Η μεγάλη ώρα έφθασε! Ο λαός επιτέλους πρόκειται
να αποφασίσει για το μέλλον του, στο 7ο δημοψήφισμα στην ιστορία του
σύγχρονου Ελληνικού κράτους… Αηδίες! Σε μια άλλωστε αποτυχημένη Δημοκρατία, δεν
είναι δυνατό να επιτευχθεί οποιαδήποτε ουσιαστική αλλαγή! Δεν κυβερνά καμία
κυβέρνηση το λαό της άλλωστε! Έχουμε Παγκοσμιοποίηση σχεδόν 30 χρόνια, και
ουδείς πολιτικός δεν έχει τη δύναμη που είχε κάποτε! Το αδηφάγο τέρας των
τραπεζών, και της παγκόσμιας αγοράς, διογκώνει τις ήδη κίβδηλες ανάγκες του
κόσμου, που για χρόνια το τρέφει και ύστερα το μισεί!
Είμαι για ακόμη μια
φορά αναποφάσιστος. Αν και είμαι έτοιμος να
ψηφίσω ΟΧΙ, ειλικρινά δεν γνωρίζω πραγματικά πια θα ήταν η σωστότερη
ψήφος που θα μπορούσαμε να δώσουμε προς τους εκμεταλλευτές μας, Έλληνες και μη!
Συμφωνώ στα όσα είπε ένας Έλληνας πολίτης με κριτική ικανότητα σε ένα Φόρουμ τα
οποία θα διαβάσετε μετά το τέλος αυτού του κειμένου. Εμένα πάντως με κάλυψε
αρκετά! Είναι πραγματικά η ωριμότερη σκέψη που διάβασα αυτές τις ημέρες, και
πιστεύω πως είναι αρκετά αντικειμενική.
Ζούμε τα τελευταία 5
χρόνια μια κατάσταση δραματική. Φόβος και εκνευρισμός υπάρχει σε όλους,
αβεβαιότητα, ανασφάλεια κλπ Έχω δει τα πάντα! Νέες κοπέλες να ζητιανεύουν στα φανάρια κρατώντας ένα
κομμάτι χαρτόνι, όπου είχαν γράψει με κεφαλαία γράμματα τη λέξη ΠΕΙΝΑΩ,
γηραιότερους ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια, οικογένειες να διαλύονται
επειδή δουλεύει μόνο ο ένας, κι αυτός με μισθό της πείνας, και καταστήματα που
διαθέτουν τουλάχιστον τα τρία τελευταία χρόνια καλάθια τροφίμων για τους
άπορους.
Ένα ΝΑΙ η ένα ΟΧΙ θα
κρίνει τελικά το μέλλον μας; Καθένας πρόκειται να ψηφίσει σύμφωνα με τα
προσωπικά του συμφέροντα. Οι καβατζωμένοι ΟΧΙ και οι φτωχότεροι ΝΑΙ, χωρίς
κανένας τους να έχει τη δυνατότητα να ψηφίσει με ώριμη σκέψη, χωρίς
συναισθηματική φόρτιση, και άρα να καταδικάζει ούτως ή άλλως, τους υπόλοιπους,
χωρίς πάντα να έχει συναίσθηση της πραγματικής κατάστασης που πρόκειται να
βιώσουμε. Ο λαός μας δυστυχώς δεν έχει την παιδεία που χρειάζεται σε τέτοιες
δύσκολες στιγμές! Και επίσης έχω την αίσθηση πως η κυβέρνηση, θέλει να αποφύγει
την ευθύνη δίνοντας την απόφαση στο λαό, όχι βέβαια για το καλό του, αλλά για
να βγάλουμε τα μάτια μας μόνοι μας, με την πρόφαση του επαναπροσδιορισμού της
ισχύος του Δημοκρατικού πολιτεύματος της χώρας!
Σε αυτό το σημείο, θα
ήθελα να περιγράψω και τη σημερινή μου εμπειρία από τη βόλτα που έκανα. Οι
παραλίες ήταν γεμάτες! Ο κόσμος μοιάζει πως επιθυμεί να ξεχαστεί, να ζήσει τη
ζωούλα του, γυμνός από ευθύνες και μελλοντικές σκέψεις. Και το αύριο; Δεν μας
ενδιαφέρει καθόλου το μέλλον αυτού του τόπου και των ανθρώπων του… εμείς να
περνάμε καλά και τίποτα άλλο δεν μας νοιάζει! Εγωκεντρικοί μικροαστοί, με μύτη
που φθάνει τον ουρανό, και άνθρωποι ψεύτικοι, που ακόμη και τα τελευταία
χρόνια, πουλάνε μούρη με τα ακριβά αντικείμενα που αγοράζουν, και πιστεύουν πως
στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο μας, είναι θέμα γοήτρου! Στην ουσία αυτοί οι αλαφροΐσκιωτοι
υπάνθρωποι, θύματα της υπερκατανάλωσης, είναι για λύπηση! Και καλούνται όλοι αυτοί,
την επόμενη Κυριακή να ψηφίσουν! Είδα σε κάποιο καλοκαιρινό μπάρ, μέρα μεσημέρι,
κάτι ανύπαρκτες ελαφρόμυαλες που έμοιαζαν με γυναίκες, να λικνίζονται πάνω στα
τραπέζια δίπλα στην παραλία, και μάγκες με τα ακριβά γυαλιά ηλίου, να τις θαυμάζουν,
όπως και οι γύρω λιγούρηδες! Η Μύκονος είναι τελικά παντού! Η ασημαντότητα και
ο θάνατος, η ποζεριά και η αυταρέσκεια, δείγματα ψυχολογικού ναρκισσισμού, χωρίς
ελπίδα για καμία θεραπεία! Αν μια δημοκρατία, σε οποιαδήποτε μορφή της, δίνει
το δικαίωμα σε τέτοιου επιπέδου ανθρώπους, να έχουν τη δυνατότητα να ψηφίζουν,
τότε είμαστε χαμένοι από χέρι! Για τη Γιουροβίζιον και πολύ τους είναι! Νισάφι
πια με την αξιοθρήνητη πλέμπα, που μοιάζει με μολυσμένη θάλασσα, που χτυπά με
δύναμη τα βράχια, επί χρόνια, και έχει πάντα τη δύναμη να παρασέρνει οτιδήποτε
βρεθεί μπροστά της, όπως και να διαβρώνει ακόμη και τα ακίνητα βράχια!
Ορίστε και το κείμενο που ανέφερα πριν, και πρέπει
επίσης να διαβάσετε!
Πηγή:
Δημοσιεύθηκε Σήμερα, 12:03
Tα διαβασα ολα. Ολα τα μηνυματα, ολες τις αποψεις, εδω, στα διεθνη ΜΜΕ, παντου.
Διαβασα τα PDF των προτασεων στο Αγγλικο κειμενο και ειδα τι ζητανε με σαφηνεια και αριθμους.
Το πρωτο πτυχειο μου καπου, καπως καποτε ηταν στα οικονομικα. ΒSc Econ γραφει το χαρτι. Θεωρητικα ειμαι σε θεση να καταλαβω που αποσκοπουν οι αγορες, τι προσπαθουν να κανουν οι εταιροι και οι ...εταιρες.
Και ομως, μεσα σε ολο αυτο το πραγμα νοιωθω εντελως μονος. Συμφωνω και με τους μεν και με τους δε, αλλα και παλι μονος ειμαι. Γιατι δεν μπορω να περιγραψω τη θλιψη που εχω για ολο αυτο που βλεπω τριγυρω μου.
Και ακομα περισσοτερο θλιψη για το οτι ελαχιστοι δειχνουν να αντιλαμβανονται τη ριζα του κακου.
Ουτε ναι, ουτε οχι στο περιβοητο δημοψηφισμα. Αλλα απ' την αλλη ΚΑΙ ναι ΚΑΙ οχι.
Και αν αυτο σας φαινεται παραδοξο εχετε δικαιο γιατι ετσι ειναι. Καταλαβαινω την οργη του κοσμου που ΔΕΝ εχει τιποτε αλλο πια να δωσει, ομως καταλαβαινω και την αγωνια του ανθρωπου που εχει με κοπο φτιαξει ενα μικρο μαγαζακι σε ενα στενο της πολης και στηριζεται στην οικονομια ξερει οτι χωρις το ευρω η κατασταση θα φυγει εκτος ελεγχου.
Ουτε ναι ουτε οχι λοιπον. ΘΕΛΩ να ψηφισω αλλα οχι αυτες τις επιλογες που μου σερβιρουν με το στανιο.
Γιατι με αναγκαζεις να απαντησω ετσι σε κατι που ΔΕΝ μπορει να απαντηθει με ενα ναι η οχι;
Με ποιο δικαιωμα χωριζεις μια ολοκληρη χωρα σε δυο στρατοπεδα;
Με ποιο δικαιωμα στηνεις απεναντι μου το φιλο/γειτονα/αδερφο μου που εχει αλλη αποψη σε εναν ατυπο (αλλα τοσο αληθινο) εμφυλιο πολεμο;
Πως να εξηγησω σε οσους φιλους ακουω να λενε οτι θα ψηφισουν οχι για να απαλλαγουν απο το ζυγο των αληταραδων καπιταλι(η)στων οτι κοιτανε το δεντρο και εχουν χασει το δασος;
Πως να εξηγησω σε οσους εχουν κανει μασουρι τα ευρω στο παπλωμα και θα ψηφισουν με αγωνια ναι οτι θα επρεπε να βλεπουν το φεγγαρι και κοιτανε το δακτυλο;
Δεν ξερω αν θα συμφωνησει κανεις μαζι μου αλλα κατ εμε το προβλημα δεν ειναι το ναι η το οχι. Ουτε καν τα μετρα η η περιβοητη σκλαβια και υποδουλωση του περηφανου Ελληνικου λαου για 100 χρονια κλπ κλπ.
Για εμενα το προβλημα ξεκινα αλλου. Ουτε στην Ευρωπαικη Επιτροπη και τον Νταισεμπλουμ, ουτε στη Γερμανι και τη Μερκελ, ουτε στην Βουλη και τον Τσιπρα, ουτε στο ΠασοκοΝΔ και τον Γιωργακη-Ανδρεα-Αντωνακη-Κωστακη/ελαφακι.
Το προβλημα βρισκεται πολυ πιο κοντα απ' οτι νομιζουμε, και ειναι στο σπιτι μας μπροστα σε ενα καθρεφτη.
Επι δεκαετιες ταιζαμε ενα τερας, αλλοι λιγο αλλοι πολυ ομως κανεις δεν ελεγε κατι. Ολοι κοιτουσαμε απ' την αλλη καθως ειτε νοιωθαμε οτι δεν μπορουμε να αλλαξουμε τιποτα, ειτε ειχαμε κανει και μεις κατι αντιστοιχο, ειτε ΘΕΛΑΜΕ να κανουμε κατι αντιστοιχο και θαυμαζαμε.
Θυμαστε τον κοιλαρα με τη βιλαρα μες το δασος/αιγυαλο και την μουφοξανθια διπλα στη πισινα να επαιρονται χαμογελοντας οτι ειχαν βγαλει αδεια για το καρα-αυθαιρετο και για το οτι στη τελευταια φορολογικη χρηση τους ειχε ερθει και επιστροφη λογω μαγκα λογιστη;
Εγω τον θυμαμαι. Και δεν ηταν ενας. Ηταν πολλοι. Παρα πολλοι. Και χορευαν πανω σε μπαρες στη Παρο/Μυκονο/Σαντορινη και περνουσαν ζωη χαρισαμενη και το Σταρ τους επαιρνε συνεντευξη για το ποσο καλα περνανε και εγω ενοιωθα μονος. Ενας. Που οποτε προσπαθουσα να μιλησω για ολο αυτο γινομουν γραφικος.
Τοσα χρονια δημιουργησαμε μια ανικητη παθογενεια ομως δεν βλεπω κανενα αρθρο να γραφεται γι' αυτο.
Γιατι οταν εχθες 11.30 το βραδυ οι ουρες στα ΑΤΜ ξεπερνουσαν τις ουρες των Αμερικανων σε νεα παρουσιαση iPhone για παθογενεια προκειται.
Γιατι ακομα και σημερα το πρωι στις 6.30 πηγαινοντας τη κοπελα μου στη δουλεια εβλεπα παππουδες να χαιδευουν/κλωτσανε/μιλανε στα ιδια ΑΤΜ μπας και βγαλουν κανενα ευρω για παθογενεια προκειται.
Και αν ο ταλαιπωρος συνταξιουχος ειχε καθε λογο να τρεξει στο ρημαδι το μηχανημα μπας και σωσει τα 300 ευρω της συνταξης μιας που το ΜΕΓΚΑ του ελεγε οτι ερχεται ο Αρμαγεδδων με δρασκελιες, τοτε η τρεντυ κυρια με τα προγουλια και το smart ...παρκαρισμενο "ενα λεπτο μονο" ΠΑΝΩ στη λεωφορο γιατι περιμενε; Η ο ταριφας με τη μαγκια να ...ξεχειλιζει απ' τη μπακα ("στο ειπα ρε δικε μου, αυτο το ΑΤΜ ειναι καλη καβατζα δεν το ξερουν οι αλλοι") η ο 50αρης 60αρης με το ενοχο βλεμμα που προσπαθει να τα σηκωσει ολα προτου τον παρουν πρεφα;
Και πανω σε ολο αυτο η απολυτη ΞΕΦΤΥΛΑ, ο υπερτατος ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ, η τελειωτικη ΥΒΡΙΣ: τα χοντρα κοπροσκυλα-βο(υ)λευτες να τρεχουν σωρηδον να βγαλουν τα λεφτουδακια τους απο τα ΑΤΜ της Βουλης πριν καν τελειωσει το διαγγελμα περι δημοψηφισματος.
Απροκαλυπτα.
Χωρις καμια αιδω.
Χωρις να νοιαζονται που τους φωτογραφιζουν τα ΔΙΕΘΝΗ μεσα και που οι φατσες τους εντος λεπτων ειχαν γινει λεζαντες παρακμης και περιγελου παγκοσμιως.
Παθογενεια. Το ΕΓΩ σε υπερπαραγωγη Χολιγουντιανων προδιαγραφων.
ΕΓΩ να ειμαι καλα.
"Ασε ρε μεγαλε, για τετοια ειμαστε τωρα; Δεν βλεπεις....;"
Και ομως αυτο ειναι το προβλημα. Οτι βλεπω. Βλεπω τοσα χρονια και νοιωθω μονος και κοπανος που αρνουμαι να ενταχθω στη σκ@τιλα, που ολη μου τη ζωη εμαθα να πηγαινω ΚΟΝΤΡΑ στο ρευμα, που ζητουσα παντα ανθρωπους με Αρχες, Αξιοπρεπεια, Ηθος, Ανθρωπια, Σεβασμο, και πανω απο ολα ΠΑΙΔΕΙΑ.
Το προβλημα δεν ειναι τα μετρα.
Το προβλημα δεν ειναι η Μερκελ και ο Σοιμπλε.
Το προβλημα δεν ειναι η Ευρωπαικη Ενωση η το ΔΝΤ.
Ολα τα παραπανω ειναι το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. Οχι η αιτια.
Η αιτια ειμαστε ΕΜΕΙΣ.
Οι ξεφτυλισμενοι πολιτικοι πριν γινουν πολιτικοι (και τους ψηφισουμε εμεις) ηταν πολιτες.
Ολοι αυτοι καποτε μεγαλωσαν σε ενα σπιτι, ειχαν γειτονες και φιλους και εβγαιναν βολτες.
Ολοι αυτοι εκει μεσα, τα 300 ξεφτυλισμενα καθαρματα, ειμαστε ολοι εμεις.
Η Βουλη ειναι ενα τεραστιο πτυελοδοχειο και το σαλιο περισευει ομως ειναι τοσο βολικο να φτυνουμε τον αλλον αντι για τον εαυτο μας... Φτου μου πρωτα εμενα που δεν εκανα περισσοτερα καποτε μπας και γλυτωνα και κανεναν αλλον. Φτου μου που δεν προσπαθησα να αλλαξω δυο πραγματα περισσοτερα.
Φτασαμε εδω που φτασαμε και ΚΑΘΕ αποφαση θα ειναι επωδυνη.
Ομως ουτε το ναι ουτε το οχι θα μας σωσει. Το μονο που θα μπορουσε να μας σωσει ειναι η αλλαγη ημων των ιδιων (με "ητα" που λεει και ο Παυλος).
Θελω να δω Σεβασμο. Στο περιβαλλον, στον συνανθρωπο, στην διαφορετικη αποψη.
Θελω να δω Παιδεια.
Να ΜΗΝ πετας το τσιγαρο/καφε/χαρτομαντηλο απο το παραθυρο.
Να ΜΗΝ αφηνεις φευγοντας απ' τη παραλια τα αποφαγια απο τα κεφτεδακια, το μισοφαγωμενο καρπουζι και τον μισο Παπαστρατο που φυτεψες στην αμμο γυρω απ' την ομπρελα σου (και να το θεωρεις και μαγκια κιολας -"ελα μωρεεεεε πως κανεις ετσι; θα τα μαζεψουνε").
Να ΜΗΝ χωνεσαι μπροστα στο φαναρι αδιαφορωντας για ολα τα κοροιδα που καθονται υπομονετικα στην σειρα.
Να ΜΗΝ σπρωχνεσαι στο κυλικειο/γκισε/ταμειο ξαναμανα αδιαφορωντας για ολα τα κοροιδα που καθονται υπομονετικα στην σειρα.
Να ΜΗΝ κανεις το κοκκινο σηματοδοτη σωβρακο γιατι βαριεσαι να σταματας "καθε τρεις και λιγο".
Να ΜΗΝ κανεις ζιγκζαγκ με το αμαξι η τη μηχανη στη μεση του δρομου με 30 γιατι δεν εχεις διαθεσιμο χερι να πιασεις το τιμονι αφου το ενα ειναι στο κινητο και το αλλο στο τσιγαρο/μπουτι/παραθυρο.
Να ΜΗΝ μιλας παντα για τα παντα, εχοντας μια εξηγηση για ολα -αυτοματος ειδημων που τη μια γινεται χρηματιστηριακος αναλυτης και την επομενη μηχανολογος αεροναυπηγικης που εξηγει γιατι επεσε το ταδε αεροπλανο...
Θελω να δω Ευγενεια.
Να κανεις οτι θες ΜΕΧΡΙ εκει που δεν ενοχλεις τον αλλον.
Να διδαξεις στα παιδια σου να χαιρονται τη φυση, να παιζουν χωρις να ενοχλουν τους αλλους που ετυχε να ειναι κοντα σου,
Να τα μαθεις να ΜΗΝ ειναι καφροι, να ειναι σκεπτομενες αυτονομες μοναδες με αποψη και οχι αυταρεσκα, αβουλα προβατα που κυκλοφορουν με μια οθονη κολλημενη στη μουρη.
Και οταν αδερφε μου εχεις καταφερει αυτα τα παραπανω -εστω και στο 1/10- θελω να σηκωσεις τα μανικια και να παραγΟΥΜΕ.
Να φτιαχνουμε λαστιχα για παπακια/μηχανακια/κουτακια.
Να φτιαχνουμε αμαξακια.
Να φτιαχνουμε ηλιακες κυψελες και να τις εξαγουμε.
Να φτιαχνουμε τουρμπινες εκμεταλλευομενοι τις ανανεωσιμες πηγες ενεργειας.
Να φτιαχνουμε εστω προφυλακτικα για τα μαμισια που θα τρωμε.
Ομως να ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ.
Γιατι με δαιμονιζει να πηγαινω στο ΙΚΕΑ και το ποτηρι να ειναι Made in Bulgaria. Το κουταλακι Made in China. Το πιατο Made in Turkey. Το επιπλο Made in Poland.
Η στην τουαλετα της ΧΨ καφετεριας και το πετσετοδοχειο να ειναι Made in Italy, το ρουμπινετο Made in France, το στεγνωτηριο Made in USA και το κρεμοσαπουνο Made in EU.
Συγνωμη κυριε μου Made in Greece υπαρχει κατι να παρω;;!;;!; Γιατι καποτε ως πιτσιρικας ειχα να παρω ενα Nissan made in Volos, ενα Pirelli, ενα Simca, ενα Renault, μια Πιτσος εστω ενω τωρα τιποτα;
Δεν θελω να ακουσω τη κασετα για τα σωματεια, για το συνδικαλισμο, για τη κακη μας τη μοιρα που ολοι μας ζηλευουνε και ολοι μας πολεμουν.
Θελω ΕΝΑΝ σοβαρο πολιτικο να αντιμετωπισει ως Μanager υψηλου επιπεδου τους ξενους δανειστες/εταιρους/whatever επι ισοις οροις.
Θελω να τεθουν επι ταπητος θεματα ταμπου (πχ Εκκλησια).
Θελω να αρθουν (κακως) κεκτημενα "δικαιωματα" που καποτε αποκτηθηκαν εκ της οπισθεν διοδου.
Θελω να σπασουν συντεχνιες/κολεγιες/κολλητιλικια οπου ο ενας προστατευει τον κ@λο του αλλου.
Θελω να επιστραφουν χρηματα και παρανομες περιουσιες, να τεθουμε ΟΛΟΙ προ των ευθυνων μας, να λογοδοτησουμε ολοι ενας προς εναν και οσοι παρανομησαν να λαβουν οτι τους αξιζει.
Θελω να κανουμε ολοι την αυτοκριτικη μας και να καταλαβουμε οτι δεν φταινε παντα οι αλλοι για οτι μας συμβαινει.
Θελω να σηκωσουμε ολοι τα μανικια και απο σερβιτοροι (παροχη υπηρεσιων) να γινουμε μαγαζατορες (δημιουργια αγαθων)
Και αφου γινονταν ολα αυτα τοτε το αν πουμε ναι η οχι καμια σημασια δεν θα ειχε...
Και οταν αυτες οι παραπανω εννοιες αντι να προκαλουν θυμηδια και δυσπιστια φτασουν να γινουν κτημα και αυτονοητα πραγματα σε ολους μας, ε ΤΟΤΕ θα εχουμε βγει απο την καθε κριση...
Διαβασα τα PDF των προτασεων στο Αγγλικο κειμενο και ειδα τι ζητανε με σαφηνεια και αριθμους.
Το πρωτο πτυχειο μου καπου, καπως καποτε ηταν στα οικονομικα. ΒSc Econ γραφει το χαρτι. Θεωρητικα ειμαι σε θεση να καταλαβω που αποσκοπουν οι αγορες, τι προσπαθουν να κανουν οι εταιροι και οι ...εταιρες.
Και ομως, μεσα σε ολο αυτο το πραγμα νοιωθω εντελως μονος. Συμφωνω και με τους μεν και με τους δε, αλλα και παλι μονος ειμαι. Γιατι δεν μπορω να περιγραψω τη θλιψη που εχω για ολο αυτο που βλεπω τριγυρω μου.
Και ακομα περισσοτερο θλιψη για το οτι ελαχιστοι δειχνουν να αντιλαμβανονται τη ριζα του κακου.
Ουτε ναι, ουτε οχι στο περιβοητο δημοψηφισμα. Αλλα απ' την αλλη ΚΑΙ ναι ΚΑΙ οχι.
Και αν αυτο σας φαινεται παραδοξο εχετε δικαιο γιατι ετσι ειναι. Καταλαβαινω την οργη του κοσμου που ΔΕΝ εχει τιποτε αλλο πια να δωσει, ομως καταλαβαινω και την αγωνια του ανθρωπου που εχει με κοπο φτιαξει ενα μικρο μαγαζακι σε ενα στενο της πολης και στηριζεται στην οικονομια ξερει οτι χωρις το ευρω η κατασταση θα φυγει εκτος ελεγχου.
Ουτε ναι ουτε οχι λοιπον. ΘΕΛΩ να ψηφισω αλλα οχι αυτες τις επιλογες που μου σερβιρουν με το στανιο.
Γιατι με αναγκαζεις να απαντησω ετσι σε κατι που ΔΕΝ μπορει να απαντηθει με ενα ναι η οχι;
Με ποιο δικαιωμα χωριζεις μια ολοκληρη χωρα σε δυο στρατοπεδα;
Με ποιο δικαιωμα στηνεις απεναντι μου το φιλο/γειτονα/αδερφο μου που εχει αλλη αποψη σε εναν ατυπο (αλλα τοσο αληθινο) εμφυλιο πολεμο;
Πως να εξηγησω σε οσους φιλους ακουω να λενε οτι θα ψηφισουν οχι για να απαλλαγουν απο το ζυγο των αληταραδων καπιταλι(η)στων οτι κοιτανε το δεντρο και εχουν χασει το δασος;
Πως να εξηγησω σε οσους εχουν κανει μασουρι τα ευρω στο παπλωμα και θα ψηφισουν με αγωνια ναι οτι θα επρεπε να βλεπουν το φεγγαρι και κοιτανε το δακτυλο;
Δεν ξερω αν θα συμφωνησει κανεις μαζι μου αλλα κατ εμε το προβλημα δεν ειναι το ναι η το οχι. Ουτε καν τα μετρα η η περιβοητη σκλαβια και υποδουλωση του περηφανου Ελληνικου λαου για 100 χρονια κλπ κλπ.
Για εμενα το προβλημα ξεκινα αλλου. Ουτε στην Ευρωπαικη Επιτροπη και τον Νταισεμπλουμ, ουτε στη Γερμανι και τη Μερκελ, ουτε στην Βουλη και τον Τσιπρα, ουτε στο ΠασοκοΝΔ και τον Γιωργακη-Ανδρεα-Αντωνακη-Κωστακη/ελαφακι.
Το προβλημα βρισκεται πολυ πιο κοντα απ' οτι νομιζουμε, και ειναι στο σπιτι μας μπροστα σε ενα καθρεφτη.
Επι δεκαετιες ταιζαμε ενα τερας, αλλοι λιγο αλλοι πολυ ομως κανεις δεν ελεγε κατι. Ολοι κοιτουσαμε απ' την αλλη καθως ειτε νοιωθαμε οτι δεν μπορουμε να αλλαξουμε τιποτα, ειτε ειχαμε κανει και μεις κατι αντιστοιχο, ειτε ΘΕΛΑΜΕ να κανουμε κατι αντιστοιχο και θαυμαζαμε.
Θυμαστε τον κοιλαρα με τη βιλαρα μες το δασος/αιγυαλο και την μουφοξανθια διπλα στη πισινα να επαιρονται χαμογελοντας οτι ειχαν βγαλει αδεια για το καρα-αυθαιρετο και για το οτι στη τελευταια φορολογικη χρηση τους ειχε ερθει και επιστροφη λογω μαγκα λογιστη;
Εγω τον θυμαμαι. Και δεν ηταν ενας. Ηταν πολλοι. Παρα πολλοι. Και χορευαν πανω σε μπαρες στη Παρο/Μυκονο/Σαντορινη και περνουσαν ζωη χαρισαμενη και το Σταρ τους επαιρνε συνεντευξη για το ποσο καλα περνανε και εγω ενοιωθα μονος. Ενας. Που οποτε προσπαθουσα να μιλησω για ολο αυτο γινομουν γραφικος.
Τοσα χρονια δημιουργησαμε μια ανικητη παθογενεια ομως δεν βλεπω κανενα αρθρο να γραφεται γι' αυτο.
Γιατι οταν εχθες 11.30 το βραδυ οι ουρες στα ΑΤΜ ξεπερνουσαν τις ουρες των Αμερικανων σε νεα παρουσιαση iPhone για παθογενεια προκειται.
Γιατι ακομα και σημερα το πρωι στις 6.30 πηγαινοντας τη κοπελα μου στη δουλεια εβλεπα παππουδες να χαιδευουν/κλωτσανε/μιλανε στα ιδια ΑΤΜ μπας και βγαλουν κανενα ευρω για παθογενεια προκειται.
Και αν ο ταλαιπωρος συνταξιουχος ειχε καθε λογο να τρεξει στο ρημαδι το μηχανημα μπας και σωσει τα 300 ευρω της συνταξης μιας που το ΜΕΓΚΑ του ελεγε οτι ερχεται ο Αρμαγεδδων με δρασκελιες, τοτε η τρεντυ κυρια με τα προγουλια και το smart ...παρκαρισμενο "ενα λεπτο μονο" ΠΑΝΩ στη λεωφορο γιατι περιμενε; Η ο ταριφας με τη μαγκια να ...ξεχειλιζει απ' τη μπακα ("στο ειπα ρε δικε μου, αυτο το ΑΤΜ ειναι καλη καβατζα δεν το ξερουν οι αλλοι") η ο 50αρης 60αρης με το ενοχο βλεμμα που προσπαθει να τα σηκωσει ολα προτου τον παρουν πρεφα;
Και πανω σε ολο αυτο η απολυτη ΞΕΦΤΥΛΑ, ο υπερτατος ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ, η τελειωτικη ΥΒΡΙΣ: τα χοντρα κοπροσκυλα-βο(υ)λευτες να τρεχουν σωρηδον να βγαλουν τα λεφτουδακια τους απο τα ΑΤΜ της Βουλης πριν καν τελειωσει το διαγγελμα περι δημοψηφισματος.
Απροκαλυπτα.
Χωρις καμια αιδω.
Χωρις να νοιαζονται που τους φωτογραφιζουν τα ΔΙΕΘΝΗ μεσα και που οι φατσες τους εντος λεπτων ειχαν γινει λεζαντες παρακμης και περιγελου παγκοσμιως.
Παθογενεια. Το ΕΓΩ σε υπερπαραγωγη Χολιγουντιανων προδιαγραφων.
ΕΓΩ να ειμαι καλα.
"Ασε ρε μεγαλε, για τετοια ειμαστε τωρα; Δεν βλεπεις....;"
Και ομως αυτο ειναι το προβλημα. Οτι βλεπω. Βλεπω τοσα χρονια και νοιωθω μονος και κοπανος που αρνουμαι να ενταχθω στη σκ@τιλα, που ολη μου τη ζωη εμαθα να πηγαινω ΚΟΝΤΡΑ στο ρευμα, που ζητουσα παντα ανθρωπους με Αρχες, Αξιοπρεπεια, Ηθος, Ανθρωπια, Σεβασμο, και πανω απο ολα ΠΑΙΔΕΙΑ.
Το προβλημα δεν ειναι τα μετρα.
Το προβλημα δεν ειναι η Μερκελ και ο Σοιμπλε.
Το προβλημα δεν ειναι η Ευρωπαικη Ενωση η το ΔΝΤ.
Ολα τα παραπανω ειναι το ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. Οχι η αιτια.
Η αιτια ειμαστε ΕΜΕΙΣ.
Οι ξεφτυλισμενοι πολιτικοι πριν γινουν πολιτικοι (και τους ψηφισουμε εμεις) ηταν πολιτες.
Ολοι αυτοι καποτε μεγαλωσαν σε ενα σπιτι, ειχαν γειτονες και φιλους και εβγαιναν βολτες.
Ολοι αυτοι εκει μεσα, τα 300 ξεφτυλισμενα καθαρματα, ειμαστε ολοι εμεις.
Η Βουλη ειναι ενα τεραστιο πτυελοδοχειο και το σαλιο περισευει ομως ειναι τοσο βολικο να φτυνουμε τον αλλον αντι για τον εαυτο μας... Φτου μου πρωτα εμενα που δεν εκανα περισσοτερα καποτε μπας και γλυτωνα και κανεναν αλλον. Φτου μου που δεν προσπαθησα να αλλαξω δυο πραγματα περισσοτερα.
Φτασαμε εδω που φτασαμε και ΚΑΘΕ αποφαση θα ειναι επωδυνη.
Ομως ουτε το ναι ουτε το οχι θα μας σωσει. Το μονο που θα μπορουσε να μας σωσει ειναι η αλλαγη ημων των ιδιων (με "ητα" που λεει και ο Παυλος).
Θελω να δω Σεβασμο. Στο περιβαλλον, στον συνανθρωπο, στην διαφορετικη αποψη.
Θελω να δω Παιδεια.
Να ΜΗΝ πετας το τσιγαρο/καφε/χαρτομαντηλο απο το παραθυρο.
Να ΜΗΝ αφηνεις φευγοντας απ' τη παραλια τα αποφαγια απο τα κεφτεδακια, το μισοφαγωμενο καρπουζι και τον μισο Παπαστρατο που φυτεψες στην αμμο γυρω απ' την ομπρελα σου (και να το θεωρεις και μαγκια κιολας -"ελα μωρεεεεε πως κανεις ετσι; θα τα μαζεψουνε").
Να ΜΗΝ χωνεσαι μπροστα στο φαναρι αδιαφορωντας για ολα τα κοροιδα που καθονται υπομονετικα στην σειρα.
Να ΜΗΝ σπρωχνεσαι στο κυλικειο/γκισε/ταμειο ξαναμανα αδιαφορωντας για ολα τα κοροιδα που καθονται υπομονετικα στην σειρα.
Να ΜΗΝ κανεις το κοκκινο σηματοδοτη σωβρακο γιατι βαριεσαι να σταματας "καθε τρεις και λιγο".
Να ΜΗΝ κανεις ζιγκζαγκ με το αμαξι η τη μηχανη στη μεση του δρομου με 30 γιατι δεν εχεις διαθεσιμο χερι να πιασεις το τιμονι αφου το ενα ειναι στο κινητο και το αλλο στο τσιγαρο/μπουτι/παραθυρο.
Να ΜΗΝ μιλας παντα για τα παντα, εχοντας μια εξηγηση για ολα -αυτοματος ειδημων που τη μια γινεται χρηματιστηριακος αναλυτης και την επομενη μηχανολογος αεροναυπηγικης που εξηγει γιατι επεσε το ταδε αεροπλανο...
Θελω να δω Ευγενεια.
Να κανεις οτι θες ΜΕΧΡΙ εκει που δεν ενοχλεις τον αλλον.
Να διδαξεις στα παιδια σου να χαιρονται τη φυση, να παιζουν χωρις να ενοχλουν τους αλλους που ετυχε να ειναι κοντα σου,
Να τα μαθεις να ΜΗΝ ειναι καφροι, να ειναι σκεπτομενες αυτονομες μοναδες με αποψη και οχι αυταρεσκα, αβουλα προβατα που κυκλοφορουν με μια οθονη κολλημενη στη μουρη.
Και οταν αδερφε μου εχεις καταφερει αυτα τα παραπανω -εστω και στο 1/10- θελω να σηκωσεις τα μανικια και να παραγΟΥΜΕ.
Να φτιαχνουμε λαστιχα για παπακια/μηχανακια/κουτακια.
Να φτιαχνουμε αμαξακια.
Να φτιαχνουμε ηλιακες κυψελες και να τις εξαγουμε.
Να φτιαχνουμε τουρμπινες εκμεταλλευομενοι τις ανανεωσιμες πηγες ενεργειας.
Να φτιαχνουμε εστω προφυλακτικα για τα μαμισια που θα τρωμε.
Ομως να ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ.
Γιατι με δαιμονιζει να πηγαινω στο ΙΚΕΑ και το ποτηρι να ειναι Made in Bulgaria. Το κουταλακι Made in China. Το πιατο Made in Turkey. Το επιπλο Made in Poland.
Η στην τουαλετα της ΧΨ καφετεριας και το πετσετοδοχειο να ειναι Made in Italy, το ρουμπινετο Made in France, το στεγνωτηριο Made in USA και το κρεμοσαπουνο Made in EU.
Συγνωμη κυριε μου Made in Greece υπαρχει κατι να παρω;;!;;!; Γιατι καποτε ως πιτσιρικας ειχα να παρω ενα Nissan made in Volos, ενα Pirelli, ενα Simca, ενα Renault, μια Πιτσος εστω ενω τωρα τιποτα;
Δεν θελω να ακουσω τη κασετα για τα σωματεια, για το συνδικαλισμο, για τη κακη μας τη μοιρα που ολοι μας ζηλευουνε και ολοι μας πολεμουν.
Θελω ΕΝΑΝ σοβαρο πολιτικο να αντιμετωπισει ως Μanager υψηλου επιπεδου τους ξενους δανειστες/εταιρους/whatever επι ισοις οροις.
Θελω να τεθουν επι ταπητος θεματα ταμπου (πχ Εκκλησια).
Θελω να αρθουν (κακως) κεκτημενα "δικαιωματα" που καποτε αποκτηθηκαν εκ της οπισθεν διοδου.
Θελω να σπασουν συντεχνιες/κολεγιες/κολλητιλικια οπου ο ενας προστατευει τον κ@λο του αλλου.
Θελω να επιστραφουν χρηματα και παρανομες περιουσιες, να τεθουμε ΟΛΟΙ προ των ευθυνων μας, να λογοδοτησουμε ολοι ενας προς εναν και οσοι παρανομησαν να λαβουν οτι τους αξιζει.
Θελω να κανουμε ολοι την αυτοκριτικη μας και να καταλαβουμε οτι δεν φταινε παντα οι αλλοι για οτι μας συμβαινει.
Θελω να σηκωσουμε ολοι τα μανικια και απο σερβιτοροι (παροχη υπηρεσιων) να γινουμε μαγαζατορες (δημιουργια αγαθων)
Και αφου γινονταν ολα αυτα τοτε το αν πουμε ναι η οχι καμια σημασια δεν θα ειχε...
Και οταν αυτες οι παραπανω εννοιες αντι να προκαλουν θυμηδια και δυσπιστια φτασουν να γινουν κτημα και αυτονοητα πραγματα σε ολους μας, ε ΤΟΤΕ θα εχουμε βγει απο την καθε κριση...
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου