ΔΙΟΜΗΔΗΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ- Ο πρώτος νεκρός , Πολυτεχνείο 1973

Αυτό το παιδί που μας κοιτά μαρμαρωμένο στο χρόνο, ήταν κάποτε, ο 17χρονος Διομήδης Κομνηνός. 

Μοιάζει να μας ρωτά ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ;
Σκοτώθηκε στα δραματικά γεγονότα της ηρωικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου, από έναν άνανδρο δολοφόνο που όμως, το όνομά του, δεν αποκαλύφθηκε ποτέ.

Ο Διομήδης πυροβολήθηκε τη νύχτα της 16ης προς 17η Νοεμβρίου 1973, με όπλο 38 χιλιοστών (τι σύμπτωση!) από κάποιον αστυνομικό της φρουράς του υπουργείου Δημόσιας Τάξης.
Ο πατέρας του ζήτησε να γίνει βαλλιστική εξέταση, και να ερευνηθούν και τα 53 όπλα των αστυνομικών του τότε υπουργείου, πράγμα που δεν έγινε ποτέ.
Έτσι, ο δολοφόνος του Διομήδη, παρέμεινε άγνωστος.

Για τον Διομήδη, λέγεται πως ήταν ο πρώτος νεκρός. Γι αυτόν,
όταν κάποιοι χουντικοί είπαν πως «είχε βεβαρημένο παρελθόν», γράφτηκε ένα πολύ συγκινητικό (και διδακτικό) ποίημα από τον Δημήτρη Ραβανή -Ρέντη ...

Βεβαίως
είχε βεβαρημένο παρελθόν ο Διομήδης

Πέντε χρονών στους ώμους του πατέρα του
φώναζε για λευτεριά στην Κύπρο
δέκα χρονών ξυπόλυτος
με μια φέτα ψωμί στην τσέπη
βάδιζε στην πορεία της ειρήνης
στα δώδεκα ζητούσε δημοκρατία

Στα δέκα επτά
μ'ένα πλακάτ στο χέρι
ψωμί- παιδεία-ελευθερία.

Αμέσως μετά το Πολυτεχνείο, στην διάρκεια της πρώτης εβδομάδας που ακολουθεί, η Κωστούλα Μητροπούλου, έγραψε μια σειρά στίχων για τα παιδιά του Πολυτεχνείου. Ένας από αυτούς τους στίχους, ήταν για τον πιο μικρό, που έφυγε από σφαίρα. Τον νεκρό τον ονομάζει Κωσταντή, αλλά είναι φανερό πως πρόκειται για τον νεαρό Διομήδη.
Ο λόγος που δεν αναφερόταν το πραγματικό του όνομα, είναι ότι η Κωστούλα, ακόμη δεν το ήξερε, έμαθε μόνο ότι σκοτώθηκε και ένα παιδί, μόλις 17 χρόνων. Αλλά υπάρχει και ένας δεύτερος λόγος, εξαιρετικά συμβολικός και καλλιτεχνικός. Το όνομα Κωσταντής, είναι και μία αναφορά στον αιώνιο (πιστό στην τιμή, ελευθερία και στο καθήκον) Κωσταντή της φυλής μας, που μοιρολογά διαχρονικά η ελληνίδα μάνα (Τραγούδι του Νεκρού αδελφού).
Τους στίχους μελοποιεί ο Ανακρέων Παπαγεωργίου και το τραγούδι (όπως και όλα τα υπόλοιπα που έγραψε η Κωστούλα για το Πολυτεχνείο) ηχογραφείται μυστικά, στη διάρκεια της χούντας, με τη φωνή της Έλενας Ναθαναήλ.

Είναι η πρώτη και η μοναδική φορά που η Έλενα Ναθαναήλ, τραγούδησε, και αυτό μόνο για να τιμήσει τον Διομήδη Κομνηνό και τα παιδιά του Πολυτεχνείου. Τα τραγούδια αυτά (Το Χρονικό των Τριών Ημερών) δεν κυκλοφόρησαν ποτέ στη δισκογραφική αγορά.

Πηγή:

http://freedomgreece.blogspot.gr/2012/11/1973.html