Εκλογές... Πάλι!

Ένα είναι σίγουρο, σε αυτή τη χώρα ζει κανείς σε ένα συνεχές Deja Vu, όπως είπε ήδη ο σκιτσογράφος Αρκάς. Έχω βαρεθεί να ζω σε αυτή τη χώρα όπου το μέλλον είναι η αντανάκλαση του παρελθόντος! Λαθρομετανάστευση από ανθρώπους που υποφέρουν τη δίνη του πολέμου, οικονομική κατάρρευση των τραπεζών, τοκογλύφοι Γερμανοί πολιτικοί, ανίκανοι δικοί μας, Ναζί στη Βουλή και άλλα τόσα όμορφα, μαζεμένα στην καθημερινή σιχαμερή πλέον, πραγματικότητά μας.
Δεν τους ψήφισα, και μάλιστα μετάνιωνα στην αρχή, που δεν το έκανα! Τώρα πια λέω ευτυχώς που δεν τους ψήφισα! Παρόλα αυτά τους υποστήριξα, όσο μπορούσα! Αλλά και πάλι ένιωσα πως παίζουν με την νοημοσύνη μου, όπως όλοι τους άλλωστε! Για ακόμη μια φορά δεν ξέρω τι να ψηφίσω! Στις τελευταίες εκλογές ψήφισα ένα μικρό εξωκοινοβουλευτικό κόμμα, απλώς για να μην μοιάζουν τα ποσοστά τους, μεγαλύτερα από όσο είναι στην πραγματικότητα. Γενικά είμαι Υπέρ της Αποχής! Όχι όμως από ευθυνοφοβία, ούτε όμως και απογοήτευση, αλλά για να διατηρήσω την ιδεολογική μου ακεραιότητα, που κανείς τους δεν είναι ικανός να την υπερασπίσει! Όλοι τους είναι απολύτως ανίκανοι! Εξάλλου υπάρχει και ένας ακόμη λόγος που σκέφτομαι συχνά: Είναι ποτέ δυνατόν σε έναν κόσμο που κυβερνούν οι τράπεζες, σε ένα οικονομικό καπιταλιστικό σύστημα, με τους νόμους της ζούγκλας (το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό) και της επιτηδευμένα ανομοιόμορφης κατανομής του πλούτου, να συνυπάρξει ποτέ με αυτά τα δεδομένα, ένα δημοκρατικό πολίτευμα, οποιασδήποτε μορφής; ΌΧΙ! Η δημοκρατία δεν ταιριάζει με τους νόμους της ζούγκλας, αλλά με τους ευγενικούς και εφαρμόσιμους νόμους του ανθρώπου!