Στο παρόν κείμενο πρόκειται να αναφερθώ σε ένα δυσάρεστο περιστατικό, που συνέβη στις 19/12/11 στο κατάστημα το οποίο εργάζομαι.
Υπάρχουν υπάνθρωποι τριγύρω μας που υποστηρίζουν τον Δαρβινισμό, που εξαιτίας της βδελυρής τους φύσης, πράττουν αγνοώντας, αυτή τη θεωρία που δημοσιεύθηκε πριν από 150 χρόνια. Οι άνθρωποι αυτοί είναι φαντασμένοι, περπατούν με την κούτρα τους λυγισμένη μπροστά στους ανωτέρους τους, και φυσικά τη γλώσσα τους υγρή σε κάθε τους κουβέντα! Αναμφίβολα πρόκειται για ψυχικά ασθενείς ‘’ανθρώπους’’, με στίγματα ανωτερότητας στο πρόσωπο τους, οι οποίοι προσπαθούν να επιβιώνουν, εξαντλώντας κάθε μοχθηρή, ζηλόφθονη, και υποχθόνια συμπεριφορά, τείνοντας να υποβιβάζουν την ανθρωπινότερη φύση των υπολοίπων. Ο τρόπος τους είναι απλοϊκός και ξεκάθαρος. Ακολουθούν συνειδητά ανήθικες πρακτικές, ώστε να υποβιβάζουν τους άλλους, σε κάθε ευκαιρία, ώστε να έχουν την εντύπωση πως έχουν το πάνω χέρι! Μου έρχονται στο μυαλό φράσεις μεγάλων ανθρώπων, που κράτησαν την αξιοπρέπεια τους ως το τέλος της ζωής τους, και τις συγκρίνω με την σημερινή κατάσταση στους χώρους εργασίας. Στους χώρους της σύγχρονης δουλείας λοιπόν, επιβιώνουν μονάχα οι αδιάφοροι, οι βολεμένοι και οι ταπεινοί. Κάθε ανθρώπινο εξάμβλωμα δηλαδή! Η υποκρισία είναι η πιο συχνή πρακτική εφαρμογή της κύριας συμπεριφοράς τους. Η κατάδοση –το όπλο του δειλού- είναι ανάλογη των δοσίλογων της κατοχής! Κάθε εργασιακό περιβάλλον μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: Δεν σκέφτομαι, άρα επιβιώνω! Η επικράτηση του ισχυρού, δεν σημαίνει πάντοτε την επικράτηση του ικανότερου! Στην πραγματική ζωή, το να είσαι αμόρφωτος, χυδαίος και ανήθικος, είναι τα κριτήρια τα οποία πρέπει να χαρακτηρίζουν την προσωπικότητα σου. Το πτυχίο που σου δίνει η ζωή όμως πραγματικά, μπορεί να σε υποβιβάσει ή να σε ανεβάσει στην ανθρώπινη πυραμίδα. Το πτυχίο αυτό το παίρνει ο καθένας μονάχα όταν η ζωή του φθάνει στο τέλος της. Και τότε φυσικά είναι πολύ αργά! Διότι δεν έχεις την ευκαιρία να αλλάξεις όσα πρόσβελναν την ήδη τραγική σου φύση!
Οι άνθρωποι με κόμπλεξ κατωτερότητας, είναι οι ίδιοι ακριβώς, που προσπαθούν να μειώσουν τους άλλους μπροστά στα δικά τους μάτια ή ακόμα και δημόσια! Το να μειώνεις τον άλλο, είναι μια συνηθισμένη πρακτική, ώστε να καλύπτεις τα δικά σου ελαττώματα. Νιώθεις ανώτερος, υπαρκτός, και ισχυρός. Αλλά αυτή η πρακτική δεν μοιάζει παρά με την πρακτική θεωρία του τρελού Γερμανού δικτάτορα Χίτλερ! Ο Χίτλερ, ήταν ένας αποτυχημένος ζωγράφος, ήρωας του 1ου παγκόσμιου πολέμου, με τον ασήμαντο βαθμό του δεκανέα, ο οποίος είχε το χάρισμα του ομιλητή, αλλά στην πραγματικότητα το βιβλίο που ξεσήκωσε τον λαό του ‘’ο αγών μου’’, το έγραψε με τη βοήθεια του Ρούντολφ Ές, ο οποίος δεν αναφέρεται πουθενά ως συγγραφέας του βιβλίου! Ο ίδιος ο Χίτλερ ήταν ανίκανος να γράψει σωστά μερικές γραμμές! Όπως κάθε ανίκανος άνθρωπος δηλαδή, που προτιμά να κρύβεται πάντα, πίσω από την εντυπωσιακή κίβδηλη πανοπλία του, φοβούμενος μήπως προδοθεί η αλήθεια του! Αυτό που επηρέασε και έπεισε τον λαό του, ήταν οι θεωρίες του για ανώτερους και κατώτερους ανθρώπους, υπό την οπτική της ζωώδους, δαρβινικής θεωρίας της εξέλιξης! Πήρε δηλαδή αποσπάσματα από τον ευγενικό υπεράνθρωπο του Νίτσε, και τον μετέτρεψε σε ζώο! Όταν κάποιος είναι ικανός να βγάλει από μέσα μας όλα τα ζωώδες ένστικτα μας, γίνεται αυτομάτως ο ευεργέτης μας, διότι τα ζώα πράττουν ανάλογα με το ένστικτο τους! Και μαντέψτε τι είδους ηγέτες επιλέγουν αυτού του είδους οι άνθρωποι! Μονάχα όποιους είναι ικανοί να τους επιβληθούν! Συνηθισμένη πρακτική δηλαδή ανάμεσα στους αιώνες, να μετατρέπεται ο κόσμος σε όχλο, άρα σε μια απόλυτα ελεγχόμενη μάζα! Μια ομοιόμορφη μάζα, όπου οι υπάρξεις των ανθρώπων γίνονται ένα ‘’αξιοθρήνητο βόλεμα’’ κατά τον Ζαρατούστρα του Νίτσε. Ο Νιτσέικος και ο Χιτλερικός υπεράνθρωπος, είναι δύο απόλυτα αντίθετες φιλοσοφίες, περί αλλαγής του ανθρώπου σε κάτι το διαφορετικό. Ο Νιτσέικος υπεράνθρωπος, δεν μεταμορφώνεται σε άγιο, ούτε πεθαίνει τον εαυτό του! Δεν πολεμά το παρελθόν του, αλλά το μελετά ώστε να υπερβεί τη φύση του! Είναι η φυσική συνέχεια της ανθρώπινης εξέλιξης, έχοντας για εφόδιο τη γνώση. Ο Δαρβινικός υπεράνθρωπος, είναι το άκρως αντίθετο. Πρόκειται για την εξέλιξη του ανθρώπου, σύμφωνα με τις ανάγκες του! Ο Χίτλερ έκανε μια μίξη αυτών των δύο θεωριών, δίνοντας έμφαση στην δαρβινική θεωρία. Κι έτσι το αποτέλεσμα της ναζιστικής Γερμανίας, ήταν όλα τα δεινά που έπαθε η Ευρώπη.
Όσο και να μοιάζει απίστευτο και ακραίο, η καπιταλιστική κοινωνία που δημιούργησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, είναι μια διασκευή της Χιτλερικής θεωρίας! Το δόλωμα της καριέρας, δεν είναι άλλο από την θεωρία της εξέλιξης υπό την Χιτλερική ματιά! Ο ικανότερος έχει μόνο ευκαιρίες για να ανέβει στην κοινωνική βαθμίδα, η οποία ορίζει το βιοτικό επίπεδο του ανθρώπου! Όποιος δεν καταφέρει να ανεβάσει το βιοτικό του επίπεδο, είναι συνάμα και ο αποτυχημένος της ζωής!
Λοιπόν, ας ξαναγυρίσω όμως στον τίτλο του κειμένου. Στις 19 του μηνός, είχα την διάθεση να σηκώσω κεφάλι στον ‘’προϊστάμενο’’ μου, διότι απαιτούσε, ύστερα από ένα τροχαίο ατύχημα που είχα με την μοτοσυκλέτα μου, να μπορέσω να βγάλω τις υποχρεώσεις μου στην δουλειά, κατά 100%. Ευτυχώς που το τροχαίο ατύχημα δεν μου προκάλεσε κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας, μου άφησε όμως αρκετούς πόνους στο σώμα, από την δύναμη της σύγκρουσης, με έμφαση στο πόδι μου. Επειδή δεν είχα κάτι ανησυχητικό, ο χειρούργος που με εξέτασε, δεν μπορούσε να μου δώσει κάποια αναρρωτική άδεια, με αποτέλεσμα να πρέπει να επιστρέψω στις υποχρεώσεις μου. Αφού έχασα ένα μεροκάματο, αδυνατούσε η οικονομική μου κατάσταση, να υποστεί περισσότερη ζημία, οπότε με αρκετά παυσίπονα, την τρίτη ημέρα από το τροχαίο, πήγα στη δουλειά. Η αντιμετώπιση που είχα από την πρώτη ημέρα, δεν ήταν ανθρώπινη. Αλλά τη δεύτερη ήταν σίγουρα προσβλητική! Ο προϊστάμενος αντί να εκτιμήσει την καλή μου θέληση, ύψωσε τον τόνο της φωνής του, και όντας αμόρφωτος και κομπλεξικός, ήθελε με αυτόν τον τρόπο να με μειώσει. Εγώ χωρίς να πω μεγάλα λόγια για τον εαυτό μου, είμαι ένας τυπικός άνθρωπος στη δουλειά, χωρίς όμως ιδιαίτερες συναναστροφές, που απλώς προσπαθεί να βγάλει το μεροκάματο του, τη στιγμή που πολλοί συμπολίτες μας, δεν έχουν αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, ούτε τα απαραίτητα χρήματα για να περάσουν ανθρώπινα τις ημέρες των εορτών. Παρόλα αυτά, και επειδή δεν είμαι κάποιος από τα τσιράκια του, με προσέβαλε παρουσίας τριών συνάδελφων μου, λέγοντας να πάω σπίτι μου κτλ. Η οργισμένη μου απάντηση ήταν πως <<το ήξερα πως εδώ μέσα θα θέλατε να με δείτε σκοτωμένο>>!!! Έχοντας υπόψη την φράση ενός στελέχους της εταιρίας κάποτε, που μας συγκέντρωσε για να μας πει πως <<εδώ μέσα είμαστε όλοι αναλώσιμοι>>!!! Εννοώντας βέβαια, πως δεν τους ενδιαφέρει να απολυθεί κάποιος, επειδή πάντοτε υπάρχει κάποιος αντικαταστάτης! Εκείνη ακριβώς τη στιγμή μου φώναξε από μακριά <<να πάς στο διάολο πρωί, πρωί>>!!! εγώ που άκουσα μονάχα τη λέξη πρωί, δεν έδωσα σημασία και συνέχισα την εργασία μου. Οι συνάδελφοι μου όμως που ήταν παρόντες στο περιστατικό, μου επιβεβαίωσαν όλοι τους την επόμενη ημέρα, πως μου είπε ακριβώς αυτό! Θα ήταν μια καλή αφορμή να τον στείλω για αναφορά στα κεντρικά γραφεία της εταιρίας, αλλά δυστυχώς δεν το έμαθα την ίδια ημέρα!
Από τη στιγμή που μας υποχρεώνουν να συνεργαζόμαστε με τέτοιου επιπέδου ανθρώπους, οι κοινωνίες μας είναι μια μάζα από υποκατάστατα ανθρώπινων υπάρξεων, δίχως ποίηση ή φιλοσοφία μέσα τους. Αλλά μάλλον τέτοιοι άνθρωποι μας ταιριάζουν, από τη στιγμή που δεν μάθαμε να παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας! Από τη στιγμή που θεοποιήσαμε το χρήμα, τα υλικά ‘’αγαθά’’, την καλοπέραση, την υποκρισία, την ευκολία και τον σαδομαζοχισμό, ο άνθρωπος ζει έναν δεύτερο μεσαίωνα!
Υπάρχουν υπάνθρωποι τριγύρω μας που υποστηρίζουν τον Δαρβινισμό, που εξαιτίας της βδελυρής τους φύσης, πράττουν αγνοώντας, αυτή τη θεωρία που δημοσιεύθηκε πριν από 150 χρόνια. Οι άνθρωποι αυτοί είναι φαντασμένοι, περπατούν με την κούτρα τους λυγισμένη μπροστά στους ανωτέρους τους, και φυσικά τη γλώσσα τους υγρή σε κάθε τους κουβέντα! Αναμφίβολα πρόκειται για ψυχικά ασθενείς ‘’ανθρώπους’’, με στίγματα ανωτερότητας στο πρόσωπο τους, οι οποίοι προσπαθούν να επιβιώνουν, εξαντλώντας κάθε μοχθηρή, ζηλόφθονη, και υποχθόνια συμπεριφορά, τείνοντας να υποβιβάζουν την ανθρωπινότερη φύση των υπολοίπων. Ο τρόπος τους είναι απλοϊκός και ξεκάθαρος. Ακολουθούν συνειδητά ανήθικες πρακτικές, ώστε να υποβιβάζουν τους άλλους, σε κάθε ευκαιρία, ώστε να έχουν την εντύπωση πως έχουν το πάνω χέρι! Μου έρχονται στο μυαλό φράσεις μεγάλων ανθρώπων, που κράτησαν την αξιοπρέπεια τους ως το τέλος της ζωής τους, και τις συγκρίνω με την σημερινή κατάσταση στους χώρους εργασίας. Στους χώρους της σύγχρονης δουλείας λοιπόν, επιβιώνουν μονάχα οι αδιάφοροι, οι βολεμένοι και οι ταπεινοί. Κάθε ανθρώπινο εξάμβλωμα δηλαδή! Η υποκρισία είναι η πιο συχνή πρακτική εφαρμογή της κύριας συμπεριφοράς τους. Η κατάδοση –το όπλο του δειλού- είναι ανάλογη των δοσίλογων της κατοχής! Κάθε εργασιακό περιβάλλον μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: Δεν σκέφτομαι, άρα επιβιώνω! Η επικράτηση του ισχυρού, δεν σημαίνει πάντοτε την επικράτηση του ικανότερου! Στην πραγματική ζωή, το να είσαι αμόρφωτος, χυδαίος και ανήθικος, είναι τα κριτήρια τα οποία πρέπει να χαρακτηρίζουν την προσωπικότητα σου. Το πτυχίο που σου δίνει η ζωή όμως πραγματικά, μπορεί να σε υποβιβάσει ή να σε ανεβάσει στην ανθρώπινη πυραμίδα. Το πτυχίο αυτό το παίρνει ο καθένας μονάχα όταν η ζωή του φθάνει στο τέλος της. Και τότε φυσικά είναι πολύ αργά! Διότι δεν έχεις την ευκαιρία να αλλάξεις όσα πρόσβελναν την ήδη τραγική σου φύση!
Οι άνθρωποι με κόμπλεξ κατωτερότητας, είναι οι ίδιοι ακριβώς, που προσπαθούν να μειώσουν τους άλλους μπροστά στα δικά τους μάτια ή ακόμα και δημόσια! Το να μειώνεις τον άλλο, είναι μια συνηθισμένη πρακτική, ώστε να καλύπτεις τα δικά σου ελαττώματα. Νιώθεις ανώτερος, υπαρκτός, και ισχυρός. Αλλά αυτή η πρακτική δεν μοιάζει παρά με την πρακτική θεωρία του τρελού Γερμανού δικτάτορα Χίτλερ! Ο Χίτλερ, ήταν ένας αποτυχημένος ζωγράφος, ήρωας του 1ου παγκόσμιου πολέμου, με τον ασήμαντο βαθμό του δεκανέα, ο οποίος είχε το χάρισμα του ομιλητή, αλλά στην πραγματικότητα το βιβλίο που ξεσήκωσε τον λαό του ‘’ο αγών μου’’, το έγραψε με τη βοήθεια του Ρούντολφ Ές, ο οποίος δεν αναφέρεται πουθενά ως συγγραφέας του βιβλίου! Ο ίδιος ο Χίτλερ ήταν ανίκανος να γράψει σωστά μερικές γραμμές! Όπως κάθε ανίκανος άνθρωπος δηλαδή, που προτιμά να κρύβεται πάντα, πίσω από την εντυπωσιακή κίβδηλη πανοπλία του, φοβούμενος μήπως προδοθεί η αλήθεια του! Αυτό που επηρέασε και έπεισε τον λαό του, ήταν οι θεωρίες του για ανώτερους και κατώτερους ανθρώπους, υπό την οπτική της ζωώδους, δαρβινικής θεωρίας της εξέλιξης! Πήρε δηλαδή αποσπάσματα από τον ευγενικό υπεράνθρωπο του Νίτσε, και τον μετέτρεψε σε ζώο! Όταν κάποιος είναι ικανός να βγάλει από μέσα μας όλα τα ζωώδες ένστικτα μας, γίνεται αυτομάτως ο ευεργέτης μας, διότι τα ζώα πράττουν ανάλογα με το ένστικτο τους! Και μαντέψτε τι είδους ηγέτες επιλέγουν αυτού του είδους οι άνθρωποι! Μονάχα όποιους είναι ικανοί να τους επιβληθούν! Συνηθισμένη πρακτική δηλαδή ανάμεσα στους αιώνες, να μετατρέπεται ο κόσμος σε όχλο, άρα σε μια απόλυτα ελεγχόμενη μάζα! Μια ομοιόμορφη μάζα, όπου οι υπάρξεις των ανθρώπων γίνονται ένα ‘’αξιοθρήνητο βόλεμα’’ κατά τον Ζαρατούστρα του Νίτσε. Ο Νιτσέικος και ο Χιτλερικός υπεράνθρωπος, είναι δύο απόλυτα αντίθετες φιλοσοφίες, περί αλλαγής του ανθρώπου σε κάτι το διαφορετικό. Ο Νιτσέικος υπεράνθρωπος, δεν μεταμορφώνεται σε άγιο, ούτε πεθαίνει τον εαυτό του! Δεν πολεμά το παρελθόν του, αλλά το μελετά ώστε να υπερβεί τη φύση του! Είναι η φυσική συνέχεια της ανθρώπινης εξέλιξης, έχοντας για εφόδιο τη γνώση. Ο Δαρβινικός υπεράνθρωπος, είναι το άκρως αντίθετο. Πρόκειται για την εξέλιξη του ανθρώπου, σύμφωνα με τις ανάγκες του! Ο Χίτλερ έκανε μια μίξη αυτών των δύο θεωριών, δίνοντας έμφαση στην δαρβινική θεωρία. Κι έτσι το αποτέλεσμα της ναζιστικής Γερμανίας, ήταν όλα τα δεινά που έπαθε η Ευρώπη.
Όσο και να μοιάζει απίστευτο και ακραίο, η καπιταλιστική κοινωνία που δημιούργησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, είναι μια διασκευή της Χιτλερικής θεωρίας! Το δόλωμα της καριέρας, δεν είναι άλλο από την θεωρία της εξέλιξης υπό την Χιτλερική ματιά! Ο ικανότερος έχει μόνο ευκαιρίες για να ανέβει στην κοινωνική βαθμίδα, η οποία ορίζει το βιοτικό επίπεδο του ανθρώπου! Όποιος δεν καταφέρει να ανεβάσει το βιοτικό του επίπεδο, είναι συνάμα και ο αποτυχημένος της ζωής!
Λοιπόν, ας ξαναγυρίσω όμως στον τίτλο του κειμένου. Στις 19 του μηνός, είχα την διάθεση να σηκώσω κεφάλι στον ‘’προϊστάμενο’’ μου, διότι απαιτούσε, ύστερα από ένα τροχαίο ατύχημα που είχα με την μοτοσυκλέτα μου, να μπορέσω να βγάλω τις υποχρεώσεις μου στην δουλειά, κατά 100%. Ευτυχώς που το τροχαίο ατύχημα δεν μου προκάλεσε κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας, μου άφησε όμως αρκετούς πόνους στο σώμα, από την δύναμη της σύγκρουσης, με έμφαση στο πόδι μου. Επειδή δεν είχα κάτι ανησυχητικό, ο χειρούργος που με εξέτασε, δεν μπορούσε να μου δώσει κάποια αναρρωτική άδεια, με αποτέλεσμα να πρέπει να επιστρέψω στις υποχρεώσεις μου. Αφού έχασα ένα μεροκάματο, αδυνατούσε η οικονομική μου κατάσταση, να υποστεί περισσότερη ζημία, οπότε με αρκετά παυσίπονα, την τρίτη ημέρα από το τροχαίο, πήγα στη δουλειά. Η αντιμετώπιση που είχα από την πρώτη ημέρα, δεν ήταν ανθρώπινη. Αλλά τη δεύτερη ήταν σίγουρα προσβλητική! Ο προϊστάμενος αντί να εκτιμήσει την καλή μου θέληση, ύψωσε τον τόνο της φωνής του, και όντας αμόρφωτος και κομπλεξικός, ήθελε με αυτόν τον τρόπο να με μειώσει. Εγώ χωρίς να πω μεγάλα λόγια για τον εαυτό μου, είμαι ένας τυπικός άνθρωπος στη δουλειά, χωρίς όμως ιδιαίτερες συναναστροφές, που απλώς προσπαθεί να βγάλει το μεροκάματο του, τη στιγμή που πολλοί συμπολίτες μας, δεν έχουν αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, ούτε τα απαραίτητα χρήματα για να περάσουν ανθρώπινα τις ημέρες των εορτών. Παρόλα αυτά, και επειδή δεν είμαι κάποιος από τα τσιράκια του, με προσέβαλε παρουσίας τριών συνάδελφων μου, λέγοντας να πάω σπίτι μου κτλ. Η οργισμένη μου απάντηση ήταν πως <<το ήξερα πως εδώ μέσα θα θέλατε να με δείτε σκοτωμένο>>!!! Έχοντας υπόψη την φράση ενός στελέχους της εταιρίας κάποτε, που μας συγκέντρωσε για να μας πει πως <<εδώ μέσα είμαστε όλοι αναλώσιμοι>>!!! Εννοώντας βέβαια, πως δεν τους ενδιαφέρει να απολυθεί κάποιος, επειδή πάντοτε υπάρχει κάποιος αντικαταστάτης! Εκείνη ακριβώς τη στιγμή μου φώναξε από μακριά <<να πάς στο διάολο πρωί, πρωί>>!!! εγώ που άκουσα μονάχα τη λέξη πρωί, δεν έδωσα σημασία και συνέχισα την εργασία μου. Οι συνάδελφοι μου όμως που ήταν παρόντες στο περιστατικό, μου επιβεβαίωσαν όλοι τους την επόμενη ημέρα, πως μου είπε ακριβώς αυτό! Θα ήταν μια καλή αφορμή να τον στείλω για αναφορά στα κεντρικά γραφεία της εταιρίας, αλλά δυστυχώς δεν το έμαθα την ίδια ημέρα!
Από τη στιγμή που μας υποχρεώνουν να συνεργαζόμαστε με τέτοιου επιπέδου ανθρώπους, οι κοινωνίες μας είναι μια μάζα από υποκατάστατα ανθρώπινων υπάρξεων, δίχως ποίηση ή φιλοσοφία μέσα τους. Αλλά μάλλον τέτοιοι άνθρωποι μας ταιριάζουν, από τη στιγμή που δεν μάθαμε να παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας! Από τη στιγμή που θεοποιήσαμε το χρήμα, τα υλικά ‘’αγαθά’’, την καλοπέραση, την υποκρισία, την ευκολία και τον σαδομαζοχισμό, ο άνθρωπος ζει έναν δεύτερο μεσαίωνα!
