Kalamaraki-Day: Να’ σαι καλά αφεντικό!

Είναι ένα θέμα που ήθελα να αναλύσω εδώ και καιρό, από τότε που πρωτοείδα εκείνη τη διαφήμιση, η οποία για εμένα ξεφτιλίζει τον εργαζόμενο, όσοι ακόμα δηλαδή έχουν το πλεονέκτημα σε αυτή τη χώρα, να είναι εργαζόμενοι και όχι δούλοι! Μόλις από την πρώτη φορά που παρακολούθησα τη διαφήμιση στην τηλεόραση, η εντύπωση που μου προκάλεσε ήταν απολύτως αρνητική. Δείχνει εργαζόμενους να τους συγκεντρώνει το ‘’αφεντικό’’ τους για μια σημαντική ανακοίνωση, στην οποία τρέμουν κυριολεκτικά να ακούσουν τα χειρότερα, ενώ κρέμονται από τα λόγια του, σαν σκιάχτρα από τη θηλιά της ανυπαρξίας τους. Αλλά προς το τέλος καταλήγει με τις επευφημίες των εργαζομένων, προς το ‘’αφεντικό’’ τους, επειδή τους πήγε σε μια… ταβέρνα! Η διαφήμιση αυτή προβάλλει τη δειλία των εργαζόμενων αυτού του τόπου, και την απόλυτη εξάρτησή τους από κάθε είδους τσογλάνια, για να το πω στα τουρκικά, τα οποία τείνουν να γίνουν μόδα από τους ηλίθιους τηλεθεατές! Μας δείχνει κατάμουτρα, την εξευτελιστική μας πραγματικότητα, της οποίας παρατείνεται η χρονική της διάρκεια, εξαιτίας της τραγικής μας δειλίας! Είναι λυπηρό να γίνεται αποδεκτή μια τέτοια διαφήμιση από το κοινό, σαν να μην συνέβη τίποτε, ενώ μάλιστα έχει πάρει τις διαστάσεις μιας ακόμη ανόητης μόδας.

Άλλη μια αιτία που με εκνεύρισε, ήταν πως παρουσιάζει τους εργαζόμενους με την καλή εικόνα μιας καλής παρέας που περνάει καλά και διασκεδάζει! Το απόλυτο ψέμα στους πολυπληθείς εργασιακούς χώρους! Πώς είναι δυνατόν να πηγαίνεις οπουδήποτε, και να περνάς μάλιστα καλά μαζί με τον τεμπέλη και τον ρουφιάνο; Και μην μου απαντήσει κάποιος, πως τόσες ώρες που δουλεύουν μαζί, τους ενώνει η κοινή τους εργασία και η κοινή τους προσπάθεια στη δουλειά! Ας γελάσω καλύτερα, παρά να βλασφημήσω! Σίγουρα υπάρχουν συμπάθειες σε έναν εργασιακό χώρο, αλλά και αντιπάθειες. Γνωρίζω πολύ καλά την κατάσταση που κυριαρχεί σε μια πολυπληθή επιχείρηση. Θα δώσω μόνο ένα-δύο παραδείγματα περιπτώσεων που συνέβησαν κάποτε στην επιχείρηση που εργάζομαι. Ο διευθυντής του καταστήματος, έπιασε τον προϊστάμενο και του απαγόρευσε να κάνει παρέα με τους εργάτες που είχε υπό την επιτήρηση του, επειδή δεν του έδινε πληροφορίες για το τι σχολιάζουν για τη δουλειά. όταν βρίσκονται εκτός του χώρου εργασίας! Ή γίνεσαι ρουφιάνος ή καλύτερα να κόψεις παρτίδες μαζί τους δηλαδή! Ευτυχώς όμως ο συγκεκριμένος προϊστάμενος δεν ήταν μόνο εργατικός αλλά και τίμιος, και προειδοποίησε τους εργάτες για το τι συνέβη, ώστε να τους προφυλάξει από την κακοήθεια του βδελυρού διευθυντή! Σε ένα άλλο κατάστημα της εταιρίας, ένα άλλος διευθυντής, έκανε αισχρή παρατήρηση σε έναν βοηθό προϊσταμένου, εξαιτίας των υποχρεώσεων που του δημιουργήθηκαν από την συγκατοίκηση του μαζί με μια κοπέλα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί πλέον να κάνει ορισμένες από τις υπερωρίες που του ζητούσαν. Τι του είπε; <<Καλά ρε συ, θες να πετάξεις την καριέρα σου επειδή βρήκες μουνί να γαμήσεις;>>

Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να υπογραμμίσω, πως αυτά τα γεγονότα συνέβησαν σε μια εταιρία στην οποία ο εργοδότης, είναι από τους τιμιότερους Έλληνες επιχειρηματίες, αλλά καθώς φαίνεται, αυτό δεν αρκεί ώστε να υπάρξει αξιοκρατία στο εργασιακό περιβάλλον, στο οποίο συνεχίζουν να επιβιώνουν ανδρείκελα, όπως οι παραπάνω υπάνθρωποι που περιέγραψα.

Θα μπορούσα να γράψω σελίδες ολόκληρες με παραδείγματα τέτοιου επιπέδου, τα οποία δικαιολογούν τη δυσαρέσκεια μου, για την κατάσταση που επικρατεί στους χώρους εργασίας, αλλά θα κουράσω χωρίς να είναι απαραίτητο. Θα ήθελα να τελειώσω με μια πρόταση. Να παραπονεθούμε και να απαιτήσουμε την απόσυρση της διαφήμισης, που παίζει με τη νοημοσύνη μας, με την πρόφαση πως είναι προσβλητική για τους συνάνθρωπους μας γενικότερα, και συγκεκριμένα για την αξιοπρέπεια του κάθε εργαζόμενου. Όποιος δηλαδή έχει ακόμη την τύχη να εργάζεται σε αυτή τη χώρα! Το να προβάλλονται τέτοια κακοήθη διαφημιστικά σποτ, τα οποία έχουν σκοπό να μας κάνουν να λατρέψουμε την ανημποριά και τη δειλία μας, μπροστά στις προκλήσεις της ζωής, είναι εξοργιστικό και κατακριτέο, όπως και η αλήθεια που κρύβεται πίσω από την εταιρία που την χρησιμοποιεί ως μια αντιδημοκρατική προπαγάνδα, που εξυμνεί τη δουλεία και προσπαθεί να τη δικαιολογήσει ως αναγκαία συνήθεια!

Παρά την εξέλιξη της πρότασης αυτής, η οποία μοιάζει κάπως ουτοπική ή για μερικούς εξωφρενική, μου αρκεί τουλάχιστον η κατανόηση των αναγνωστών.