Δόλιοι Δούλοι:

Δύο λέξεις αλληλένδετες, οι οποίες αντικατοπτρίζουν τη σκληρή πραγματικότητα του κόσμου που έχουμε φτιάξει. Πώς είπατε; Δεν τον φτιάξατε εσείς; Δεν βάλατε το λιθαράκι σας στη δημιουργία της κατάντιας του σημερινού ανθρώπου; Είστε λάθος! Απολύτως λάθος! Αναρωτηθείτε απλώς, τα καθημερινά ζητήματα που σας απασχολούν. Να σας βοηθήσω λίγο; Το πότε θα παρακολουθήσετε έναν αγώνα ποδοσφαίρου, το πώς θα γαμήσετε τη νεαρή γειτόνισσα σας, χωρίς να το μάθει η γυναίκα σας βέβαια, που σας γέννησε τους απογόνους σας, τη μοναδική σας ελπίδα και προορισμό της ζωής, το πότε θα διασκεδάσετε, πίνοντας, ξεφαντώνοντας, σε κάποιο night club, διαλέγοντας την επόμενη σεξουαλική σας ντάμα της μιας νύχτας, το πότε θα παρακολουθήσετε την αγαπημένη σας εκπομπή με τους άθλιους υπανθρώπους του star system, το πότε θα καταφέρετε να ξεκουραστείτε και να ξεχαστείτε από τη δουλειά σας, το πώς θα γλύψετε τα αφεντικά σας, και πως θα ρουφιανέψετε τους συναδέλφους σας, το πώς θα εκμεταλλευτείτε τους φίλους σας ή τον ερωτικό σας σύντροφο, με το να τους ασκείτε εξουσία κάνοντας τους ψυχολογικό πόλεμο, το πώς θα προσπαθήσετε να ξεκλέψετε μια στιγμή ζωής, από τον καθημερινό σας θάνατο, το πώς θα προσβάλετε τους εργαζόμενους ενός καταστήματος, επειδή δεν έχετε που αλλού να ξεσπάσετε για την καθημερινή σας μιζέρια, και την θανατική καταδίκη της ‘’αέναης επιστροφής’’ όπως ακριβώς την περιέγραψε ο Νίτσε. Αυτά και άλλα πολλά σας απασχολούν, δίχως να μπείτε στον κόπο να σκεφτείτε την καταστρεπτικότατη φύση των επιλογών σας, που σας καταστρέφει αργά και βασανιστικά, όπως μια ανίατη αρρώστια. Γιατί αυτό ακριβώς σημαίνει ζωή για εσάς! Μια ανέλπιδη αυτοκαταστροφική και αυτοκτονική διαδικασία, υπέρ του θανάτου! Δεν θα έπρεπε όμως ο θάνατος, να είναι μια μεγάλη γιορτή; Η γιορτή της ολοκλήρωσης ενός ανθρώπινου όντος; Αλλά στην κοινωνία μας, τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης, μας έμαθαν να χρησιμοποιούμε τη λέξη ‘’έφυγε΄΄ για κάποιον που έχει πεθάνει, λες και υπάρχει η παραμικρή ελπίδα της επιστροφής του! Ας σοβαρευτούμε επιτέλους! Όταν κάποιος πεθαίνει, σημαίνει πως ΠΕΘΑΙΝΕΙ! Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο! Σημαίνει πως έκανε τον κύκλο του, στη ζωή που του είχε παραχωρήσει η φύση, δηλαδή το DNA του. Αλλά ελάχιστοι από εμάς, έχουν πράγματι κατορθώσει να συμπληρώσουν έναν ολοκληρωμένο κύκλο ζωής. Ο άνθρωπος δεν χρειάζεται όμως μόνο την αναπαραγωγή, ώστε να καταφέρει να υπάρχει στον κόσμο. Αυτό ισχύει μόνο για τους γήινους νόμους της φύσης. Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό όν, που μπορεί να επιλέγει την επιβίωσή του, σύμφωνα με τα ήθη που έχει δημιουργήσει η πολιτισμική του ανάπτυξη. Και πολιτισμός ή τεχνολογική πρόοδος, δεν σημαίνει μονάχα βόμβα υδρογόνου, έναντι τόξου ή σπαθιού! Οι νόμοι της ζούγκλας καλά κρατούν τη σήμερον ημέρα, απλώς καμουφλαρισμένοι με νέα πολιτισμικά πρότυπα. Για παράδειγμα, δεν χρειάζεται η ύπαρξη βίας ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που μισιούνται. Αρκεί η συκοφαντική δυσφήμιση και τα χρήματα σε κάποιον δικηγόρο! Τόσο απλά! Όσο όμως πολιτισμικές και να μοιάζουν οι συνήθειες του σύγχρονου ανθρώπου, το ίδιο αποτέλεσμα έχουν πάντα! Η βία είναι πάντα βία, και δεν έχει και τόση σημασία η σωματική ή η ψυχική βία, που δέχεται κάποιος άνθρωπος, εφόσον καταφέρνει να τον εξαντλεί και τελικά να τον εξοντώνει. (Συνεχίζεται)