Βλέπω έπειτα από την άνοδο της χρυσής αυγής,
συνθήματα των ‘’αναρχικών’’ στους τοίχους της μεγαλούπολης, ή και σε λιγότερο
πολυσύχναστα σημεία γύρω από αυτή, το σύνθημα <<Σπάστε τα χρυσά
αυγά>> με υπογραφή το Α έξω από τον κύκλο (έχει σημασία αυτό!) που δηλώνει
μια συγκεκριμένη πολιτική ταυτότητα, η οποία διαμαρτύρεται με αυτόν τον τρόπο, κατά
των αναμφίβολα νεοφασιστών, οπαδών του συντηρητισμού και συνεπώς κάθε είδους
ρατσισμού.
Οι
επαγγελματίες επαναστάτες των αριστερών κομμάτων, μικρών και μεγάλων, έκαναν
στη χώρα και τους ανθρώπους της, το μεγαλύτερο κακό! Δεν θα μπω όμως σε λεπτομέρειες,
αφού πάνω κάτω γνωρίζουμε τα χάλια τους. Οι αναρχικοί από την άλλη, αν και
δικαιολογημένοι για τις κατά καιρούς αντιδράσεις τους, απέναντι σε κάθε
καταπιεστική εξουσία, δυστυχώς βλέπουν το δέντρο και όχι το δάσος! Αυτό
σημαίνει πως είναι κοντόφθαλμοι, και πως το μίσος τους τυφλώνει. Έτσι το
πρόβλημα παραμένει και ενισχύεται, ενώ αντί να έχουμε μια ουσιαστική αντίδραση,
κατά του διεφθαρμένου συστήματος, αντιθέτως βοηθούν στο να παραμένει
εδραιωμένο, στις σκέψεις και τις πράξεις μας. Διότι κάθε σύστημα για να
συντηρηθεί, γνωρίζει καλά το πως πρέπει να επιτρέπει κατά κάποιον τρόπο, να
δημιουργούνται αντιδραστικές ομάδες κατά αυτού. Το αποτέλεσμα είναι ένας
αμοιβαίος κύκλος ταραχών, οι οποίες συντελούν στη διχόνοια του απλού κόσμου.
Ένα μπερδεμένο και διασκορπισμένο πλήθος, είναι πάντοτε αδύναμο και ανίκανο, να
φέρει σε πέρας το οποιαδήποτε φιλόδοξο σχέδιο, κατάρρευσης του.
Εχθές
μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας, μου είπε με υπερηφάνεια πως ο γιός της είναι
βουλευτής της Χρυσής Αυγής! Επίσης πολύ αργότερα, περνώντας κοντά από τα
γραφεία του φασιστικού κόμματος της περιοχής μου, είδα τα μέλη του που
εισέρχονταν, να χαιρετούν φασιστικά προς τους νταήδες πορτιέρηδες, που φυλούσαν
το χώρο! Ήταν μια εικόνα λυπηρή για την κατάσταση της χώρας που γεννήθηκα, στην
οποία πολλοί άνθρωποι υπέφεραν από τον φασισμό, όχι μόνο κατά τη διάρκεια του
δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, αλλά πιο πρόσφατα και από τη χούντα των
συνταγματαρχών. Τώρα θα μου πείτε, με μεγαλόστομη ανευθυνότητα, πως υπέφεραν σε
αυτές τις περιόδους, μόνο όσοι αντιστέκονταν, επειδή είχαν διαφορετικές πολιτικές
ιδεολογίες. Κι όμως! Η χειραγωγημένη σιωπή, για χάριν μιας άθλιας επιβίωσης,
είναι το χειρότερο βασανιστήριο του κάθε ανθρώπου, σε αυτές τις περιόδους! Το
να κοιτάς την γύρω σου κατάντια και να μην μιλάς, είναι ένας καθημερινός
θάνατος!
Ας
επιστρέψουμε λοιπόν στην εποχή μας, που είναι της μόδας τα παραμύθια με τα
χρυσά αυγά, τα οποία δεν τα γεννούν χήνες όπως στη γνωστή παιδική ιστορία, αλλά
κότες, τις οποίες οι κτηνοτρόφοι τις παχαίνουν ώσπου να μεγαλώσουν, με τελικό
σκοπό να σφαχτούν!
Πολύς
ντόρος γίνεται εδώ κι ένα χρόνο, για το αν έχει εκκολαφτεί ή όχι <<το αυγό
του φιδιού>>. Εγώ όμως προτιμώ να αναλύσω, με καυστική σάτιρα, το αν τελικά
η κότα έκανε το αυγό, ή το αυγό την κότα! Πολύ μπερδεμένη ιστορία, δεν
συμφωνείτε; Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι η
κότα γεννιέται από ένα αυγό! Τα αυγά αυτά τα γεννούν επίσης κότες, και πολλά
από αυτά καταλήγουν ομελέτες ή αυγά μάτια στο πιάτο μας, όπως επίσης και η ίδια
η κότα. Οι κότες επίσης γεννούν τους κόκορες, οι οποίοι καταλήγουν στο πιάτο
μας νοθευμένοι με κρασί κατά προτίμηση. Βεβαίως μας ενδιαφέρουν περισσότερο
ακόμη και από τους κόκορες, οι πραγματικοί υπαίτιοι για την πληθυσμιακή έκρηξη
κοτών και αυγών! Ποιοί; Μα οι κτηνοτρόφοι που εμπορεύονται αυτά τα ζώα και τα
παράγωγά τους! Ας υποθέσουμε λοιπόν, πως οι κότες είναι οι κάθε λογής πολίτες,
οι κόκορες οι διεφθαρμένοι πολιτικοί εκπρόσωποι του κράτους, τα χρυσά αυγά, οι ανεγκέφαλοι και ακραίοι φασίστες, και οι κτηνοτρόφοι
οι τράπεζες.
Οι κτηνοτρόφοι όπως
είναι λογικό, νοιάζονται μόνο για το ολοένα και μεγαλύτερο κέρδος τους. Ταΐζουν
τις κότες με φθηνές απομιμήσεις τροφίμων, και τελικά τις σφάζουν, όταν το ζώο
αποδειχθεί άχρηστο πλέον για παραγωγή, ούτος ώστε να κερδίσουν ακόμη
περισσότερα χρήματα. Μη
φαντάζεστε όμως πως οι κότες, κάνουν πράγματι χρυσά αυγά! Οι κτηνοτρόφοι απλώς
αγοράζουν βαφές αυγών, οι οποίες είναι μόδα στον σύγχρονο κόσμο εξαιτίας του
χριστιανικής – εμπορικής περιόδου του Πάσχα, οι οποίοι παραπλανούν τους υποψήφιους
αγοραστές, ώστε να νομίζουν πως τα αυγά που τους πωλούν είναι όντως πολύτιμα! Πρόκειται
για κλασικούς απατεώνες δηλαδή και τίποτε άλλο! Η επιτυχία του εγχειρήματος, οφείλεται
βέβαια και στην αδιαφορία των κοκόρων για τις κότες, οι οποίες μπορεί να
αργούν, αλλά αντιδρούν κάποτε προς αυτούς. Η επιτυχία του εμπορίου των
κτηνοτρόφων, οφείλεται αποκλειστικά στην ψεύτικη λάμψη των αυγών. Όπως τα περιτυλίγματα
των δώρων, που σκόπιμα παραπλανούν τον παραλήπτη, για κοινωνικούς λόγους. Αλλά
αυτό είναι μια άλλη ιστορία! Οι κόκορες έτσι νομίζουν, πως είναι πολύτιμοι,
επειδή θεωρούν τους εαυτούς τους υπαίτιους για τη δημιουργία τους! Δεν αργούν
να το πάρουν επάνω τους, και επιδιώκουν να πάρουν ένα μεγάλο μερίδιο, από την
παραγωγή των κοτών! Με την πονηρία που τους χαρακτηρίζει, έχουν από πριν
φροντίσει, οι κότες να μην έχουν κανένα δικαίωμα διεκδίκησης κέρδους, από την πολύτιμη
παραγωγή τους. Οι κότες απλώς κάθονται και θαυμάζουν τη λάμψη του χρυσού, και καμαρώνουν
για το έργο τους, επειδή τους έμαθαν πως οι κόποι τους αξίζουν μονάχα
υπερηφάνεια!
Τα χρυσά αυγά, που στην ουσία είναι
γεννήματα των νοθευμένων τροφών, και των χημικών βαφών, δημιουργήματα των κτηνοτρόφων,
κάποια στιγμή εκκολάπτονται τα κοτοπουλάκια που έχουν μέσα τους. Τα
κοτοπουλάκια αυτά, ζαλισμένα από την ψεύτικη βαφή, αντικρίζουν για πρώτη φορά
τους κτηνοτρόφους, τους οποίους νομίζουν για πατέρες τους. Με την πάροδο του
χρόνου, τους σφηνώνεται η ιδέα πως θα μετατραπούν κάποτε σε κτηνοτρόφους! Στην
πραγματικότητα δεν γίνονται παρά κόκορες, που εκμεταλλεύονται τις συγκυρίες, ή
κότες χωρίς δικαιώματα. Έτσι ο εγωισμός μέσα τους μεγαλώνει σε επικίνδυνα
επίπεδα, και το βάζουν σκοπό να πάρουν τη θέση των κτηνοτρόφων! Οι κτηνοτρόφοι
όμως με την πονηριά τους, τους πείθουν πως ακόμη και ο ρόλος του κόκορα είναι
σπουδαίος. Οι κοκορομαχίες τότε καλά κρατούν, και οι κτηνοτρόφοι βάζουν
στοιχήματα ώστε να κερδίσουν περισσότερα ακόμη χρήματα. Το αποτέλεσμα είναι
λοιπόν, οι ανήμπορες κότες, να παρασύρονται από τις κοκορομαχίες, και να
εντυπωσιάζονται από τις αιματηρές τους μάχες. Ξεσηκώνονται κάποια στιγμή, με
κύριο αίτημα το δικαίωμα ψήφου, αφού δεν έχουν βλέψεις για την ανατροπή των
κτηνοτρόφων. Το καταφέρνουν τελικά, και επιλέγουν με δημοκρατικό τρόπο τον πιο
δυνατό κόκορα, κατά τη γνώμη τους. Οι κόκορες ξεχνούν με την πάροδο του χρόνου,
την παρουσία των κτηνοτρόφων, και αφοσιώνονται στην επίβλεψη των χρυσών αυγών,
για να σιγουρευτούν πως θα εκκολαφθούν τη στιγμή που πρέπει. Τα χρυσά αυγά
εκκολάπτονται και τα κοτόπουλα γίνονται κότες που θεωρούν απειλή τους κόκορες. Για
να τους εκδικηθούν, σπάνε τα χρυσά τους αυγά, επειδή τα θεωρούν κληροδότημα από
τους κόκορες. Ορισμένα από αυτά όμως, ήταν σχεδόν έτοιμα να εκκολαφθούν, με
αποτέλεσμα να υπάρξουν τερατογενέσεις! Τα δύστυχα αυτά πλάσματα, πείθονται
εύκολα από τις κότες, πως οι κόκορες είναι η πραγματική απειλή.
Αποφασίζουν να στραφούν εναντίον τους, ενώ
οι κτηνοτρόφοι απολαμβάνουν το θέαμα, και βάζουν στοιχήματα με την ελπίδα να
έχουν κάποιο κέρδος. Πολλοί κόκορες καταφέρνουν να γλιτώσουν, υπό την προστασία
των κτηνοτρόφων. Οι κότες και τα γεννήματα από τα χρυσά αυγά, παλεύουν για να
μην εξαφανισθούν. Το καταφέρνουν και οι
δύο, βασιζόμενοι στα λόγια των κτηνοτρόφων: <<Η ουσία στην επιβίωση είναι
η υπερηφάνεια να παραμένεις ο εαυτός σου!>> (Συνεχίζεται)
