Ακόμη ένας αναποφάσιστος!

Διευκρίνηση: Το παρόν κείμενο δεν γράφτηκε για να κατακρίνω τα πρόσωπα που μας έφθασαν εδώ, αλλά για να τα συγκρίνω με τα σημερινά πρόσωπα που υπόσχονται, και ζητούν την ψήφο μας.

Όσο πλησιάζει ο καιρός, για την απόφαση που θα πρέπει να πάρω, για το ποιους θα υποστηρίξω , σκέφτομαι και θλίβομαι συνάμα, για την κατάντια του πολιτικού συστήματος, καθώς και για την απουσία ανδρείας και αξιοπρέπειας από όλους τους αρχηγούς των κομμάτων και βέβαια όσων τα πλαισιώνουν.

Για παράδειγμα, στέκεσαι λίγο πίσω σε ιστορικά πολιτικά πρόσωπα της Ελλάδας, την περίοδο της μεταπολίτευσης, και αναρωτιέσαι πως αν και πολλοί από αυτούς υπήρξαν προδότες του λαού και του κράτους, ορισμένοι διέθεταν κύρος, το οποίο ουδείς από τους πολιτικάντηδες της περιόδου που διανύουμε, δεν μπορεί να το φθάσει ούτε στον ελάχιστο βαθμό!

Χαρίλαος Φλωράκης, Λεωνίδας Κύρκος, Ανδρέας Παπανδρέου, Κωνσταντίνος Καραμανλής… Πρόσωπα που διέθεταν ηγετικές ικανότητες, που έκαναν ορισμένες προσπάθειες να ανεβάσουν το βιοτικό επίπεδο της χώρας, που τους έβλεπες και τους σεβόσουν! Για παράδειγμα ο Καραμανλής, όταν ανέλαβε τα πρωθυπουργικά του καθήκοντα στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, ανέλαβε και κατάφερε να μετατρέψει μια αγροτική χώρα, σε βιομηχανική, και μάλιστα ανταγωνιστική με άλλες χώρες της Ευρώπης. Ακόμη και στα γεράματα όταν ήταν στη θέση του προέδρου της Δημοκρατίας, ταξίδευε στην Ευρώπη και έκανε ένα πολιτικό αγώνα για τα συμφέροντα της χώρας. Όταν έβαλε τη χώρα στην Ε.Ε. το έκανε με την προϋπόθεση να έχουμε υποστήριξη από τις άλλες χώρες, σε θέματα εξωτερικής πολιτικής με τους Τούρκους! Ο Παπανδρέου κατάφερε να εξαφανίσει τους ανθρώπους που κατέφευγαν στην επαιτεία, δίνοντας τους συντάξεις, ενώ με το λαϊκό προφίλ του, ήταν συμπαθής στον απλό λαό, που δυστυχώς ζούσε σε μια περίοδο πολιτικού φανατισμού. Ο Φλωράκης, η αυστηρή μορφή του Κομμουνιστικού Κόμματος, ο απόλυτος αριστερός ηγέτης, αγωνιστής και σεβαστός από τους ανθρώπους της αριστερής ιδεολογικής κατεύθυνσης. Ο Κύρκος, η ήρεμη δύναμη της αριστεράς, για κάποιους προδότης, για άλλους ήρωας, είχε το όραμα να ανανεωθεί η συντηρητική  πολιτική της αριστεράς, που με τον ξύλινο λόγο της, απωθούσε όσους δεν συμμερίζονταν απόλυτα τις απόψεις της, φιλο-ευρωπαίος και απόλυτα συμπαθής στον απλό λαό.

Ναι ξέρω, δεν ζούμε σε εκείνα τα χρόνια πια. Ο καπιταλισμός έχει πάρει πλέον τη μορφή του ιμπεριαλισμού, που με την εφαρμογή της παγκοσμιοποίησης, προσπαθεί να σβήσει όλα όσα χαρακτηρίζουν έναν λαό, αλλά το χειρότερο είναι πως αυτή η οικονομική μορφή της παγκοσμιοποίησης, που άρχισε να εφαρμόζεται το 1986, δεν έχει ανθρώπινο πρόσωπο, ούτε επιθυμεί να ενώσει ειρηνικά τους λαούς της Γής, κάτι το οποίο θα ήταν μια αξιοθαύμαστη βελτίωση του ανθρώπινου γένους!

Παρακολουθώ τις ατάκες που χρησιμοποιούν οι σημερινοί πολιτικοί:

Ο Τσίπρας μιλάει για πήδημα, ο Σαμαράς κινδυνολογεί, και οι υπόλοιποι χάσκουν μέσα στο απόλυτο κενό της ανυπαρξίας τους! Δώστε σημασία από τι ανθρώπους αποτελείται πλέον η βουλή των Ελλήνων. Αθλητές, Δημοσιογράφοι, Ηθοποιοί, άνθρωποι που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την πολιτική, που είναι επιστήμη! Όλα τα κόμματα, προσπαθούν να πάρουν ψήφους είτε με τα γνωστά ρουσφέτια, είτε βάζοντας μέσα στο ψηφοδέλτιο τους, άτομα που έχουμε συνηθίσει να κοιτάμε στο γυαλί!

Γενικά όμως στην υπόλοιπη Ευρώπη, οι ηγέτες που βλέπουμε πλέον, δεν σου εμπνέουν κανένα σεβασμό, και καμία εμπιστοσύνη!

Αν πιστεύετε πως αξίζουμε ένα τόσο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, και κατεβάζετε τους εαυτούς σας στο δικό τους επίπεδο, τότε υποστηρίξτε τους! Προσοχή όμως! Οι μελλοντικές γενιές δεν φταίνε σε τίποτα, όπως και η σημερινοί νέοι άνθρωποι, που βιώνουν τις αθλιότητες της σημερινής πραγματικότητας, εξαιτίας των επιλογών που έκαναν οι γονείς τους, εξαιτίας του πολιτικού φανατισμού που επικρατούσε ως του πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990.

Δεν πιστεύω πως αξίζω τέτοιους πολιτικούς! Γι αυτό και παραμένω στους αναποφάσιστους! Αξίζω καλύτερους εκπροσώπους μου, στη βουλή των Ελλήνων και στην Ευρώπη!