Αντιμετωπίζοντας ακόμη έναν ¨Ζαρατούστρα¨!

Λίγο καιρό έπειτα από την καταγγελία μου, ενός στελέχους με απρεπή συμπεριφορά, το οποίο όμως δεν περιλαμβάνεται στην εταιρία όπου δουλεύω, έφθασε κιόλας η στιγμή να περιγράψω ένα ακόμη περιστατικό που συνέβη μόλις εχθές στη δουλειά. Πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο που περιγράφω στο παλαιότερο κείμενο με τίτλο <<Κύριε διευθυντά… τα γαλόνια που τα βρήκατε>> το οποίο αυτή τη φορά τα έβαλε με εμένα τον ίδιο! Δεν θα περιαυτολογήσω όμως. Τους χαρακτηρισμούς εκείνου του κειμένου βρίσκω πως είναι περιττό να αραδιάσω ξανά, διότι θα ξοδέψω τις γραμμές αυτές, με λέξεις οι οποίες θα μπορούσαν να πουν κάτι διαφορετικό. Απλώς θα ήθελα να διευκρινίσω, πως με αφορμή ενός λάθους μου λόγω φόρτου εργασίας, η ειρωνεία αυτού του υποκειμένου, γίνηκε η αιτία να κατανοήσω, πως τελικά στη ζωή αυτή, πρέπει συνεχώς να αντιμετωπίζω κάποιον στο ανάστημα του Ζαρατούστρα, που δια στόματος Νίτσε μίλησε για τον υπεράνθρωπο ή Übermensch όπως είναι στη Γερμανική γλώσσα. Βεβαίως! Πώς αλλιώς! Όλοι οι ψωνισμένοι παρακατιανοί, δεν κάνουν ποτέ τους λάθη! Και μάλιστα όντας αλάνθαστοι, έχουν το δικαίωμα να ειρωνεύονται κιόλας, επειδή οι ίδιοι έχουν νοημοσύνη ζηλευτή, ανώτερη παιδεία, υψηλή μόρφωση, ηθική υπόσταση, ποιόν, προσωπικότητα, χαρακτήρα, διοικητικές ικανότητες κλπ! Αστειεύομαι φυσικά! Ποιός άνθρωπος με αυτά τα πολιτισμένα προσόντα, θα είχε το θράσος να προσβάλει συνεχώς και να περιφρονεί εργαζόμενους οι οποίοι είχαν την ατυχία να μην έχουν βύσμα; Γνωρίζω πολύ καλά πως αυτά τα προσόντα δεν αρκούν, για να κάνουν φανερό το επίπεδο κάποιου, αλλά πως μπορούν να περιορίσουν το κακό της συνύπαρξης μας με υπανθρώπους που αν υπήρχε ο Ζαρατούστρα του Νίτσε, θα άστραφτε και θα βρόνταγε, ξεστομίζοντας λέξεις όπως πίθηκος, πλέμπα, βόλεμα, και φράσεις όπως <<τι είναι ο πίθηκος μπροστά στον άνθρωπο>>, <<ο Θεός είναι νεκρός>> κλπ

(Συνεχίζεται)