‘’Κύριε Διευθυντά’’! Τα γαλόνια που τα βρήκατε;

Πρέπει να έχετε μόνο εχθρούς που αξίζει να μισείτε, όχι όμως εχθρούς για να τους περιφρονείτε.
Friedrich Nietzsche

Ιδού η τραγική κατάληξη του ιδιωτικού τομέα! Ξεκινάμε από τη σταδιακή μείωση των μισθών, και καταλήγουμε στην μη παροχή των εορταστικών δώρων (η χαρά των ‘’αφεντικών’’) ώσπου αρκετοί από αυτούς προχωρούν ακόμη και στην νομιμοποιημένη πλέον αλλαγή της σύμβασης! Και όλα αυτά σύμφωνα με τις νέες κρατικές αποφάσεις, οι οποίες νομιμοποιούν την εξαθλίωση, για χάριν μιας ολοένα και πιο σύντομης, ολοένα και πιο εξευτελιστικής ζωής.

            Όλα αυτά όμως τα έχω πει και άλλοτε. Για να μην κουράσω θα περιοριστώ στη συνέχεια, να περιγράψω μια κατάσταση, η οποία φανερώνει τον εργατικό μεσαίωνα της εποχής μας.

            Για αρχή θα σας περιγράψω το πρόσωπο στο οποίο αναφέρομαι. Πενηντάρης με γκρίζα μαλλιά, με ταλέντο στην υποκριτική, και ο τρόπος ομιλίας του δεν ξεπερνάει το επίπεδο της ταβέρνας! Χωρίς με αυτό βέβαια να θέλω να θίξω τις ταβέρνες, όπου εξυπηρετούν την λαϊκή κοινωνικότητα, και δημιουργούν μια ευχάριστη διάθεση! Επίσης ο αργός βηματισμός του φανερώνει βαρυθυμία, και το μόνιμα τοποθετημένο στην μια τσέπη του παντελονιού χέρι του, διευθυντική επάρκεια! Ένας άνθρωπος ανίκανος για τις ευθύνες που έχει αναλάβει, χωρίς πτυχίο διοίκησης επιχειρήσεων, όπου του έχουν δώσει το δικαίωμα να ράβει και να ξηλώνει, οποιονδήποτε του σταθεί εμπόδιο στο ‘’όραμά’’ του! Αν του αντιμιλήσεις, αμέσως σε ‘’παίζει’’ στα δάχτυλα του μέσω της θέσης του, που του παρέχει η θρασύτητά του! Βλέπω αυτόν τον άνθρωπο μπροστά μου και απορώ, το πώς με αυτά τα λεκιασμένα δάχτυλα, μπορεί την ίδια ημέρα που προσβάλει την εργατικότητα και το φιλότιμο κάποιου συνετού εργαζόμενου, με το που επιστρέψει ξεκούραστος στο σπίτι του, να αγκαλιάζει τη γυναίκα του και τα παιδιά του, και απορώ για την ποιότητα της παιδείας που θα δώσει σε εκείνα, καθώς και για την ποιότητα του έρωτα που θα κάνει στη γυναίκα του! Αν και με αυτό το επίπεδο, μάλλον βιάζει τη γυναικούλα που πίστεψε στα λεφτά του, και χαλιναγωγεί τα παιδιά του.

Δυστυχώς έχω κάνει μια θλιβερή διαπίστωση. Πως αρκετές από τις γυναίκες, οι οποίες έχουν δεσμευτεί με ανθρώπους που έχουν μια ηγετική θέση στην εργατική ιεραρχία, είναι ανίκανες να διατυπώσουν σωστά μια φράση! Ενώ σε αρκετές από τις συνήθειες τους συμπεριλαμβάνεται η αθυροστομία και τα σεξουαλικά υπονοούμενα, με χιουμοριστική διάθεση, φανερώνοντας την ανικανότητά τους να ασχοληθούν με οτιδήποτε σέβεται το ανθρώπινο είδος. Τουτέστιν, οι γυναικούλες ταιριάζουν μονάχα με τα ανθρωπάκια!

Οι άνθρωποι όπως αυτός, θεωρούν τόσο δεδομένη και φυσιολογική την συμπεριφορά τους, ώστε αν κάποιος του κάνει παρατήρηση για την ανηθικότητά τους, αμέσως θα βρουν το θράσος να τον προσβάλουν κι από πάνω! Η κοινωνία πρέπει να βρει τρόπο, να απαλλαγεί δια παντός από αυτά τα ανθρώπινα σκουπίδια, που το μόνο που καταφέρνουν στον κόσμο είναι να του πιάνουν χώρο, και να μετατρέπουν το οξυγόνο σε διοξείδιο του άνθρακα!

            Αυτός ο άνθρωπος, είχε το θράσος να προσβάλει την εργατικότητα ενός φιλότιμου συνάδελφου. Ο συνάδελφος είχε την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπεια να του δώσει την κατάλληλη απάντηση, η οποία μπροστά στα ανίκανα από την εθελοτυφλία μάτια του, έμοιαζε πως του αντιμίλησε. Η συνέχεια ήταν να διώξει από το πόστο τον συνάδελφο, και να τον μεταφέρει αλλού. Ο συνάδελφος βέβαια όντως εργατικός, δεν ενοχλήθηκε καθόλου, κάτι που φανερά ενόχλησε τον διευθυντή, ο οποίος προφανώς πίστεψε για μια στιγμή πως έχει να κάνει με κάποιο από τα ταπεινά και δουλικά τσιράκια του! Για ακόμη μια φορά ένας απλός εργάτης, με χαρτιά που κέρδισε με τις προσωπικές του θυσίες, γίνεται στην πραγματική ζωή, ο δούλος ενός αμόρφωτου, άξεστου, αναξιοπρεπή, ανειλικρινή, υποκριτή, ανήθικου, ανεπρόκοπου και ακάματου υπάνθρωπου, ο οποίος εξαιτίας των ‘’καλών’’ γνωριμιών του, έχει φροντίσει να ριζώσει στην θεσούλα του, χωρίς να έχει στην πραγματικότητα, καμία ικανότητα διαχείρισης του καταστήματος!

            Ποιος όμως του έδωσε τα ‘’γαλόνια’’ που φορά, και με αυτά έχει το δικαίωμα να προσβέλνει κλπ; Ο απλός λαϊκός ανθρωπάκος! Που η μόνη του λαχτάρα για τη ζωή, είναι η εξευτελιστική επιβίωση! Όταν σε κάποιον δεν μάθεις ποτέ πώς να σηκώνει το κεφάλι, μαθαίνει να δέχεται για πραγματικότητα ότι του πασάρουν! Η αλήθεια είναι πως ο άνθρωπος δεν είναι κατασκευασμένος για να δέχεται τη ζωή όπως είναι, αλλά προγραμματίζεται αργά και σταθερά μέσα από μια δουλική παιδεία, να δέχεται ότι δεν μπορεί να καταλάβει, χωρίς εξηγήσεις βέβαια, και να στερείται ότι δεν μπορεί να αποκτήσει!

            Ο εργατικός μεσαίωνας είναι ξανά ένα γεγονός, δυσάρεστης πραγματικότητας, και δεν μπορεί να ανατραπεί ξανά χωρίς ανθρώπους με όραμα, αυτοθυσία και υπερηφάνεια!