα των κομμάτων για την χειραγώγηση των μαζών. Ο λαός όταν γίνεται μάζα είναι αδύναμος, πρέπει να έχει βούληση η οποία γεννά την πρωτοβουλία, που είναι το άνθος της πραγματικής ελευθερίας! Αλλά για να έχει ουσιαστική ελευθερία ο λαός, πρέπει πάνω από όλα να έχει ελευθερία το άτομο, που σημαίνει πως πρέπει να προσπαθήσει ατομικά χωρίς καμία παρεμβολή, για να αποκτήσει πρώτα εαυτό, που σημαίνει κρίση δίχως καμία επιρροή από κανέναν, παρά μόνο συμπεράσματα από τη δική του εμπειρία και γνώση. Πέρα από τις φιλοσοφικές όμως επεκτάσεις, για την εξήγηση της αξίας της ουσιαστικής ελευθερίας, θα ήθελα να κάνω και ορισμένα σχόλια για την Χρυσή Αυγή και για το που οφείλεται η σταθερή αύξηση των ποσοστών της. Έχω μιλήσει με ορισμένους ανθρώπους που είναι ψηφοφόροι του απεχθέστερου αυτού κόμματος. Τα συμπεράσματα μου; Πρόκειται για αμόρφωτους ανθρώπους, φανατικούς οπαδούς του ποδοσφαίρου, χωρίς καμία γνώση της ιστορίας, με αρχαίες αντιλήψεις της κοινωνίας, που ουδεμία σχέση έχουν με την σημερινή πραγματικότητα, και συντηρητισμό τον οποίο κληρονόμησαν από το οικογενειακό τους περιβάλλον, στο οποίο περιλαμβάνεται και η αντίληψή τους για τη θρησκεία και το Θεό. Την παιδεία τη διδάχθηκαν αποκλειστικά μέσα από την οικογένεια τους, διότι το εκπαιδευτικό σύστημα αδυνατεί να δημιουργήσει ανθρώπους με δική τους βούληση, και αναπαράγει αντίγραφα που η κοινωνία αυτού του επιπέδου τα έχει ανάγκη, για την μακρόχρονη επιβίωσή της. Λογικό είναι λοιπόν, κόμματα όπως η Χρυσή Αυγή, να ευδοκιμούν και να επιβιώνουν, χάρη στην ανεπάρκεια της θέλησης για ζωή! Τέλος θα ήθελα να σημειώσω, πως ενώ έχω εκφράσει την δυσαρέσκεια μου για το πολιτικό σύστημα, και πως έχω δηλώσει αρκετές φορές τη γνώμη μου για τις εκλογές, και έχω κάνει ακόμη και αποχή με την πρόφαση της διαμαρτυρίας, παρόλα αυτά αύριο θα πάω να ψηφίσω, όπως έκανα και την περασμένη Κυριακή, διότι όσο μεγαλύτερα ποσοστά αποχής υπάρχουν, τόσο μεγαλύτερα ποσοστά θα παίρνει η Χρυσή Αυγή! Και μην ξεχνάμε πως δεν πρέπει να στηρίξουμε για κανένα λόγο, το υπάρχον πολιτικό σύστημα, εφόσον έχει αποδείξει την μη φερεγγυότητα του. Υπάρχουν άλλωστε δεκάδες μικρά πολιτικά κόμματα, που ζητούν την ψήφο μας, και ίσως κάποιο από αυτά να ταυτίζεται με την πολιτική και κοινωνική μας γνώμη. 

Kalamaraki-Day: Να’ σαι καλά αφεντικό!

Είναι ένα θέμα που ήθελα να αναλύσω εδώ και καιρό, από τότε που πρωτοείδα εκείνη τη διαφήμιση, η οποία για εμένα ξεφτιλίζει τον εργαζόμενο, όσοι ακόμα δηλαδή έχουν το πλεονέκτημα σε αυτή τη χώρα, να είναι εργαζόμενοι και όχι δούλοι! Μόλις από την πρώτη φορά που παρακολούθησα τη διαφήμιση στην τηλεόραση, η εντύπωση που μου προκάλεσε ήταν απολύτως αρνητική. Δείχνει εργαζόμενους να τους συγκεντρώνει το ‘’αφεντικό’’ τους για μια σημαντική ανακοίνωση, στην οποία τρέμουν κυριολεκτικά να ακούσουν τα χειρότερα, ενώ κρέμονται από τα λόγια του, σαν σκιάχτρα από τη θηλιά της ανυπαρξίας τους. Αλλά προς το τέλος καταλήγει με τις επευφημίες των εργαζομένων, προς το ‘’αφεντικό’’ τους, επειδή τους πήγε σε μια… ταβέρνα! Η διαφήμιση αυτή προβάλλει τη δειλία των εργαζόμενων αυτού του τόπου, και την απόλυτη εξάρτησή τους από κάθε είδους τσογλάνια, για να το πω στα τουρκικά, τα οποία τείνουν να γίνουν μόδα από τους ηλίθιους τηλεθεατές! Μας δείχνει κατάμουτρα, την εξευτελιστική μας πραγματικότητα, της οποίας παρατείνεται η χρονική της διάρκεια, εξαιτίας της τραγικής μας δειλίας! Είναι λυπηρό να γίνεται αποδεκτή μια τέτοια διαφήμιση από το κοινό, σαν να μην συνέβη τίποτε, ενώ μάλιστα έχει πάρει τις διαστάσεις μιας ακόμη ανόητης μόδας.

Άλλη μια αιτία που με εκνεύρισε, ήταν πως παρουσιάζει τους εργαζόμενους με την καλή εικόνα μιας καλής παρέας που περνάει καλά και διασκεδάζει! Το απόλυτο ψέμα στους πολυπληθείς εργασιακούς χώρους! Πώς είναι δυνατόν να πηγαίνεις οπουδήποτε, και να περνάς μάλιστα καλά μαζί με τον τεμπέλη και τον ρουφιάνο; Και μην μου απαντήσει κάποιος, πως τόσες ώρες που δουλεύουν μαζί, τους ενώνει η κοινή τους εργασία και η κοινή τους προσπάθεια στη δουλειά! Ας γελάσω καλύτερα, παρά να βλασφημήσω! Σίγουρα υπάρχουν συμπάθειες σε έναν εργασιακό χώρο, αλλά και αντιπάθειες. Γνωρίζω πολύ καλά την κατάσταση που κυριαρχεί σε μια πολυπληθή επιχείρηση. Θα δώσω μόνο ένα-δύο παραδείγματα περιπτώσεων που συνέβησαν κάποτε στην επιχείρηση που εργάζομαι. Ο διευθυντής του καταστήματος, έπιασε τον προϊστάμενο και του απαγόρευσε να κάνει παρέα με τους εργάτες που είχε υπό την επιτήρηση του, επειδή δεν του έδινε πληροφορίες για το τι σχολιάζουν για τη δουλειά. όταν βρίσκονται εκτός του χώρου εργασίας! Ή γίνεσαι ρουφιάνος ή καλύτερα να κόψεις παρτίδες μαζί τους δηλαδή! Ευτυχώς όμως ο συγκεκριμένος προϊστάμενος δεν ήταν μόνο εργατικός αλλά και τίμιος, και προειδοποίησε τους εργάτες για το τι συνέβη, ώστε να τους προφυλάξει από την κακοήθεια του βδελυρού διευθυντή! Σε ένα άλλο κατάστημα της εταιρίας, ένα άλλος διευθυντής, έκανε αισχρή παρατήρηση σε έναν βοηθό προϊσταμένου, εξαιτίας των υποχρεώσεων που του δημιουργήθηκαν από την συγκατοίκηση του μαζί με μια κοπέλα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί πλέον να κάνει ορισμένες από τις υπερωρίες που του ζητούσαν. Τι του είπε; <<Καλά ρε συ, θες να πετάξεις την καριέρα σου επειδή βρήκες μουνί να γαμήσεις;>>

Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να υπογραμμίσω, πως αυτά τα γεγονότα συνέβησαν σε μια εταιρία στην οποία ο εργοδότης, είναι από τους τιμιότερους Έλληνες επιχειρηματίες, αλλά καθώς φαίνεται, αυτό δεν αρκεί ώστε να υπάρξει αξιοκρατία στο εργασιακό περιβάλλον, στο οποίο συνεχίζουν να επιβιώνουν ανδρείκελα, όπως οι παραπάνω υπάνθρωποι που περιέγραψα.

Θα μπορούσα να γράψω σελίδες ολόκληρες με παραδείγματα τέτοιου επιπέδου, τα οποία δικαιολογούν τη δυσαρέσκεια μου, για την κατάσταση που επικρατεί στους χώρους εργασίας, αλλά θα κουράσω χωρίς να είναι απαραίτητο. Θα ήθελα να τελειώσω με μια πρόταση. Να παραπονεθούμε και να απαιτήσουμε την απόσυρση της διαφήμισης, που παίζει με τη νοημοσύνη μας, με την πρόφαση πως είναι προσβλητική για τους συνάνθρωπους μας γενικότερα, και συγκεκριμένα για την αξιοπρέπεια του κάθε εργαζόμενου. Όποιος δηλαδή έχει ακόμη την τύχη να εργάζεται σε αυτή τη χώρα! Το να προβάλλονται τέτοια κακοήθη διαφημιστικά σποτ, τα οποία έχουν σκοπό να μας κάνουν να λατρέψουμε την ανημποριά και τη δειλία μας, μπροστά στις προκλήσεις της ζωής, είναι εξοργιστικό και κατακριτέο, όπως και η αλήθεια που κρύβεται πίσω από την εταιρία που την χρησιμοποιεί ως μια αντιδημοκρατική προπαγάνδα, που εξυμνεί τη δουλεία και προσπαθεί να τη δικαιολογήσει ως αναγκαία συνήθεια!

Παρά την εξέλιξη της πρότασης αυτής, η οποία μοιάζει κάπως ουτοπική ή για μερικούς εξωφρενική, μου αρκεί τουλάχιστον η κατανόηση των αναγνωστών.